Σημαντική διέξοδο και «ανάσα» για τα ΑμΕΑ και τις οικογένειές τους αποτελούν οι κατασκηνώσεις, που μπορούν -όταν εξασφαλίζονται οι αναγκαίες ποιοτικές προϋποθέσεις- να δώσουν την ευκαιρία στα ΑμΕΑ να ξεκουραστούν και να γευτούν απλές χαρές και στους γονείς να ικανοποιήσουν δικές τους ανάγκες, που η φροντίδα των παιδιών τους δεν τους το επιτρέπει τον υπόλοιπο χρόνο.

Ομως, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ενώ έκλεισαν τις όποιες δημόσιες κατασκηνώσεις υπήρχαν (όπως του ΠΙΚΠΑ και του υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας), σήμερα χρηματοδοτούν την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων ΑμΕΑ (ΠΟΣΓΚΑμΕΑ) για τη λειτουργία κάποιων κατασκηνώσεων, φορτώνοντας και αυτό το βάρος στους γονείς. Στην πραγματικότητα, εξαιτίας της μειωμένης χρηματοδότησης, καταλήγει να υλοποιείται ένα περιορισμένο ως προς τον αριθμό και υποβαθμισμένο ως προς την ποιότητα κατασκηνωτικό πρόγραμμα για τα παιδιά με βαριές αναπηρίες. Ευθύνες για τη δραματική αυτή κατάσταση έχει και η ΠΟΣΓΚΑμΕΑ, που δέχεται να παίξει αυτόν το ρόλο, αντί να διεκδικήσει το δικαίωμα στις διακοπές και δημόσιο δωρεάν δίκτυο κατασκηνώσεων για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Οι κατασκηνώσεις αυτές δε φτιάχτηκαν για ΑμΕΑ, δεν είναι προσβάσιμες σε παιδιά με βαριές κινητικές αναπηρίες, και πολλές φορές οι συνθήκες που επικρατούν σε αυτές είναι απαράδεκτες έως δραματικές. Σε κάποιες κατασκηνώσεις, τα παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι αναγκασμένα να ζουν σε σκηνές, υπομένοντας τις υψηλές θερμοκρασίες που παρατηρούνται τους θερινούς μήνες.

Ακόμα, στις συγκεκριμένες κατασκηνώσεις προσλαμβάνονται συνοδοί, πολλές φορές ανειδίκευτοι για τη φροντίδα παιδιών με βαριές αναπηρίες, αλλά και λιγότεροι απ' όσοι χρειάζονται για να καλυφθούν επαρκώς οι ανάγκες. Οι οποίοι συνοδοί μάλιστα πληρώνονται μόλις με 350-400 ευρώ για εντατική δουλειά δυο βδομάδων. Ελάχιστες είναι οι κατασκηνώσεις που διαθέτουν κοινωνικούς λειτουργούς, λογοθεραπευτές και εργοθεραπευτές για τη δημιουργική απασχόληση των παιδιών.

Παρά τις υποβαθμισμένες υπηρεσίες που παρέχονται για τα παιδιά με βαριές αναπηρίες, οι γονείς αναγκάζονται να στέλνουν εκεί τα παιδιά τους αφού αποτελεί μοναδική διέξοδο, ενώ πολλές φορές χρειάζεται να πληρώνουν από την τσέπη τους για την εξασφάλιση συνοδών. Στο πεδίο αυτών των ελλείψεων, τα τελευταία χρόνια «ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια» κατασκηνώσεις ιδιωτικών φορέων ή Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, με το κόστος να κυμαίνεται στις ιδιωτικές κατασκηνώσεις για 14 μέρες φιλοξενίας σε 1.000 - 1.500 ευρώ!

Φέτος, η ΠΟΣΓΚΑμΕΑ θα λειτουργήσει 17 κατασκηνώσεις σε όλη την Ελλάδα, όπου θα φιλοξενηθούν γύρω στις 3.000 παιδιά με αναπηρίες.

«Οπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, υπάρχουν προβλήματα και ακόμα χειρότερα. Για τους γονείς είναι πάρα πολύ δύσκολο να πάνε διακοπές, ειδικά όταν υπάρχει ο αυτισμός ή οποιαδήποτε άλλη αναπηρία», είπε στο «Ρ» η Ευθυμία Χαριζάνη, μητέρα της 21χρονης Αννας που έχει αυτισμό.

«Υπάρχουν δομές και προγράμματα απασχόλησης παιδιών, τα οποία, όμως, είναι πανάκριβα και οι γονείς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος γιατί δεν υπάρχουν δημόσιες δομές. Συνήθως, πηγαίνουμε την κόρη μας στις κατασκηνώσεις της ΠΟΣΓΚΑμΕΑ. Φέτος δε δώσαμε χρήματα, τις προηγούμενες χρονιές δίναμε κάποιο ποσό», αναφέρει.

«Οι γονείς δεν είμαστε ευχαριστημένοι με τις συνθήκες που επικρατούν για τα παιδιά μας. Δεν υπάρχει η υποδομή και το προσωπικό για τις ανάγκες των παιδιών, αλλά υποχρεωτικά τα στέλνουμε για να φεύγουν λιγάκι από το σπίτι. Θα μπορούσαν να υπάρχουν για τα δικά μας τα παιδιά χώροι διαμορφωμένοι με σπιτάκια, αφού είναι δύσκολο για ένα παιδί με αυτισμό να μείνει σε σκηνή. Τα περισσότερα παιδιά με αυτισμό χρειάζονται έναν συνοδό όλη την ημέρα, αλλά η αναλογία είναι 3-4 παιδιά με ένα συνοδό. Κάθε χρόνο είναι και χειρότερα τα πράγματα», καταλήγει.