Eurokinissi

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της περασμένης Τετάρτης από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, όπου φοιτητές της ΕΑΑΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, προχώρησαν σε παράσταση διαμαρτυρίας στη Σύγκλητο, την οποία μετέτρεψαν σε... πολύωρη «ομηρία» του ΔΕΠ, δίνοντας πάτημα στον πρύτανη να «ξεσπαθώσει»! Γνωστός για την τοποθέτησή του υπέρ των αναδιαρθρώσεων, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας εκμεταλλεύτηκε άμεσα το περιστατικό για να μιλήσει για «βιαιότητες» και «μειοψηφίες» (στο πνεύμα της ενορχηστρωμένης επίθεσης κυβέρνησης και ΠΑΣΟΚ), ενώ για τους δικούς του λόγους (για να στοιχειοθετήσει προφανώς τα περί μειοψηφιών), κατονόμασε συγκεκριμένα τις φοιτητικές παρατάξεις που έλαβαν μέρος σ' αυτή την υπόθεση.

Η Νεολαία ΣΥΝ με ανακοίνωσή της έκανε λόγο για «κατασυκοφάντηση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ», την ίδια ώρα που παραδεχόταν ότι «φοιτητές και φοιτήτριες της ριζοσπαστικής αριστεράς συμμετείχαν σε συμβολική φοιτητική παράσταση διαμαρτυρίας στη Σύγκλητο»... Είναι απορίας άξιο γιατί θεωρούν «συκοφαντία» το ότι τους κατονόμασε ο πρύτανης ως συμμετέχοντες σ' αυτή την υπόθεση, αφού πράγματι συμμετείχαν.

Γίνεται όλο και περισσότερο φανερό ότι τα εκφυλιστικά φαινόμενα στο φοιτητικό κίνημα λειτουργούν και αναπτύσσονται παράλληλα με τον... αποπροσανατολισμό του. Και εξηγούμαστε: Ποιον βολεύει να μην υπάρχουν όργανα στο φοιτητικό κίνημα, που να λειτουργούν και να δίνουν λόγο στους φοιτητές; Σίγουρα βολεύει πρώτα και κύρια την παράταξη της ΔΑΠ, που παίρνει εδώ και πάνω από 20 χρόνια την πρώτη θέση στις φοιτητικές - σπουδαστικές εκλογές, βάζοντας τη σφραγίδα της στην «ταφόπλακα» των οργάνων του φοιτητικού κινήματος. Αντίστοιχα βολεύει και την ΠΑΣΠ, που μπορεί έτσι πιο εύκολα να κρύβει την πλήρη συμφωνία της με τον κομματικό της φορέα, τη συμφωνία της με την πολιτική που επιβάλλει τις επιταγές του κεφαλαίου στην ανώτατη εκπαίδευση.

Με την αποδιάρθρωση των οργάνων του φοιτητικού κινήματος, όμως, βολεύονται πλήρως και οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ και της ΑΡΕΝ/ΔΙΚΤΥΟ (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), για να συνεχίζουν να δρουν υπονομευτικά και εκφυλιστικά, να εμφανίζονται ως αυτόκλητοι εκπρόσωποι του κινήματος και να μιλούν στο όνομά του.

Οι «φουσκωτοί» ΔΑΠίτες και οι μπράβοι της νύχτας που τραμπούκιζαν στο Πανεπιστήμιο Πειραιά το έκαναν στο όνομα της γενικής συνέλευσης των φοιτητών. Οι αρπαγές των καλπών από τα ΤΕΙ (και των πραγματικών και των «κάλπικων») γίνονταν στο όνομα γενικών συνελεύσεων. Τα σκηνικά αποπροσανατολισμού όλο το τελευταίο διάστημα, που γίνονται στο όνομα των φοιτητών, αποτελούν διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος: Του εκφυλισμού και του ακρωτηριασμού του κινήματος.

Από τα γεγονότα του τελευταίου διαστήματος λοιπόν, αναδεικνύεται ακόμα πιο έντονα η ανάγκη ανασυγκρότησης του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος, η ανάγκη να λειτουργήσουν οι σύλλογοι να συμμετάσχουν μαζικά οι φοιτητές και σπουδαστές στις διαδικασίες τους, να εκφράσουν γνώμη, να αντιπαρατεθούν μαζικά στη λαίλαπα των κυβερνητικών «μεταρρυθμίσεων».

Δεν μπορεί π.χ. η απόφαση μιας φοιτητικής γενικής συνέλευσης να ερμηνεύεται κατά το δοκούν, από την παράταξη της οποίας το πλαίσιο πλειοψήφησε και να αναλαμβάνει αυτή η παράταξη την οργάνωση του συνόλου της δράσης του συλλόγου, μέχρι την επόμενη γενική συνέλευση. Δεν μπορεί η ίδια η γενική συνέλευση να εξαντλείται σε μια «παραταξιακή αντιπαράθεση», αντί να είναι συνέλευση των φοιτητών, να λένε γνώμη, να διεκδικούν και να αποφασίζουν οι ίδιοι οι φοιτητές. Δεν μπορεί οι εκπρόσωποι των φοιτητών στις Συγκλήτους και τις Γενικές Συνελεύσεις των Τμημάτων να μη δίνουν λόγο στους φοιτητές για το τι στηρίζουν εκεί πέρα.

Η πορεία καταπολέμησης αυτών των φαινομένων στο φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα, δεν μπορεί παρά να προχωρήσει παράλληλα με την πορεία αλλαγής των συσχετισμών στο κίνημα. Δεν μπορεί παρά να πηγαίνει μαζί με την αποδυνάμωση και την απομόνωση των δυνάμεων που βολεύονται με τον εκφυλισμό, που είναι δικό τους έργο.

Κορυφή του παγόβουνου στην έκφραση αυτής της προβληματικής κατάστασης είναι και η απουσία, για πάνω από δέκα χρόνια, της πανελλαδικής συγκρότησης του κινήματος, της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ. Με αφορμή τα Πανσπουδαστικά Συνέδρια των Ενώσεων, που ήταν ορισμένο να ξεκινήσουν στις 23 Μάη, η Πανσπουδαστική ΚΣ ήταν η μόνη παράταξη που είχε κινητοποιήσει όλους τους αντιπροσώπους της από τους συλλόγους όλης της χώρας. Οι υπόλοιπες παρατάξεις αρνήθηκαν ανοιχτά στα ΔΣ των συλλόγων να ορίσουν αντιπροσώπους για τα συνέδρια και δεν έκαναν καν τον κόπο να εμφανιστούν στην Αθήνα για τη διεξαγωγή των συνεδρίων.

Οι 214 αντιπρόσωποι της ΠΚΣ για το Συνέδριο της ΕΦΕΕ και οι 133 αντιπρόσωποί της για την ΕΣΕΕ, συνυπογράψανε ένα κείμενο για την ανάγκη ανασυγκρότησης του φοιτητικού - σπουδαστικού κινήματος. Η πρόταση αυτή της ΠΚΣ «πατάει» στις σύγχρονες απαιτήσεις και ανάγκες. Και τονίζει:

«Απαιτείται κίνημα που δε θα είναι χειροκροτητής της πολιτικής που βάζει στο στόχαστρο τα δικαιώματά μας. Θα συγκρούεται με τις επιλογές και τις οδηγίες της ΕΕ, των βιομηχάνων, την πολιτική των κυβερνήσεων του κεφαλαίου. Θα αντιπαλεύει κάθε επιχειρηματική λειτουργία στα ιδρύματα, τα κυκλώματα συναλλαγής και εξαγοράς. Θα αγωνίζεται για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν και ενιαία ανώτατη εκπαίδευση. Θα αντιμάχεται τους ταξικούς φραγμούς και θα διεκδικεί ουσιαστική μέριμνα για όλους τους φοιτητές και ιδιαίτερα για όσους συναντούν οικονομικές ή άλλες δυσκολίες. Θα παλεύει για την ολοκληρωμένη επιστημονική μόρφωση όλων των φοιτητών που βρίσκονται στην ανώτατη εκπαίδευση, χωρίς κατηγοριοποιήσεις και διαχωρισμούς.

Απαιτείται η αγωνιστική οργάνωσή του από τα κάτω προς τα πάνω. Κάθε σύλλογος να συγκροτεί ΔΣ ονομαστικά. Τα μέλη του ΔΣ να δίνουν λόγο στη Γενική Συνέλευση και στους φοιτητές και να είναι ανακλητά όταν το αποφασίζει η Γενική Συνέλευση. Η Γενική Συνέλευση να συσπειρώνει την πλειοψηφία των φοιτητών του συλλόγου, να διεξάγεται με όρους που να βοηθούν τη συζήτηση και τη συμμετοχή, να καταλήγει σε αποφάσεις και μορφές που θα επιλέγουν οι ίδιοι οι φοιτητές. Να εξασφαλίζει την αγωνιστική κινητοποίηση όλων.

Επιδιώκουμε να συγκροτηθεί πανελλαδική οργάνωση των φοιτητών και σπουδαστών που θα συντονίζει αγωνιστικά τους συλλόγους, χωρίς να υπονομεύει τη ζωντάνια και τη δραστηριότητά τους. Δε θα αποτελεί συνέταιρο της κάθε κυβέρνησης και της ΕΕ στους κάθε λογής στημένους θεσμούς που υπάρχουν και στόχο έχουν την αφομοίωση και την υποταγή. Θα αντιπαλεύει και θα αποκαλύπτει τους μηχανισμούς αυτούς. Ταυτόχρονα, θα έχει σταθερό συνομιλητή και θα συμπορεύεται με το ταξικό εργατικό κίνημα και γενικότερα με το λαϊκό κίνημα. Θα αποτελεί ζωντανό κομμάτι του νεολαιίστικου κινήματος. Θα αναπτύσσει τη διεθνιστική - αντιιμπεριαλιστική αλληλεγγύη και δράση με τους λαούς και τις νεολαίες που αντιστέκονται».