Ο «Ρ» αποκάλυψε στο φύλλο του περασμένου Σαββάτου πως κατά τις πρώτες κτηματογραφήσεις 331 περιοχών, που έγιναν από το 1995 έως το 2003, σε δεκάδες δήμους της χώρας ενεγράφησαν οι ιδιώτες ως δικαιούχοι σε δασικές εκτάσεις, ανεξάρτητα από την εγκυρότητα του τίτλου, ακόμα και σε περιπτώσεις που το Δημόσιο είχε υποβάλει δήλωση γι' αυτές τις εκτάσεις. Αποκάλυψε πως η διαδικασία κατάρτισης του Εθνικού Κτηματολογίου, με τον τρόπο που γίνεται και ενταγμένη σε μια ενιαία δασοκτόνα πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, μόνο ως «λαχείο» για τους μεγαλοκαταπατητές και διεκδικητές δασών και δασικών εκτάσεων μπορεί να χαρακτηριστεί.

Σήμερα συνεχίζουμε με το εξής αποκαλυπτικό στοιχείο: Οι δασικοί χάρτες, το μόνο εργαλείο μέσω του οποίου μπορούν να προασπιστούν οι δημόσιες δασικές και χορτολιβαδικές εκτάσεις και να δηλωθούν ως τέτοιες από το Ελληνικό Δημόσιο, ενώ συντάχθηκαν για 330 ΟΤΑ, δεν κυρώθηκαν ποτέ. Μάλιστα, την κύρωσή τους εμπόδισε νόμος του 2003. Πρόκειται για το δασοκτόνο νόμο 3208/2003, ο οποίος και την κύρωση των δασικών χαρτών κατέστησε αδύνατη και τις δασικές εκτάσεις συρρίκνωσε, αλλάζοντας τον ορισμό του δάσους!

Ο μόνος τρόπος για να χαρακτηριστεί μια έκταση ως δάσος, δασική ή χορτολιβαδική και κατά τεκμήριο δημόσια είναι η σύνταξη δασικών χαρτών. Ωστόσο, υπάρχει ένα ακόμα στοιχείο - κλειδί σε αυτό το σημείο: Ο δασικός χάρτης θα πρέπει να είναι κυρωμένος, να έχει δηλαδή αναρτηθεί, να έχουν εξεταστεί οι αντιρρήσεις και να έχει κυρωθεί από τον γραμματέα της Περιφέρειας. Τότε αυτά τα στοιχεία θα ήταν δεσμευτικά για την «Κτηματολόγιο ΑΕ», ότι, δηλαδή, αυτές οι εκτάσεις είναι δημόσιες επειδή είναι δασικές και χορτολιβαδικές και υποχρεούται να τις καταγράψει ως τέτοιες.

«Είναι πολύ σημαντικό να είναι κυρωμένοι οι δασικοί χάρτες. Μέχρι τώρα δεν έχουμε πετύχει να κυρωθεί ούτε ένας δασικός χάρτης! Παρότι στις διαδικασίες του Εθνικού Κτηματολογίου έχουν συνταχτεί 330 χάρτες στην Ελλάδα από το 1997, με τις πρώτες κτηματογραφήσεις», υπογραμμίζει ο Σταύρος Τσιλίκουνας, δασολόγος στη Διεύθυνση Δασικών Χαρτών.

Η πολιτική που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είναι δασοκτόνα και ενιαία. Ολες οι προσπάθειες να μην υπάρξουν και χρησιμοποιηθούν δασικοί χάρτες, αλλά και να συρρικνωθούν οι εκτάσεις που χαρακτηρίζονται ως δασικές ήταν κοινές. Αναφέρουμε ενδεικτικά:

• Μέχρι το 2003 θεωρούνταν δασική η έκταση, αν η εδαφοκάλυψη ήταν μέχρι 15% με δασική βλάστηση. Με το ν. 3208/2003 (που βασίστηκε στη δασοκτόνα αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος επί ΠΑΣΟΚ) η έκταση έπρεπε να καλύπτεται κατά 25% με δασικά είδη για να θεωρείται δάσος. Επίσης, όποια έκταση είναι κάτω από 3 στρέμματα δε θεωρείται πλέον δασική, ακόμη κι αν είναι καταφανώς τέτοια. Αρα και σε αυτές τις εκτάσεις το Δημόσιο χάνει τα δικαιώματά του.
• Στο τέλος του 2003 ψηφίστηκε ο νόμος 3208. «Ο νόμος μας είπε: Αυτό που ήταν δάσος, ξέχνα το. Ορίζω διαφορετικά το δάσος. Επρεπε να τροποποιηθεί το περιεχόμενο των δασικών χαρτών για τους 330 ΟΤΑ. Στο μεταξύ έγινε προσφυγή στο ΣτΕ, διότι ο νόμος μείωνε τις δασικές εκτάσεις που προστατεύονταν από το Σύνταγμα. Ακόμα και σήμερα δεν μπορούμε ούτε να αλλάξουμε τους χάρτες, ούτε να τους αναρτήσουμε», συνεχίζει.

Οπως εξηγεί στον «Ρ», με την κύρωση του δασικού χάρτη, το περιεχόμενό του είναι αποδεικτικό σε κάθε διοικητική ή δικαστική αρχή. «Αυτό είναι καταστροφικό για κάποιους. "Κλειδώνουν" όλες οι διαδικασίες, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα σε δασική έκταση και δάσος. Ακόμα και το ΥΠΕΧΩΔΕ δεν μπορεί να κάνει ένα έργο αυθαίρετα μέσα σε δασική έκταση, χωρίς να πληροί κάποιες προϋποθέσεις», συμπληρώνει. Με τη σύνταξη δασικών χαρτών οι καταπατητές και οι διεκδικητές βρίσκονται σε μεγάλο μειονέκτημα έναντι του Δημοσίου. Ωστόσο, η κυβέρνηση της ΝΔ, όχι απλά εφαρμόζει τον παραπάνω δασοκτόνο νόμο, αλλά και η ίδια με τη σειρά της κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή της σύνταξης δασικών χαρτών.