«Πρόκειται για αριστουργήματα, που οφείλουν την ύπαρξη και διεθνή αναγνώρισή τους στον διορατικό συλλέκτη Γιώργο Κωστάκη, ο οποίος, όχι μόνο τα εντόπισε, αλλά και τα διέσωσε από την πλήρη εξαφάνισή τους. Και μάλιστα σε δύσκολες ιστορικά περιόδους. Σε περιόδους κατά τις οποίες αμφισβητείτο και η ελάχιστη καλλιτεχνική αναγνώριση σε μια τέχνη που δε συμβάδιζε με τις κρατούσες πολιτικές συγκυρίες», ...διαπίστωσε ο υπουργός!
Ισως, αν ο υπουργός γνώριζε στοιχειωδώς τη ρωσική πρωτοπορία, την εκρηκτική της - ποιοτική και ποσοτική - άνθηση μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, τη συστράτευση των πλέον πρωτοπόρων εκπροσώπων της με την Επανάσταση, το μέγεθος των ζυμώσεων της εποχής, αλλά και ότι εν γνώσει του σοβιετικού κράτους αγόραζε ο Κωστάκης έργα και με την έγκριση του σοβιετικού κράτους ήρθε στην Ελλάδα η συλλογή, αφού εκείνο επέλεξε και κράτησε τα σημαντικότερα έργα της συλλογής, δε θα έφθανε σε τόσο αντισοβιετισμό.
Πάντως, ο υπουργός, επιβεβαιώνοντας πως ο αντικομμουνισμός συνοδεύει κάθε μορφή εφαρμογής των σύγχρονων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στον πολιτισμό, δηλαδή εισβολή του κεφαλαίου σε αυτόν, χαρακτήρισε ως «ιδιαίτερα σημαντικό ότι προσπάθειες, όπως η σημερινή, αγκαλιάζονται από χορηγούς που γίνονται αρωγοί αυτών των δραστηριοτήτων». Γιατί «δεν αρκούν μόνο οι πόροι της πολιτείας για την ανάπτυξη και ανάδειξη του πολιτισμού μας, χρειάζεται και η ιδιωτική πρωτοβουλία, που τα τελευταία χρόνια έχει βοηθήσει πολύ»...