«Μεικτή οικονομία», που «συνδυάζει δημόσια ενίσχυση και ιδιωτική χρηματοδότηση», «συνέργειες με υγιείς δυνάμεις της αγοράς», «αύξηση της επιχειρηματικότητας» μέσω «κινήτρων» για «επενδύσεις» είναι το βασικό πλαίσιο του «νέου αναπτυξιακού προτύπου» για τον ελληνικό κινηματογράφο, σύμφωνα με τη νομοθετική πρόταση μέρους των κινηματογραφιστών, που παρουσιάστηκε χτες σε συνέντευξη Τύπου.

Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών (ΕΕΣ), οι σεναριογράφοι, οι παραγωγοί, η Ενωση Μουσικοσυνθετών, οι αιθουσάρχες και τρεις Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης δικαιωμάτων, απόντων της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος- Ακροάματος, του σωματείου των μικρομηκάδων και άλλων φορέων, πρότειναν ουσιαστικά ένα είδος κρατικής «επικουρικότητας», με «δέσμη κινήτρων για αύξηση της επιχειρηματικότητας» στον οπτικοακουστικό τομέα. Ουσιαστικά, μια «σύμπραξη» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ιδεολογική βάση που αποτελεί σχεδόν «καρμπόν» της στρατηγικής του κεφαλαίου στην ΕΕ, «αντήχηση» των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων της κρατικής κινηματογραφικής πολιτικής την τελευταία 15ετία, που οδηγεί σε περισσότερα κέρδη του κεφαλαίου.

Από την απόπειρα «συγκερασμού» αντικρουόμενων συμφερόντων στην κινηματογραφική παραγωγή, στον καπιταλισμό (δημιουργοί, παραγωγοί, αιθουσάρχες, κλπ.) προκύπτουν πλήθος αντιφάσεων στο σύνολο των προτάσεων, αφού, ενώ από τα παραπάνω προκύπτει σαφής αγοραία αντιμετώπιση της κινηματογραφικής δημιουργίας, ταυτόχρονα ...κατακεραυνώνεται η υπαγωγή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου στο νόμο περί ΔΕΚΟ, επειδή, όντως, η καλλιτεχνική δημιουργία θα αντιμετωπίζεται με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, και αντιπροτείνεται η υπαγωγή του κινηματογράφου στον αναπτυξιακό νόμο (!), που λειτουργεί ακριβώς με τα ίδια κριτήρια.

Καθώς η βάση της πρότασης εγκλωβίζεται στη λογική του ...«υγιούς» καπιταλισμού, ακυρώνονται και πάγια αιτήματα του κινηματογραφικού χώρου, όπως η δημιουργία Ακαδημίας Κινηματογράφου, η εφαρμογή του νόμου για την καταβολή του 1,5% του τζίρου των καναλιών στον κινηματογράφο και η ύπαρξη κωδικού στον κρατικό προϋπολογισμό για τον κινηματογράφο.

Αλλωστε, η φράση «ο αναπτυξιακός προσανατολισμός της ελληνικής κινηματογραφίας προϋποθέτει στήριξη των επιχειρηματιών για τη δημιουργία σύγχρονων, διεθνώς ανταγωνιστικών κινηματογραφικών επιχειρήσεων» έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει κινηματογράφος στην υπηρεσία του λαού, δηλαδή δημόσιοι - κοινωνικοποιημένοι φορείς, με συλλογικά όργανα, όπου θα εκπροσωπούνται ουσιαστικά τα σωματεία του χώρου και άλλοι κοινωνικοί φορείς, και κρατική ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, χωρίς καμιά χρηματοδότηση των μονοπωλίων. Είναι σύμφωνη, όμως, με το «πνεύμα» του νομοσχεδίου Τατούλη, τη Στρατηγική της Λισαβόνας και τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.

Η «Δημοκρατική Ενότητα Σκηνοθετών» σε ανακοίνωσή της τονίζει ότι η χτεσινή συνέντευξη της ΕΕΣ έγινε «χωρίς τη συμμετοχή και σύμφωνη γνώμη του εκπροσώπου της παράταξης» στο ΔΣ, Νίκου Αντωνάκου, αλλά και των Σταύρου Ιωάννου και Αλέκου Παπαηλιού (παράταξη της πλειοψηφίας). Προσθέτει ότι «οι "θέσεις" και οι "προτάσεις"» που ακούστηκαν «δεν προέρχονται από εσωτερικές της εταιρείας ΕΕΣ διεργασίες (επιτροπές, Γενικές Συνελεύσεις, κλπ.)».