Σπεύδουν τώρα οι κεντρικές τράπεζες, η μια μετά την άλλη, να ανακοινώσουν «γενναίες» μειώσεις επιτοκίων. Την περασμένη βδομάδα ήταν η σειρά της Κεντρικής Τράπεζας της Αγγλίας και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να ανακοινώσουν νέα μείωση των επιτοκίων τους. Η μεν πρώτη κατά 1,5% (!) και η δεύτερη κατά 0,50%. Μια βδομάδα πριν, η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) είχε μειώσει το επιτόκιο της στο 1% και η αντίστοιχη της Ιαπωνίας στο 0,3%.

Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η απόφαση της Κεντρικής Τράπεζας της Αγγλίας, αφού οι ειδικοί δεν περίμεναν μείωση μεγαλύτερη του 0,50%. Η μείωση κατά 1,5% ήταν η μεγαλύτερη από το 1997 και οδηγεί σε επιτόκιο 3% που είναι το μικρότερο από το 1995.

Εντυπωσιάζει, επίσης, η σπουδή της ΕΚΤ για τη δεύτερη συνεχόμενη μείωση του επιτοκίου μέσα σ' ένα μήνα.

Η μείωση των επιτοκίων οδηγεί θεωρητικά στην αύξηση της ρευστότητας και είναι, επομένως, αμυντική κίνηση για την αντιμετώπιση των αιτιών που προκαλούν τη μείωση της ρευστότητας. Εν προκειμένω, είναι κίνηση αντιμετώπισης της επερχόμενης (αν όχι εξελισσόμενης) ύφεσης. Ωστόσο, ούτε οι αλλεπάλληλες μειώσεις επιτοκίων, ούτε οι «ενέσεις ρευστότητας» τρισεκατομμυρίων δολαρίων και ευρώ από τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς μπορούν να παίξουν ανασχετικό ρόλο στην πορεία των πραγμάτων.

Ετσι, οι αποφάσεις για νέες μειώσεις των επιτοκίων και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό καταμαρτυρούν το μέγεθος και το βάθος της κρίσης. Αποδεικνύουν ακόμη την ανεπάρκεια των πολιτικών εξόδου από την κρίση, αλλά και την αναποτελεσματικότητα των «εργαλείων» της κρατικομονοπωλιακής ρύθμισης και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται.