Η Παιδεία της ντροπής, ή μάλλον η Παιδεία που στο επίκεντρό της δεν έχει τις ανθρώπινες ανάγκες και την πρόοδο της κοινωνίας, αλλά τα κέρδη, δε θα μπορούσε να παρεκκλίνει ούτε στο ευαίσθητο ζήτημα της Ειδικής Αγωγής. Χιλιάδες παιδιά στη χώρα με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες χρήζουν ειδικής εκπαίδευσης, προκειμένου να ζήσουν ανθρώπινα, να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, να αναπτύξουν τις ιδιαίτερες ικανότητές τους και να ανακουφιστούν ψυχολογικά και σωματικά οι γονείς τους.

Η τύχη που τους επιφυλάσσεται - όσο απάνθρωπο κι αν ακούγεται - δε διαφέρει καθόλου από την τακτική του «Καιάδα». Η αντιμετώπιση των ατόμων με ειδικές ανάγκες ή αναπηρίες δεν είναι καθόλου διαφορετική από αυτή που βιώνουν όλοι οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους: Τους ρίχνουν στη «ζούγκλα» και όποιος επιβιώσει... Χαρακτηριστικό είναι ότι από τα 180.000 παιδιά με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες, μόνο τα 13.500 παιδιά παρακολουθούν κάποια μορφή πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ μόλις το 10% από αυτά συνεχίζει σε δευτεροβάθμια διαδικασία ειδικής αγωγής.

Η πλειοψηφία των παιδιών με αναπηρίες είναι παρατημένα στα σπίτια τους, με τους γονείς τους να βιώνουν έναν ψυχολογικό και σωματικό Γολγοθά και μια οικονομική αφαίμαξη χωρίς τέλος. Αλλα βρίσκονται στις σχολικές αίθουσες κοινών σχολείων, χωρίς να μπορούν να σημειώσουν κάποια πρόοδο, αν δε λάβουν ειδική αγωγή. Την ίδια στιγμή σε όλες τις Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής (ΣΜΕΑ) καθυστερεί η τοποθέτηση προσωπικού ή στέλνονται ειδικότητες που δε χρειάζονται και ταυτόχρονα υποχρηματοδοτούνται από τους δήμους, παρά το γεγονός ότι οι ανάγκες ενός ΑμΕΑ είναι τριπλάσιες από αυτές των υπόλοιπων μαθητών. Απαράδεκτο, αλλά και ενδεικτικό της πολιτικής που ακολουθείται, είναι και το γεγονός ότι η ωρομισθία και η αναπλήρωση των ειδικών εκπαιδευτικών έχει ήδη γενικευτεί.

Το νομοσχέδιο για την Ειδική Αγωγή, που προωθεί η κυβέρνηση, εισάγει την υποχρεωτικότητα της ειδικής αγωγής και τη «συνεκπαίδευση» στο γενικό σχολείο, χωρίς να λαμβάνει υπόψη του τις τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές και προσωπικό. Δε λύνει το βασικό πρόβλημα, που είναι να βρουν δικό τους σχολείο με βάση τις ανάγκες τους τα 180.000 παιδιά. Επιπλέον η έγκυρη και έγκαιρη διάγνωση των παθήσεων δε διασφαλίζεται από το νομοσχέδιο. Τέλος, το νομοσχέδιο, εμμέσως πλην σαφώς, «φωτογραφίζει» τα ειδικά σχολεία ως θεραπευτήρια για βαριές αναπηρίες, αφού μπαίνει ως κριτήριο η ικανότητα αυτοεξυπηρέτησης των ΑμΕΑ.

Το ΚΚΕ υπογραμμίζει πως το εργατικό, λαϊκό κίνημα πρέπει να εντάξει τα ζητήματα Ειδικής Αγωγής στο διεκδικητικό του πλαίσιο πάλης, στην κατεύθυνση ολόπλευρης ικανοποίησης των αναγκών κάθε ανθρώπου. Εχει διατυπώσει αιτήματα και στόχους πάλης με γνώμονα αποκλειστικά και μόνο τις ανάγκες των ΑμΕΑ και των οικογενειών τους, με πρώτο και κύριο την καθιέρωση υποχρεωτικής, αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν Ειδικής Αγωγής για όλα τα παιδιά που τη χρειάζονται, με υψηλού επιπέδου τρίχρονη προσχολική αγωγή. Δημόσια Ειδικά Σχολεία με έμφαση στις δεξιότητες και στην επαγγελματική εκπαίδευση, απαγόρευση κάθε μορφής επιχειρηματικής δράσης στον ευαίσθητο αυτό τομέα, κατάργηση κάθε ελαστικής μορφής απασχόλησης κ.ά.