«Και προς τι η τέτοια προτίμησή σου, φίλε Γιώργο», και, μάλιστα, "από πίτα που δεν τρως;"», είπα, έτσι για να τον πειράξω. «Για πολλούς και διαφόρους λόγους... Πρώτον, διότι είναι γυναίκα. Και οι γυναίκες έχουν, σήμερα, πολλή πέραση στην πολιτική. (Δεν είναι βέβαια, τόσο όμορφη, όσο η Μόνικα - για παράδειγμα - αλλά τέλος πάντων). Δεύτερον, είναι παλικάρι... Με τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, πήγε, λέει, η ίδια αυτοπροσώπως, επί τόπου, να ηρεμήσει τα πνεύματα, διακινδυνεύοντας την ίδια τη ζωή της κάτω από καταιγιστικά πυρά και ρουκέτες, που περνούσαν "ξυστά" πάνω από το κεφάλι της!..(Αργότερα, βέβαια, η ίδια παραδέχτηκε ότι όλα αυτά ήταν "μπαλαμούτι", για να βελτιώσει λίγο το προφίλ της, αλλά, και πάλι, τέλος πάντων...). Και τρίτον, διότι είναι λευκή. Ενώ ο αντίπαλός της, ο Ομπάμα, είναι μαύρος, Αφροαμερικανός, που, κανονικά, δε θα έπρεπε να του επιτρέπουν να ανακατεύεται με τους λευκούς και να μολύνει το "καθαρόαιμο" έθνος των Αμερικανών...».

«Απ' το στόμα σου και στων λαών τ' αυτί, φίλε Γιώργο, και του δικού μας, βέβαια, του ελληνικού λαού, που τον σέρνουν απ' τη μύτη οι επιτήδειοι, και τον έχουν εγκλωβίσει στις συμπληγάδες του δικομματισμού, κλέβοντάς του κάθε φορά, στις εκλογές, την ψήφο του, με υποσχέσεις, εκβιασμούς και εξαγορά συνειδήσεων. Που τον έχουν φέρει σε τέτοιο βαθμό απελπισίας και απόγνωσης, ώστε να καταντήσει να ζητάει τη ...σωτηρία του από κάποιους νεόκοπους "αριστερούς" φωστήρες, ψευτοεπαναστάτες και ψευτοανανεωτές...».