Οικονομικά σκάνδαλα και απόψεις με έντονο ταξικό χαρακτήρα συνθέτουν το παζλ της διοικητικής αριστοκρατίας του «Ολυμπιακού Κινήματος»
Ενα σημαντικό χαρακτηριστικό, που δείχνει τον ταξικό χαρακτήρα του αθλητισμού στο καπιταλιστικό σύστημα, είναι η περίπτωση των διοικούντων του οικοδομήματος του «Ολυμπιακού Κινήματος», όπως είναι η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ), με ενέργειες που επιδρούν και στη διεθνή κοινωνική ζωή. Από τη γέννησή της, που συμπίπτει με την ιδέα της αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 1896, ιδρυτικά της μέλη υπήρξαν βαρόνοι, λόρδοι και λεγόμενοι ευγενείς της εποχής. Κάτι που συνεχίστηκε και αργότερα, όπου τη σύνθεσή της αποτελούσαν επιχειρηματίες, εφοπλιστές, σεΐχηδες, μαρκήσιοι κλπ. Αυτό μάλιστα οδήγησε τη ΔΟΕ στο να έχει συντηρητικές και αντιδραστικές τάσεις. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πολλά μέλη κατηγορήθηκαν για φιλοφασιστικές θέσεις και σχέσεις με τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου πολέμου. Οπως επίσης και το γεγονός ότι μέχρι το 1932 μέλος της ΔΟΕ για τη Ρωσία ήταν ακόμα ο πρίγκιπας Ουροσόνοφ. 'Η ακόμη, η ανύπαρκτη αντίδρασή της στη διαμαρτυρία της ομοσπονδίας στίβου της ΕΣΣΔ για τους διαβόητους αγώνες στίβου το 1969, υπό την αιγίδα της αντίστοιχης ομοσπονδίας της ΟΔ Γερμανίας, όπου συμμετείχαν εκπρόσωποι ανύπαρκτων περιοχών όπως η Ανατολική Πρωσία, η Πομερανία, η Σιλεσία (!), ενώ στα διπλώματα των νικητών εμφανιζόταν ο χάρτης της Γερμανίας με τα σύνορα του 1937...
Eurokinissi |
Πέρα όμως από το θέμα της πολιτικής που εφάρμοσε όλα αυτά τα χρόνια η ΔΟΕ, εξίσου σκοτεινά είναι και τα μονοπάτια για το τι επικρατεί στους κόλπους της Ολυμπιακής Επιτροπής σχετικά με την οικονομική διαπλοκή. Με το πέρασμα του χρόνου, την αύξηση της εξουσίας και της επιρροής της, καθώς και την εμπλοκή τεραστίων οικονομικοεπιχειρηματικών και άλλων συμφερόντων, μετατράπηκε σε μια ανεξέλεγκτη κάστα διαπλοκής, τα χαρακτηριστικά της οποίας παραπέμπουν σε άλλα... συνδικάτα.. Ο Φιντέλ Κάστρο την έχει χαρακτηρίσει «μια μαφία μαρκησίων, κομήτων, δισεκατομμυριούχων και λευκών». Ενώ ακόμα πιο χαρακτηριστική είναι η δήλωση στον πρόλογο του βιβλίου των βρετανών δημοσιογράφων Σίμπσον - Τζένιγκς («Τα αφεντικά των Ολυμπιακών Αγώνων»), για τα πεπραγμένα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής: «Με έκπληξή μας διαπιστώσαμε ότι ήταν η πιο δύσκολη έρευνα που είχαμε αναλάβει ποτέ, παρ' όλο που είχαμε ήδη ασχοληθεί με άλλες σκοτεινές υποθέσεις του δημοσίου βίου, όπως με τη Μαφία, την υπόθεση Ιράν - Κόντρας, την τρομοκρατία, τη διαφθορά στη Σκότλαντ Γιαρντ. Ο κόσμος των ερασιτεχνικών Ολυμπιακών Αγώνων αποδείχτηκε ακόμα πιο αδιαπέραστος. Ποτέ πριν δεν αντιμετωπίσαμε τόσο μεγάλες δυσκολίες να πάρουμε συνεντεύξεις, έγγραφα και πρωτότυπα στοιχεία».
Επίσης αίσθηση είχε κάνει πριν δυο χρόνια το ρεπορτάζ το αγγλικού δικτύου BBC που αποκάλυπτε ότι μέλη της ΔΟΕ και ατζέντηδες των Αγώνων διαπραγματεύονταν την ψήφο τους για να ψηφίσουν υπέρ του Λονδίνου για την ανάληψη των Ολυμπιακών του 2012. Εξίσου σκοτεινά μονοπάτια υπάρχουν και στον ανελέητο επιχειρηματικό πόλεμο που διεξάγεται γύρω από τη ΔΟΕ από τις εταιρείες, προκειμένου να πάρουν τον τίτλο του χορηγού - είτε της Επιτροπής είτε των διοργανώσεων.