Μεθυσμένοι από τα παχυλά κέρδη που εξασφάλισαν τα τελευταία χρόνια - ιδιαίτερα μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος - οι κεφαλαιοκράτες, με τους κάθε είδους υπηρέτες του μεγάλου κεφαλαίου, προχωρούν τώρα σε μαζικές απολύσεις προσωπικού και άλλα αντιλαϊκά μέτρα. Αξιοποιούν, δηλαδή, και την οικονομική κρίση, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την πτώση των κερδών και υπερκερδών που τους εξασφάλισε η πολιτική των κυβερνήσεων, νεοφιλεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών. Στην προσπάθειά τους αυτή, τα μονοπώλια, οι πολυεθνικές και εν γένει οι μεγαλοεπιχειρηματίες έχουν αρωγό τις κυβερνήσεις των καπιταλιστικών χωρών (ΗΠΑ, ΕΕ κλπ.) και άλλα «ευαγή» ιδρύματα του μεγάλου κεφαλαίου, όπως είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο ΟΟΣΑ, η Παγκόσμια Τράπεζα, οι Σύνδεσμοι Βιομηχάνων, Τραπεζιτών κλπ.

Αδιάψευστος μάρτυρας, ο φιλομονοπωλιακός χαρακτήρας των αποφάσεων που πήραν το τελευταίο δίμηνο οι ισχυροί της Γης (ΗΠΑ - ΕΕ - Ιαπωνία - Ρωσία - Κίνα κλπ.) στις Συνόδους του G7 και του G8 ή του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, της ΕΕ των «27» κλπ. για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Στο ίδιο μήκος κύματος, αναμένεται να κινηθεί και η Σύνοδος των 20 περισσότερο αναπτυγμένων χωρών που θα πραγματοποιηθεί στις 15 Νοέμβρη στην Ουάσιγκτον, με τη συμμετοχή στο «κλαμπ των ισχυρών» (για πρώτη φορά) των Κίνας, Ινδίας, Βραζιλίας κλπ., όπου θα συζητήσουν και για τις «αιτίες» της κρίσης. Στις συσκέψεις αυτές, οι ισχυροί της Γης συγκεντρώνονται για να επεξεργαστούν πολιτικές, αντιμετώπισης της κρίσης χωρίς να θιγούν οι κεφαλαιοκράτες.

Οι καπιταλιστές επικαλούμενοι την πριμοδότηση που δόθηκαν στους τραπεζίτες των ΗΠΑ, της ΕΕ και άλλων χωρών - με τα διάφορα σχέδια (Πόλσον, Μπράουν, Μέρκελ, Αλογοσκούφη κλπ.) - άρχισαν τώρα να διεκδικούν μερίδιο από την «πίτα» των κρατικών ενισχύσεων και οι εκπρόσωποι άλλων κλάδων της οικονομίας. Για να πετύχουν το στόχο τους, εκβιάζουν και με μαζικές απολύσεις, αδιαφορώντας αν με την αύξηση της στρατιάς των ανέργων ρίχνουν λάδι στη φωτιά της κρίσης. Παρόμοια μέτρα, ζητούν και οι εκπρόσωποι της ολιγαρχίας του πλούτου στην Ελλάδα, όπως είναι ο ΣΕΒ, το ΕΒΕΑ, η Ελληνική Ενωση Τραπεζών κλπ.

Ενδεικτικά των προθέσεων των κεφαλαιοκρατών, είναι και τα εξής: Πρώτον, τα στοιχεία της ΕΕ για αναθεώρηση προς τα κάτω του ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ στην Ελλάδα το 2009, που μεταφράζεται από τους ειδικούς σε αύξηση του αριθμού των ανέργων κοντά στις 50.000! Δεύτερον, τα τηλεγραφήματα των διεθνών πρακτορείων, με ανακοινώσεις ή δηλώσεις εκπροσώπων διαφόρων διεθνών οργανισμών και μεμονωμένων επιχειρηματικών κλάδων, για μείωση της παραγωγής, της κατανάλωσης και του κόστους παραγωγής με δραστικές περικοπές στο απασχολούμενο προσωπικό και στις μισθολογικές δαπάνες κλπ., που έγιναν ή πρόκειται να γίνουν.

Την επερχόμενη αύξηση της ανεργίας, φωτογράφισε ο ίδιος ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ΔΓΕ) Χουάν Σομάβια, προειδοποιώντας πως μέχρι το τέλος του 2009, ο αριθμός των ανέργων θα αυξηθεί κατά 2 εκατομμύρια ή και περισσότερο, ανάλογα με τον αντίκτυπο της κρίσης στην πραγματική οικονομία. Σύμφωνα με δηλώσεις του Χ. Σομάβια, «ο αριθμός των ανέργων στον κόσμο μπορεί να ξεπεράσει τα 190 εκατομμύρια που ήταν το 2007 και να φτάσει τα 210 εκατομμύρια στα τέλη του 2009»!

Οι προβλέψεις για αύξηση της ανεργίας - που ας σημειωθεί έγιναν μετά τις αποφάσεις των κυβερνήσεων ΗΠΑ και ΕΕ για πριμοδότηση των τραπεζών με περίπου 3 τρισεκατομμύρια ευρώ κρατικό χρήμα - δεν είναι αβάσιμες. Στηρίζονται, εκτός των άλλων, και σε αποφάσεις επιχειρηματικών κολοσσών για δραστική περικοπή στο απασχολούμενο προσωπικό, που - αν δεν μπλοκαριστούν με τους αγώνες των ίδιων των εργαζομένων - θα οδηγήσουν την παγκόσμια οικονομία σε παρατεταμένη ύφεση, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Με δεδομένο ότι σε περιόδους οικονομικής κρίσης τα λαϊκά νοικοκυριά μειώνουν τα έξοδα σε είδη που δε θεωρούνται πρώτης ανάγκης (αυτοκίνητα, τηλεοράσεις, έπιπλα, τουρισμός κλπ.), οι πολυεθνικές και άλλοι επιχειρηματικοί κολοσσοί προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την πτώση των κερδών τους από την κρίση, ακόμα και με μαζικές απολύσεις κλπ. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των αυτοκινητοβιομηχανιών (ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνίας, Ασίας κλπ.), που ανακοίνωσαν μέσα στο τελευταίο δεκαήμερο του Οκτώβρη, μείωση της παραγωγής αυτοκινήτων από 10% έως 20% παράλληλα με μείωση του προσωπικού (μερικών χιλιάδων εργαζομένων σε κάθε μία από αυτές και συνολικά σε αρκετές δεκάδες χιλιάδες) ή το προσωρινό κλείσιμο κάποιων εργοστασίων.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι:

• Η Chrysler ανακοίνωσε μείωση του διοικητικού και προσωρινού προσωπικού κατά 25% (μέχρι και 5.000 θέσεις εργασίας).
• Η Volvo προανήγγειλε την περικοπή 850 θέσεων εργασίας.
• Η Renault αποφάσισε να κλείσει όλα τα εργοστάσιά της στη Γαλλία για μία έως δύο βδομάδες και να μειώσει την παραγωγή στο δ' τρίμηνο κατά 20%, ενώ παράλληλα σχεδιάζει μέτρα «τεχνικής ανεργίας» για σχεδόν 5.500 εργάτες του εργοστασίου της στο Βαγιαδολίδ της βόρειας Ισπανίας.
• Σύμφωνα με δημοσίευμα της «Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung», η διοίκηση της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Daimler, σχεδιάζει να βάλει προσωρινό λουκέτο σε εργοστάσιά της για 5 βδομάδες, επειδή μειώθηκαν παγκοσμίως οι πωλήσεις των αυτοκινήτων μάρκας Mercedes.
• Η BMW αποφάσισε να διακόψει την παραγωγή για 4 μέρες σε ένα από τα εργοστάσιά της, στη Λιψία της ανατολικής Γερμανίας - μειώνοντας έτσι κατά 2.800 την παραγωγή αυτοκινήτων της σειράς 1 και 3.
• Η Nissan και η Toyota ανακοίνωσαν ότι μειώνουν τον αριθμό των υπαλλήλων τους, προσαρμοζόμενες στην πτώση της ζήτησης στην αμερικανική αγορά.
• Οι αμερικανικοί κολοσσοί, General Motors και Cerberus Capital Management, έχουν ζητήσει από τις κρατικές αρχές των ΗΠΑ δάνειο, 10 (δέκα) δισ. δολαρίων, προκειμένου να διευκολυνθεί η συγχώνευση μεταξύ της GM και της Chrysler (σ.σ. η δεύτερη ανήκει στην Cerberus). Στην ουσία, ζητούν την εφαρμογή ενός αντίστοιχου σχεδίου Πόλσον για τη στήριξη της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό με τις αυτοκινητοβιομηχανίες των άλλων χωρών. Σε περίπτωση συγχώνευσης της GM με την Chrysler, θα ακολουθήσουν και μαζικές απολύσεις προσωπικού, ενώ η νέα εταιρεία θα ελέγχει περίπου το ένα τρίτο της αμερικανικής αγοράς αυτοκινήτων.

Εκτός από τις χιλιάδες των εργαζομένων που έχασαν τη δουλειά τους σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των ΗΠΑ, σε μαζικές απολύσεις προσωπικού σχεδιάζουν και πολλές άλλες τράπεζες στην ΕΕ και άλλες χώρες. Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι η τράπεζα της Ρωσίας Sberbank σχεδιάζει να μειώσει μέχρι το έτος 2013 κατά 70.000 τις θέσεις εργασίας, προκειμένου ο μεγαλύτερος ρωσικός τραπεζικός κολοσσός (ελέγχεται από το κράτος) να μετατραπεί σε τράπεζα δυτικού στιλ. Επίσης, η μεγαλύτερη εταιρεία πιστωτικών καρτών στις ΗΠΑ, με βάση τις αγορές, η American Express, ανακοίνωσε περικοπές 7.000 θέσεων εργασίας.

Οι κεφαλαιοκράτες και οι πολιτικοί τους υπηρέτες - τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς θα μετακυλίσουν τα βάρη και αυτής της κρίσης στα λαϊκά νοικοκυριά. Ενδεικτικό από αυτήν την άποψη είναι και το σχέδιο του Προέδρου της Γαλλίας και προεδρεύοντος της ΕΕ Νικολά Σαρκοζί, για την ...προστασία των εργαζομένων από την ανεργία και την κρίση. Σύμφωνα με τηλεγράφημα του ΑΠΕ - ΜΠΕ, οι αναγγελίες μαζικών απολύσεων προσωπικού σε παραδοσιακές γαλλικές εταιρείες -από την αυτοκινητοβιομηχανία Renault έως την εταιρεία παραγγελιών προϊόντων μέσω καταλόγου La Redoute - ανάγκασαν τον Σαρκοζί να συμπληρώσει το σχέδιο διάσωσης του τραπεζικού τομέα, με ένα σχέδιο υποστήριξης των απλών πολιτών». Το σχέδιο αυτό φιλοδοξεί να αντιμετωπίσει την ανεργία με ακόμη μεγαλύτερη «ευελιξία» στις ισχύουσες εργασιακές σχέσεις («διευκολύνει» την απασχόληση και τις Κυριακές), χαλάρωση στους περιορισμούς χρήσης μεσοπρόθεσμων συμβολαίων εργασίας από μικρές ή μικρομεσαίες επιχειρήσεις και χρηματοδότηση επιπλέον 100.000 βοηθητικών συμβολαίων εργασίας από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2009.

Το σχέδιο Σαρκοζί για την «προστασία» των ανέργων, αλλά και αυτά που πήραν ή ετοιμάζονται να πάρουν οι κυβερνήσεις των άλλων καπιταλιστικών χωρών είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του μεγάλου κεφαλαίου, καθώς αποβλέπουν στη μείωση της ανεργίας με τις γνωστές μεθόδους μοιρασιάς μιας θέσης πλήρους απασχόλησης σε 2 ή και περισσότερες θέσεις, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας κλπ. Μπροστά στα σχέδια των κεφαλαιοκρατών και των πολιτικών τους υπηρετών, που θέλουν να μετακυλίσουν τα βάρη και αυτής της κρίσης στα λαϊκά νοικοκυριά, οι εργαζόμενοι έχουν ένα και μόνο όπλο. Την ένταση του αγώνα τους και το συντονισμό της πάλης με τους αυτοαπασχολούμενους αγρότες, επαγγελματοβιοτέχνες, εμπόρους και τους συνταξιούχους σε πρώτη φάση για την ανατροπή αυτών των σχεδίων και πολιτικών με απώτερο στόχο την εγκαθίδρυση της λαϊκής εξουσίας, δηλαδή του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, όπου θα έχει καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.