Με όλα τα παραπάνω είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κάποιο αεροσκάφος θα πέσει, κάτι θα πάει στραβά σε μια πτήση, κάποια τεχνική βλάβη θα προκύψει. Ομως οι αεροπορικές εταιρείες, στο πλαίσιο του ελεύθερου ανταγωνισμού, προκειμένου να σταθούν όρθιες στη διεθνή «αρένα», παίζουν κορόνα - γράμματα με τις ζωές των επιβατών και των εργαζομένων. Αυτό γίνεται νόμιμα. Κάτω από την ομπρέλα της πολιτικής της ιδιωτικοποίησης - απελευθέρωσης των αερομεταφορών που προωθούν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της.

Καθοριστική για τις αερομεταφορές στην Ευρώπη υπήρξε η δεκαετία του 1990. Τότε εφαρμόζεται το τρίτο πακέτο «απελευθέρωσης» της ΕΕ, το οποίο εισάγει την πολιτική των αποκαλούμενων «Ανοιχτών Ουρανών». Εισάγεται, δηλαδή, η πολιτική του «ελεύθερου ανταγωνισμού» στο νευραλγικό τομέα των αερομεταφορών, κατά το αμερικανικό πρότυπο. Οι εταιρείες, για να καταφέρουν να επιβιώσουν σε αυτή την «επιχειρηματική ζούγκλα», αρχίζουν δραστικές περικοπές στο κόστος λειτουργίας σε όλα τα επίπεδα. Από το κόστος συντήρησης των αεροσκαφών έως και το «εργατικό κόστος», με ό,τι συνεπάγονται αυτές οι δραστικές περικοπές για την ασφάλεια πτήσεων και επιβατών.

Associated Press

Τα ερωτήματα πολλά και αμείλικτα: Γιατί η εταιρεία «Spanair» - θυγατρική της σκανδιναβικής SAS - επέτρεψε στο αεροσκάφος να ταξιδέψει, ενώ υπήρχαν ανησυχίες για την ασφάλειά του, ακόμα και πριν από την απογείωση; Ηταν το αεροσκάφος στα 15 παλιά αεροπλάνα που θα απέσυρε η σκανδιναβική εταιρεία στο πλαίσιο των «περικοπών» και αν δεν είχε ανάγκη αυτές τις περικοπές θα τα απέσυρε τώρα αυτά τα παλιά αεροπλάνα; Τι σχέση έχει το δυστύχημα με τις ζημιές ύψους 55 εκατ. ευρώ της εταιρείας, με τις περικοπές στο προσωπικό, με το γεγονός ότι οι πιλότοι αναγκάζονταν να δουλεύουν περισσότερες ώρες και μάλιστα χωρίς συγκυβερνήτη, με το γεγονός ότι δεν υπήρχαν καν μηχανικοί; Παρ' όλ' αυτά, η συγκεκριμένη εταιρεία συμπεριλαμβανόταν στη λίστα των «ασφαλών αεροπορικών εταιρειών» της ΕΕ, όπως και άλλες ιδιωτικές που ευθύνονται για δυστυχήματα.

Associated Press