«Η κυβέρνηση της Ιρλανδίας προσπαθεί να μετατρέψει το δημοψήφισμα για τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη σε ένα άτυπο δημοψήφισμα υπέρ της ΕΕ», υποστήριξε ο Γιουτζίν ΜακΚάρταν, Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιρλανδίας στη συνέντευξη που παραχώρησε στον «Ριζοσπάστη». Ταυτόχρονα, προωθείται η επίθεση στα κοινωνικά, εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα, επιχειρείται να τρομοκρατηθεί ο λαός και να αποδεχτεί τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στο πλαίσιο της ΕΕ. Σε αυτές τις συνθήκες, δίνει τη μάχη του το ΚΚ Ιρλανδίας και το λαϊκό κίνημα. Ξεκινώντας την κουβέντα με τον Γ. ΜακΚάρταν, τον ρωτήσαμε:

-- Λίγο πριν το δημοψήφισμα για τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη... Ακούμε όλα αυτά το χρόνια για το παράδειγμα της Ιρλανδίας. Παρ' όλα αυτά, ελάχιστα γνωρίζουμε, αλλά ακόμα θυμόμαστε τον πάταγο από την απόρριψη της Συνθήκης της Νίκαιας. Τι γίνεται, λοιπόν, στον αποκαλούμενο «τίγρη» της Ευρώπης;

-- Ε! λοιπόν για την ακρίβεια ο «τίγρης» πονάει... γιατί είναι βαθύτατα πληγωμένος. Η οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, το στεγαστικό πρόγραμμα έχει σχεδόν καταρρεύσει και το θέμα της στέγασης και της οικοδομής έχει παραδοθεί εξ ολοκλήρου στον ιδιωτικό τομέα, σε διάφορες επιχειρήσεις. Την ίδια στιγμή η οικονομία κλυδωνίζεται βάσει των στοιχείων της οικονομικής ανάπτυξης, ενώ την ίδια στιγμή οι μεγάλες πολυεθνικές, αφού αποκόμισαν τα μέγιστα κέρδη σαλπίζουν αποχώρηση προς περιοχές του κόσμου, κυρίως στην Ασία, όπου τα μεροκάματα είναι φθηνότερα. Συνεπώς οι πιέσεις που ασκούνται είναι τρομακτικές, κυρίως προς τους εργαζόμενους και τις αποδοχές τους. Οι πιέσεις για τη μείωση των αποδοχών είναι τεράστιες και αυξάνονται συνέχεια, ενώ μετά από δύο δεκαετίες που η κυβέρνηση έκανε λόγο για «κοινωνική συμμετοχή» και «συμμετοχικές» επιχειρήσεις, ένα μέρος του λαού έχει χάσει την αίσθηση της κατεύθυνσης και ορισμένοι δεν έχουν καν αίσθηση του εαυτού τους και τους είναι εξαιρετικά δύσκολο να κατανοήσουν τι μέτρα προωθεί η κυβέρνηση και τις δραματικές συνέπειες που μπορεί να έχουν. Τα επιτόκια συνεχώς αυξάνονται, ώστε να ελεγχθεί ο πληθωρισμός.

Είναι εξαιρετικά δύσκολοι καιροί. Φανταστείτε ότι πριν από μερικές βδομάδες απολύθηκαν δάσκαλοι από τα σχολεία λόγω των περικοπών των δαπανών για τη δημόσια Παιδεία. Την ίδια στιγμή η δημόσια Υγεία παραδίδεται στο κεφάλαιο. Η κυβέρνηση παραδίδει εκτάσεις των δημόσιων νοσοκομείων, ώστε να ανεγερθούν ιδιωτικά νοσοκομεία. Υπάρχει ένα κύμα συντριπτικών αλλαγών που επιβάλλεται από αμερικανικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της Υγείας αλλά και από την ΕΕ στο πλαίσιο των οδηγιών της για την Υγεία. Οπως, λοιπόν, συμβαίνει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία έτσι και στην Ιρλανδία πλέον μεγάλο μέρος του κόστους περίθαλψης μετακυλίεται στον εργαζόμενο. Αυτό σημαίνει ότι τεράστια ποσά που η κυβέρνηση δαπανά κατευθύνονται προς τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Με απλά λόγια, ο εργαζόμενος είναι αντιμέτωπος με ένα καταρρέον σύστημα Υγείας που θέτει ακόμη και σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή (λάθος διαγνώσεις, ελλιπέστατες θεραπείες ακόμη και για καρκινοπαθείς κλπ.), με ένα σύστημα Παιδείας όπου υπάρχει συνωστισμός στις τάξεις, ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό, οι μισθοί συρρικνώνονται... Τώρα πια η Ιρλανδία είναι μία διχασμένη κοινωνία, ενώ το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών συνεχώς διευρύνεται. Οι φτωχοί δεν έχουν καμία δυνατότητα πρόσβασης είτε στο σύστημα Υγείας, είτε σε στέγαση, είτε σε οτιδήποτε, ενώ δεν είναι σε θέση να αποπληρώσουν ούτε καν τα δάνεια που έχουν πάρει. Περιθωριοποιούνται συνεχώς και κινδυνεύουν να χάσουν τα πάντα.

Αυτή είναι η πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ο ιρλανδικός λαός, ο κάθε εργαζόμενος και με βάση αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα θα κληθεί να κρίνει τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της ΕΕ, τη Συνθήκη της Λισαβόνας όπως είναι γνωστή.

-- Η πραγματικότητα που σκιαγραφείται είναι δραματική. Εντούτοις, ο ιρλανδικός λαός έχει κατανοήσει τους λόγους και τις γενεσιουργές αιτίες της πραγματικότητας, έχει συνειδητοποιήσει ποιος πραγματικά ευθύνεται;

-- Ναι, έχει πλήρη συνείδηση του τι συμβαίνει, αλλά την ίδια στιγμή είναι απολύτως τρομοκρατημένος.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε διαπιστώσει ότι επικρατεί ένα φαινόμενο ανάμεσα στους εργαζόμενους, το μέσο Ιρλανδό, θα μπορούσαμε να πούμε σαν ...το «σύνδρομο της Στοκχόλμης». Νιώθει απολύτως παγιδευμένος, το 30% - 40% του εισοδήματός του κατευθύνεται αποκλειστικά για την αποπληρωμή δανείων, πληρώνει για τα πάντα και τελικά νιώθει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα και απλώς διαιωνίζει την κατάσταση, αφήνοντας να τον ελέγχουν και να τον ορίζουν. Εμείς προσπαθούμε συνεχώς να ενθαρρύνουμε τη δυναμική τους συμμετοχή μέσα από τα εργατικά συνδικάτα, μέσα από διάφορους μαζικούς φορείς, ώστε να σπάσουμε αυτό το συναίσθημα της παγίδευσης. Σημαντικό βήμα ήταν η σύσταση του κοινού μετώπου στην Ιρλανδία για την καμπάνια υπέρ του «ΟΧΙ», το Λαϊκό Κίνημα - (Peoples Movement), όπου συμμετέχουν συνδικαλιστικές οργανώσεις, το ΚΚ Ιρλανδίας, το Εργατικό Κόμμα Ιρλανδίας, το Σιν Φέιν και άλλα προοδευτικά κόμματα. Είναι σημαντικό, γιατί μπορούμε να συντονίσουμε τον αγώνα μας για την καταψήφιση της νέας Ευρωπαϊκής Συνθήκης και μπορούμε με πιο αποτελεσματικό τρόπο να διοργανώσουμε ευρύτερες εκδηλώσεις ενημέρωσης για το τι πραγματικά σημαίνει για το λαό η Συνθήκη της Λισαβόνας, να στηρίξουμε τα συνδικάτα να διοργανώσουν αντίστοιχες εκδηλώσεις στους χώρους δουλειάς, να απευθυνθούμε τελικά σε όσον το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του λαού που θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να πράξουμε ο καθένας ξεχωριστά, εξαιτίας της στάσης αποκλεισμού και λογοκρισίας των ΜΜΕ.

-- Η καμπάνια υπέρ του ΟΧΙ όπως φαίνεται συνεχώς κερδίζει έδαφος, γεγονός που έχει θορυβήσει τους κύκλους της ΕΕ, παρότι εξακολουθεί να υπολείπεται του ΝΑΙ, πάντα σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Την ίδια στιγμή, ένα μεγάλο τμήμα του λαού εμφανίζεται «αναποφάσιστο». Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζεται και αντιμετωπίζει το «Λαϊκό Κίνημα» για να πείσει ότι πρέπει να καταψηφιστεί η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της ΕΕ;

-- Το κυριότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης να αποσιωπήσει το πραγματικό περιεχόμενο της συμφωνίας και να μετατρέψει το δημοψήφισμα σε ένα άτυπο δημοψήφισμα υπέρ της ΕΕ γενικότερα, προβάλλοντας τα οφέλη που δήθεν αποκόμισε η Ιρλανδία από τη συμμετοχή της. Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος αγώνας που δίνει το ΚΚ Ιρλανδίας και το Λαϊκό Κίνημα. Να ενημερώσει κάθε εργαζόμενο, κάθε Ιρλανδό για το περιεχόμενο και τις συνέπειες της επιβολής της Συνθήκης της Λισαβόνας και να τον πείσει ότι ψηφίζοντας «ΟΧΙ» θα έχει να κερδίσει πολλά και όχι να χάσει...