Η γενετική έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και συνεχώς ακούμε να λέγονται πολλά. Ετσι για να μην είμαστε και εμείς εκτός... συστήματος, κατεβάσαμε όλα τα βιβλία που είχαμε και φυσικά προμηθευτήκαμε καινούρια. Μα σταματήσαμε και πάλι στον Δαρβίνο και ξαναδιαβάσαμε για τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών. Αυτή η θεωρία - λένε οι ειδικοί - περιείχε ένα σφάλμα. Διότι είναι αλήθεια ότι σε κάθε γενιά ενός συγκεκριμένου είδους υπάρχουν (σε ορισμένο βαθμό, τουλάχιστον) και τυχαίες διασταυρώσεις. Επομένως, οι ποικιλίες θα τείνουν να εξαλειφθούν κατά μέσο όρο, αφού είναι απίθανο πιο ακραίες μορφές να διασταυρωθούν με παρόμοιες ακραίες μορφές. Το σφάλμα αυτό διορθώθηκε από τον Αυστριακό βοτανολόγο και Αυγουστιανό μοναχό Γκρέγκορ Γιόχαν Μέντελ (1822-1884), ο οποίος πειραματίστηκε με φυτά μπιζελιού που καλλιεργούσε στον κήπο του του μοναστηριού του. Ο Μέντελ κατόρθωσε να επιτύχει την αυτογονιμοποίηση διαφόρων φυτών, κράτησε τους σπόρους, τους ξαναφύτεψε χωριστά και μελέτησε τη νέα γενιά των φυτών. Ανάμεσα στα πολλά που διαπίστωσε είναι ακόμη ότι τα αρσενικά και τα θηλυκά φυτά συνεισφέρουν εξίσου στη διαμόρφωση των απογόνων. Εμοιαζε, λες και ο κάθε οργανισμός να διαθέτει δυο παράγοντες για κάθε συγκεκριμένο χαρακτηριστικό και συνεισέφερε έναν από αυτούς στον απόγονό του. Ετσι ο Μέντελ ανακάλυψε τους νόμους της κληρονομικότητας, όπως ονομάστηκαν αργότερα, θεμελιώνοντας την επιστήμη της γενετικής. Αυτά τα τόσα ενδιαφέροντα πράγματα μαθαίνουμε ή ξαναθυμόμαστε καθώς ξεφυλλίζουμε το εξαιρετικό βιβλίο του Ισαάκ Ασίμοφ «Το χρονικό των επιστημονικών ανακαλύψεων». Θα συνεχίσουμε την προσωπική μας έρευνα διότι παρουσιάζει, έτσι πιστεύουμε τουλάχιστον, μεγάλο ενδιαφέρον.