Αυτήν την περίοδο βρίσκονται σε εξέλιξη ή προετοιμάζονται σημαντικοί εργατικοί αγώνες, με αιχμή τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ΒΑΕ). Η συμβολή του ΠΑΜΕ στην ανάπτυξη και τον προσανατολισμό αυτών των αγώνων, στην ανάδειξη της πραγματικής διάστασης που έχει για την εργατική τάξη το ζήτημα των ΒΑΕ, είναι καθοριστική, αναγνωρίζεται πλατιά από τους εργαζόμενους.

Το ΠΑΜΕ δεν άφησε να πάει ούτε ώρα χαμένη στη μάχη ενάντια στο κατάπτυστο πόρισμα της διορισμένης επιτροπής Μπεχράκη και την ένταση της κυβερνητικής επιθετικότητας που σηματοδότησε η δημοσιοποίησή του. Αξιοποίησε και αξιοποιεί κάθε μορφή πάλης στην προσπάθεια να εκφραστεί μαζικά, ενιαία και με ολοκληρωμένο τρόπο η αντίθεση στην επί της ουσίας κατάργηση των ΒΑΕ. Να απαντήσουν οι εργαζόμενοι με επιθετικά αιτήματα. Με διεκδικήσεις που εκφράζουν τις πραγματικές τους ανάγκες και στοχοποιούν τη συνολικότερη αντιασφαλιστική πολιτική, τα κόμματα και τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες που την προωθούν και τη στηρίζουν.

Ομοσπονδίες, Συνδικάτα και Εργατικά Κέντρα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έχουν ήδη πάρει αποφάσεις για συντονισμένη απεργιακή κινητοποίηση με ανοιχτή ημερομηνία, υλοποιώντας ένα μεγάλο πρόγραμμα με εξορμήσεις σε τόπους δουλειάς, συνελεύσεις, συσκέψεις, κλαδικές και τοπικές κινητοποιήσεις, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για κλιμάκωση του αγώνα. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η παράταξη της ΔΑΣ στη ΓΣΕΕ κατέθεσε αίτημα για την κήρυξη πανεργατικής απεργίας, με συγκεκριμένο πλαίσιο και χρονοδιάγραμμα κλιμάκωσης. Το ίδιο έκαναν οι ταξικές δυνάμεις και στην ΑΔΕΔΥ.

Κλάδοι, όπως οι ηλεκτροτεχνίτες, που πετιούνται μαζικά εκτός της λίστας των ΒΑΕ, προχωρούν σε απεργία την 1η του Οκτώβρη, με απόφαση των ταξικών τους συνδικάτων. Αλλοι κλάδοι ετοιμάζονται για απεργιακή κινητοποίηση την ίδια μέρα. Εχουν προηγηθεί οι απεργίες των εργαζομένων στα ξενοδοχεία και τον επισιτισμό. Τα ταξικά συνδικάτα σε όλη τη χώρα έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην οργάνωση, στην περιφρούρηση, στη μαζικοποίηση της απεργίας. Το ίδιο και στον κλάδο της Χημικής Βιομηχανίας, που βρίσκεται στο αντιασφαλιστικό στόχαστρο.

Οι δύο γραμμές που συγκρούονται στο συνδικαλιστικό κίνημα γίνονται πιο εμφανείς σε περιόδους έντασης των αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Ετσι και τώρα, οι δύο στρατηγικές που συγκρούονται στο ζήτημα των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, συνολικά στο ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, δίνουν στους εργαζόμενους τη δυνατότητα να ξεδιαλύνουν την ήρα από το στάρι. Να πάρουν θέση με βάση τα πραγματικά τους συμφέροντα. Πολύ περισσότερο που σήμερα απαιτείται ο αγώνας να γενικευτεί, να ριζοσπαστικοποιηθεί, να αποτελέσει ανάχωμα για τα χειρότερα. Με δεδομένο ότι η αντιδραστική ενοποίηση των Ταμείων προχωράει (την 1η Οκτώβρη ολοκληρώνεται η δεύτερη φάση), οι κατευθυνόμενες μελέτες - όπως αυτή της Αναλογιστικής Αρχής - και η εφαρμογή και επέκταση της αντιασφαλιστικής νομοθεσίας σημαίνουν συναγερμό.

Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ είναι συνεργοί στο πετσόκομμα των ΒΑΕ. Είναι στρατηγική τους επιλογή η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, που αποτελούν και τις δύο βασικές στοχεύσεις της κατάργησης των ΒΑΕ. Γι' αυτό σαν κυβέρνηση, τόσο ο ένας, όσο και ο άλλος, ψήφισαν νόμους, συνέστησαν επιτροπές, επεξεργάστηκαν επιχειρηματολογία για την κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων. Η σημερινή απόπειρα της ΝΔ πατάει στο στέρεο έδαφος του νόμου Ρέππα, άλλων προηγούμενων προσπαθειών του ΠΑΣΟΚ.

Να γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί από τη σκοπιά εργατικών συμφερόντων στο επιχειρούμενο πετσόκομμα των ΒΑΕ. Να γιατί επιλέγει να μιλάει γενικόλογα περί «ανάγκης αναθεώρησης της λίστας», καλλιεργώντας σε συνδικαλιστικό επίπεδο συντεχνιακές λογικές και κοντόφθαλμες διεκδικήσεις, που διασφαλίζουν ότι ο πυρήνας της αντιασφαλιστικής επίθεσης θα παραμείνει ανέγγιχτος.

Το ίδιο ισχύει και για την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Δεν αμφισβητεί την ανάγκη του κεφαλαίου να αναθεωρήσει τα ΒΑΕ, αλλά αντίθετα σιγοντάρει τις προσπάθειες της ΝΔ σήμερα, του ΠΑΣΟΚ προηγούμενα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η συνδικαλιστική πλειοψηφία ζητάει την εκ νέου σύσταση επιτροπής για τα ΒΑΕ, με την προϋπόθεση να μη συμμετέχει σ' αυτήν ο Μπεχράκης, τον οποίο, όπως δηλώνει, «δεν εμπιστεύεται»!

Σαν το ζήτημα να είναι προσωπικό. Σαν να μην είναι η κατάργηση των ΒΑΕ επιλογή που πηγάζει από συγκεκριμένη πολιτική, στην προώθηση της οποίας έρχονται να βοηθήσουν και οι διορισμένες επιτροπές. Σαν να μην ήταν η ΓΣΕΕ αυτή που νομιμοποίησε, από την πρώτη στιγμή, την επιτροπή Μπεχράκη, στέλνοντας τον εκπρόσωπό της στις συνεδριάσεις, μέχρι να τον αποσύρει άρον άρον κάτω από την κατακραυγή των εργαζομένων και το προδικασμένο αντιδραστικό πόρισμα.

Η στήριξη που προσφέρει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σ' αυτήν τη συνδικαλιστική πλειοψηφία αναδεικνύει το ένα σκέλος των ευθυνών του. Το άλλο έχει να κάνει με τα αιτήματα, τους στόχους πάλης και τη συνολική λογική που οι οπορτουνιστές προσπαθούν να καλλιεργήσουν στους εργαζόμενους. Την ώρα που η ίδια η ζωή επιβάλλει κάθε επιμέρους μάχη να μετατρέπεται σε σκαλοπάτι για τη γενίκευση των εργατικών κινητοποιήσεων, την ενιαία πάλη, τη ριζοσπαστικοποίηση και πολιτικοποίηση των αγώνων και, σε τελική ανάλυση, τη σύγκρουση με τους πολιτικούς φορείς του κεφαλαίου, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να βγάλει λάδι το ΠΑΣΟΚ.

Αφήνει στο απυρόβλητο το στρατηγικό πυρήνα των μεταρρυθμίσεων. Προβάλλει μεσοβέζικες «λύσεις», που όχι μόνο δε διασφαλίζουν τα εργατικά - ασφαλιστικά δικαιώματα, αλλά αντίθετα αφήνουν τους εργαζόμενους εκτεθειμένους σε νέους κινδύνους. Υπερασπίζεται την ΕΕ και καλλιεργεί αυταπάτες για το ρόλο της.

Αποτελεσματική πάλη για την υπεράσπιση - διεύρυνση των ΒΑΕ και γενικότερα δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν καταδικαστεί στο σύνολό της και στην πράξη, χωρίς αποχρώσεις και μισόλογα η πολιτική του δικομματισμού, τόσο στο ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, όσο και γενικότερα. Αποτελεσματική πάλη δεν πρόκειται να υπάρξει όσο στο συνδικαλιστικό κίνημα επιβιώνουν πλειοψηφίες που αποθεώνουν τον «κοινωνικοεταιρισμό», αναπαράγουν την εξαγορά συνειδήσεων, το συντεχνιασμό και τον ατομισμό, συμφωνούν με τη στρατηγική του κεφαλαίου, της ανταγωνιστικότητας, της αύξησης της κερδοφορίας του. Οσο κυριαρχούν δυνάμεις που καλλιεργούν την υποταγή, την ηττοπάθεια, τη μοιρολατρία, ή αφήνουν ορθάνοιχτες πόρτες, ώστε στον πρώτο ελιγμό του αντίπαλου να συρθεί το κίνημα σε συνθηκολόγηση, να αρκεστεί στο μικρότερο κακό.

Αποτελεσματική πάλη δεν πρόκειται να υπάρξει, όσο οι εργατικοί αγώνες δεν αποκτούν χαρακτηριστικά ενιαίας σύγκρουσης με την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κομμάτων της. Οσο δε βαθαίνουν τα πολιτικά χαρακτηριστικά των εργατικών αγώνων.

Το ΠΑΜΕ, οι κομμουνιστές εργάτες και υπάλληλοι που δρουν μέσα από τις γραμμές του, σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς, παλεύουν ώστε να αποκτήσει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Σ' αυτό το σκοπό υποτάσσεται το πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται το κεφάλαιο, τα κόμματα και οι συνδικαλιστικοί του εκπρόσωποι. Είναι αυτοί που με μοιρασμένους ρόλους πασχίζουν από κοινού για διαχειριστικές «λύσεις», που θα εκτονώσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και θα διασφαλίσουν το πέρασμα των ζωτικών για το κεφάλαιο αντεργατικών μεταρρυθμίσεων.

Η ήττα τους σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο είναι όρος απαραίτητος, για να αποσπάσουν οι εργαζόμενοι κατακτήσεις σήμερα. Αλλά και αναγκαία προϋπόθεση, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για συνολικότερες αλλαγές προς όφελος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.