Στο απυρόβλητο αφήνει η κυβέρνηση την ασυδοσία των τραπεζών. Θα παρακολουθεί μόνο την εφαρμογή των αμετάκλητων αποφάσεων από τα δικαστήρια
Την υποχρεωτική εφαρμογή αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων, με τις οποίες κρίνονται καταχρηστικοί δεκαπέντε όροι που περιλαμβάνονται σε τραπεζικά συμβόλαια προβλέπει απόφαση του υπουργείου Ανάπτυξης. Στην πραγματικότητα, η σχετική απόφαση εντάσσεται στην προσπάθεια της κυβέρνησης να διασκεδάσει την εύλογη αγανάκτηση των εργαζομένων για τη συστηματική λεηλασία που υφίστανται σε κάθε συναλλαγή τους με τις τράπεζες. Με αυτήν την έννοια, δεν πρόκειται για κάποια κυβερνητική πρωτοβουλία που αγγίζει τα ιερά και τα όσια των τραπεζικών κερδών, αλλά για παρουσίαση τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων που έτσι κι αλλιώς πρέπει να εφαρμοστούν από τις τράπεζες. Μάλιστα, ορισμένες από αυτές είναι «δώρον άδωρον». Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της απαγόρευσης της μονομερούς τροποποίησης όρων της σύμβασης ή της αναπροσαρμογής της συνδρομής πιστωτικής κάρτας χωρίς να ...ενημερωθεί ο κάτοχός της. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι ενώ οι τράπεζες διαθέτουν ανά πάσα στιγμή τη δύναμη να αποσπάσουν τη συγκατάθεση του πελάτη τους, ο τελευταίος ποτέ δεν είναι σε θέση να υπαγορεύσει τον παραμικρό όρο ή να αρνηθεί να δεχτεί τους όρους της τράπεζας.
Με την υπουργική απόφαση στο εξής οι τράπεζες δεν επιτρέπεται να απαιτούν:
Σχολιάζοντας την υπουργική απόφαση, ο υπουργός Ανάπτυξης Χρ. Φώλιας απηύθυνε ανέξοδα έκκληση στις τράπεζες να μειώσουν τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών με λεονταρισμούς περί ενδεχόμενου θεσμικής παρέμβασης, σε κάθε περίπτωση, όπως είπε «χωρίς να αντιτίθεται στη λειτουργική ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και στο ευρωπαϊκό δίκαιο περί ανταγωνισμού».