Σχολεία που στεγάζονται σε κτίρια δεκαετιών, νηπιαγωγεία - μπουντρούμια, χωρίς αυλές, στεγασμένα σε πιλοτές πολυκατοικιών ή σε χώρους που πριν ήταν μαγαζιά και ελλείψεις στην τεχνική εκπαίδευση, είναι μόνο ορισμένα από τα προβλήματα της σχολικής στέγης στην Αλεξανδρούπολη. Σα να μη φτάνει το ταξικό σχολείο που διδάσκει αντιεπιστημονικές θεωρίες και διαφημίζει τις «αξίες» της «ελεύθερης αγοράς», οι μαθητές της Αλεξανδρούπολης έχουν να αντιμετωπίσουν μεγάλα προβλήματα στην κτιριακή υποδομή.

«Σήμερα 70% έως 80% των νηπιαγωγείων δεν έχουν δικό τους ιδιόκτητο κτίριο και στεγάζονται σε μαγαζιά και πιλοτές, δηλαδή χώρους εντελώς ακατάλληλους για τη λειτουργία νηπιαγωγείων», τόνισε στον «Ρ» ο Δημήτρης Σερμπέζης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αλεξανδρούπολης. Οσο για τα δημοτικά; Πολλά στεγάζονται σε κτίρια δεκαετιών.

Οπως αναφέρει ο Δ. Σερμπέζης, η προτεραιότητα δασκάλων και γονέων είναι η ανέγερση νέων σχολικών κτιρίων. Μέχρι ώρας - συμπλήρωσε - δεν υπάρχει διπλοβάρδια γιατί τα περισσότερα σχολεία έχουν εκμεταλλευτεί όλους τους βοηθητικούς χώρους. Διάδρομοι, αποθήκες έχουν μετατραπεί σε αίθουσες διδασκαλίας. Μάλιστα, ενώ χρειάζεται η ανέγερση 3 - 4 δημοτικών σχολείων, υπάρχει δημοτικό σχολείο το οποίο έχει ιδρυθεί μόνο στα χαρτιά!

Απ' την πλευρά τους, οι γονείς της Αλεξανδρούπολης ανησυχούν, επισημαίνει ο Νίκος Δινδίνης, πρόεδρος της Ενωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Δήμου Αλεξανδρούπολης. «Ανησυχούμε ιδιαίτερα για τη μόρφωση και την εκπαίδευση των παιδιών μας και κυρίως για το πού το πάει αυτό το σχολείο. Μεταξύ των προβλημάτων και αυτό του κτιριακού που είναι χρόνιο, φλέγον και οξύ». Σημείωσε, δε, ότι συμπληρώνονται περίπου 10 χρόνια που έχει να δοθεί καινούργιο σχολείο στην πόλη, δίνονται μόνο κάποιες προσθήκες.

Τα όσα μας περιέγραψε είναι χαρακτηριστικά για τη βούληση αλλά και την κατεύθυνση των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών: «Σε όλα τα κτίρια υπάρχουν ελλείψεις, τζάμια σπασμένα, σκουριασμένα κάγκελα, όλα αυτά υπάγονται στην υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης. Εμείς θεωρούμε ότι είναι σκόπιμο και μεθοδευμένο. Εγκαταλείπεται το δημόσιο σχολείο και οδηγείται βορά στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Στην πόλη μας έχουν δοθεί οικόπεδα για ανέγερση νέων διδακτηρίων μέσω των Συμπράξεων Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Εμείς ζητούσαμε από το δήμο να δοθούν κάποια οικόπεδα για διδακτήρια και χρόνια έλεγε ότι δεν υπάρχουν. Μόλις ζητήθηκε να κτιστούν μέσω των ΣΔΙΤ βρέθηκαν». Οπως σημειώνει ο Ν. Δινδίνης, οι γονείς ζητούν και προσεισμικό έλεγχο στα σχολικά κτίρια.

Προβλήματα συναντάμε και στην τεχνική εκπαίδευση. Είτε υπάρχουν παλιά εργαστήρια, είτε «λόγω της κτιριακής στενότητας» τα εργαστήρια λειτουργούν γύρω απ' το σχολείο σε νοικιασμένες αίθουσες, λέει η Νίκη Δραμανίδου, μέλος του ΔΣ της Α΄ ΕΛΜΕ Εβρου και του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών. Τέλος, ο Σταύρος Ζώης, καθηγητής στο 1ο ΕΠΑΛ Αλεξανδρούπολης, μας επισημαίνει χαρακτηριστικό παράδειγμα του σχολείου όπου εργάζεται: Το κτίριο δόθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '70 για αριθμό ειδικοτήτων που ήταν δύο, τρεις. Σήμερα, η τεχνική εκπαίδευση έχει πολλές ειδικότητες...