Ολες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις θεωρούν τον τουρισμό ως τον κατ' εξοχήν οικονομικό κλάδο με στρατηγική σημασία για την ανάπτυξη της οικονομίας και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της, αγνοώντας βασικούς παραγωγικούς κλάδους όπως αυτόν της αγροτικής οικονομίας. Θεωρούν ότι «ο Τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία στη σύγχρονη εποχή».

Αυτή η επιλογή οδήγησε στην υπέρμετρη τουριστική ανάπτυξη σε σχέση με τις ανάλογες αναγκαίες υποδομές, τη βιομηχανική και αγροτική παραγωγή, αλλά και τον εγχώριο τουρισμό. Στον αναπτυξιακό νόμο 3299/04 έχουν ενταχθεί μέχρι σήμερα 1.062 επενδυτικά σχέδια με συνολικό προϋπολογισμό 3,42 δισ. ευρώ και με συνολική επιχορήγηση 1,5 δισ. ευρώ, με τη μερίδα του λέοντος να την αποσπούν τα μεγάλα επενδυτικά σχέδια.

Στο όνομα της προστασίας και αναβάθμισης του περιβάλλοντος, της «πράσινης οικονομίας», προχωρά η κυβέρνηση στην επιχειρηματική αξιοποίηση περιοχών όπως αυτής του «Κάβο Σίδερο» στο Νομό Λασιθίου. Στόχος είναι η παράδοση της περιοχής στα νύχια επιχειρηματικού ομίλου με τη στήριξη και παρότρυνση της ίδιας της Μονής Τοπλού και διαφόρων παραγόντων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Πίσω απ' αυτήν τη «φωτεινή» πλευρά του φεγγαριού υπάρχει και η «σκοτεινή» του πλευρά, δηλαδή οι εργαζόμενοι στον κλάδο, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, θα υποστούν ισχυρό πλήγμα, διότι δε θα αντέξουν τον ανταγωνισμό. Αυτό λέει η εμπειρία των περιοχών του βόρεια άξονα της Κρήτης (Χερσόνησος, Μάλια, Αγ. Νικόλαος).

Στην πραγματικότητα θα μετατρέψουν τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μνημεία σε επιχειρήσεις, όπως άλλωστε και την ίδια την παραλία στο Βάι. Θα οδηγήσουν στην κατασπατάληση των φυσικών πόρων και στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Ούτε το εργασιακό πρόβλημα των νέων θα λυθεί, αφού η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία των αλλοδαπών εργατών θα είναι η μόνη συμφέρουσα για τους επενδυτές. Εστω και προσωρινά αν υπάρξουν οφέλη (και γι' αυτά το μεγάλο κεφάλαιο ποτέ δε δεσμεύτηκε) θα εξανεμιστούν στην πορεία μπροστά στο κερδοσκοπικό συμφέρον και την καταστροφή που θα έχει υποστεί η περιοχή.

Προσπαθούν να καλλιεργήσουν αυταπάτες στους κατοίκους της περιοχής, για να τους κάνει συνένοχους σε αυτό το έγκλημα. Το παράδειγμα του οικισμού «Διόνυσος», δίπλα στη συζητούμενη περιοχή, είναι γνωστό και έγινε με ανάλογες τυμπανοκρουσίες.

Στη διευκόλυνση αυτής της επιχειρηματικής δράσης και στην ανάπτυξη των τουριστικών εγκαταστάσεων στον «Κάβο Σίδερο», αλλά και σε παραπλήσιες περιοχές της Σητείας, συμβάλλει καθοριστικά και το προτεινόμενο Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο για τον τουρισμό.

Το ΚΚΕ δεν είναι αντίθετο στον Τουρισμό ούτε ως οικονομική δραστηριότητα ούτε ως μέσο ξεκούρασης και αναψυχής. Αντίθετα, ο Τουρισμός είναι μέσο για την ικανοποίηση των βασικών αναγκών των εργαζομένων, της νεολαίας, για ανάπαυση και αναψυχή. Μπορεί να παίξει θετικό ρόλο στην ευρύτερη επικοινωνία, στη γνωριμία των ηθών και εθίμων των άλλων λαών, στην ανάπτυξη των σχέσεων φιλίας και αλληλεγγύης μεταξύ τους, στη δημιουργία νέων αναγκών για μόρφωση και ανάδειξη του λαϊκού πολιτισμού και της ιστορίας, που να σέβεται, να αναβαθμίζει και να ισορροπεί με το περιβάλλον. Το θέμα είναι τι είδους Τουρισμός; Από ποιον; Και προς όφελος ποιου;

Μια τέτοιου είδους ανάπτυξη αντιπροσωπεύει την πολιτική του ΚΚΕ. Μια τέτοια πολιτική δε χωρά στη λογική της εμπορευματοποίησης της περιοχής, με κίνητρο το κέρδος. Αυτό βέβαια απαιτεί μια άλλου είδους οικονομική ανάπτυξη, στα πλαίσια εφαρμογής της λαϊκής οικονομίας, κίνητρο της οποίας θα είναι η ικανοποίηση των πραγματικών λαϊκών αναγκών, η ευημερία του λαού και η ανάπτυξη προς όφελός του και όχι για τις τσέπες λίγων πλουτοκρατών. Προϋπόθεση για την ανάπτυξη προς όφελος του λαού είναι η γη, οι παραγωγικές πηγές, οι παραλίες, τα μνημεία, ο πλούτος αυτού του τόπου να περάσουν στην ιδιοκτησία της κοινωνίας και αυτή να τα διαχειρίζεται.

Σε μια τέτοια βάση μπορούμε να δούμε το συνολικό σχεδιασμό της περιοχής, που θα προωθεί την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής, των κοινωνικών υπηρεσιών, των υποδομών και μεταφορών, σε συνδυασμό με τις διάφορες εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Στην κατεύθυνση αυτή μπορεί να αξιοποιηθεί ο σχολικός, αθλητισμός και κοινωνικός τουρισμός σε συνεργασία με τους μαζικούς λαϊκούς φορείς, σωματεία, συνεταιρισμούς κλπ. Ενώ ο αλλοδαπός τουρισμός πρέπει να ενταχθεί στα πλαίσια των ισότιμων διμερών και οικονομικών συνεργασιών της χώρας μας με άλλες χώρες. Ενας τέτοιος σχεδιασμός θα διασφαλίζει την ικανοποίηση βασικών κοινωνικών αναγκών: Μόνιμη και σταθερή δουλειά, ικανοποιητικούς μισθούς με πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Προστασία του περιβάλλοντος. Κίνητρα παραμονής των νέων στον τόπο τους, με ουσιαστική ισότιμη μόρφωση, δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου τους κ.ά.