Τις συνέπειες του τζόγου αλλά και της χαμηλής έως αρνητικής απόδοσης των καταθέσεων στις τράπεζες πληρώνει και το Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΕΑΔΥ). Στη δίνη του τζόγου οι μετοχές στις οποίες είχαν τοποθετηθεί αποθεματικά του Ταμείου μόνο μέσα στο πρώτο εννιάμηνο του 2008 έχασαν το 45% σχεδόν της αξίας τους. Δηλαδή, 500.000 ασφαλισμένοι, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, είδαν ένα μεγάλο μέρος των εισφορών τους να εξαερώνεται, να γίνεται βορά στα χρηματιστηριακά παιχνίδια. Ανάλογη όμως ζημιά έχει πάθει και το Ταμείο Πρόνοιας, το οποίο σήμερα δεν μπορεί να καταβάλει το εφάπαξ σε χιλιάδες δικαιούχους.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΤΕΑΔΥ, η χρηματιστηριακή αξία των μετοχών στις 31/12/2007 ήταν 320.533.059 ευρώ, ενώ στις 30/9/2008 η αξία των μετοχών είχε κατρακυλήσει στα 176.933.616 ευρώ σημειώνοντας πτώση κατά 44,8%! Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι και οι 16 μετοχές στις οποίες είχαν πονταριστεί τα αποθεματικά του Ταμείου κατέγραψαν όλες σοβαρές απώλειες, που σε ορισμένες περιπτώσεις υπερβαίνουν και το 60% της αξίας τους. Ομως, ακόμα πιο επώδυνο για το Ταμείο και τους ασφαλισμένους είναι το γεγονός ότι οι απώλειες αυτές, και μάλιστα μέσα σε λίγους μήνες, κατατρώγουν ακόμα και τα αρχικά κεφάλαια που είχαν δοθεί για την απόκτηση των μετοχών. Δηλαδή, η αξία τους έχει πέσει χαμηλότερα και από την αξία κτήσης τους. Ετσι, στις 30/9/2008 οι απώλειες του Ταμείου από τα αρχικά του κεφάλαια που είχαν δοθεί για την εξαγορά των μετοχών ανήλθαν στο 11,34%, πάνω από 20 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς εδώ να συνυπολογιστεί ο τόκος αυτών των κεφαλαίων, αν δεν είχαν μπει στον τζόγο. Εννοείται ότι οι ζημιές για το Ταμείο είναι ακόμα μεγαλύτερες κατά τη διάρκεια του Οκτώβρη, οπότε οι μετοχές βυθίστηκαν στην κυριολεξία.

Στο βούρκο του τζόγου έχουν ρίξει οι κυβερνήσεις και το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ), η οικονομική κατάσταση του οποίου είναι τραγική. Ετσι, ενώ η περιουσία του στις 31 του Δεκέμβρη 2006 ήταν πάνω από 287 εκατομμύρια ευρώ, στις 7 του Οκτώβρη 2008 είχε κατρακυλήσει στα 102 εκατομμύρια ευρώ, καταγράφοντας μείωση 65%. Από τα 287 εκατομμύρια, περίπου, τα 48 εκατομμύρια ήταν «τζογαρισμένα» σε μετοχές η αξία των οποίων σήμερα έχει φθάσει τα 20 εκατομμύρια ευρώ. Μείωση 60%, που οφείλεται κυρίως στη μείωση της αξίας τους και όχι στη μείωση του αριθμού των μετοχών.

Επίσης, έχουν «τζογαριστεί» σε ομόλογα σταθερού επιτοκίου 15 εκατομμύρια ευρώ που η σημερινή τους αξία έχει μειωθεί στα 13,9 εκατομμύρια ευρώ και σε «δομημένα ομόλογα» 13 εκατομμύρια ευρώ που η σημερινή τους αξία έχει εξανεμιστεί στα 8,6 εκατομμύρια ευρώ.

Και στην περίπτωση των Ταμείων των δημοσίων υπαλλήλων, όπως και συνολικά για όλα τα ασφαλιστικά ταμεία προκύπτει ένα και μοναδικό συμπέρασμα: Μακριά από τον τζόγο. Μακριά από τα χρηματιστηριακά παιχνίδια. Ούτε ένα ευρώ σε μετοχές, αμοιβαία και πάσης φύσεως χρηματιστηριακά προϊόντα. Αλήθεια, είναι δυνατόν οι εργαζόμενοι να εναποθέτουν τις ελπίδες τους για μια αξιοπρεπή σύνταξη στο τέλος της ζωής τους, στις διακυμάνσεις του δείχτη του χρηματιστηρίου και στην πορεία των χρηματιστηρίων; Είναι δυνατόν η ζωή χιλιάδων συνταξιούχων να αφήνεται στα χέρια τρίτων που διαχειρίζονται και εκμεταλλεύονται τα πακέτα των μετοχών; Είναι δυνατόν οι εργαζόμενοι να εμπιστεύονται τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ ότι δήθεν αν υπάρχουν «διαφάνεια» και «ασφαλιστικές δικλίδες» στο χρηματιστηριακό παιχνίδι, τότε θα βγούνε ωφελημένοι, γιατί δήθεν θα μεγαλώσει η περιουσία των Ταμείων;

Η πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση είναι μια πρόσθετη απόδειξη ότι σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί οι εργαζόμενοι να δώσουν βάση σε τέτοιες διαβεβαιώσεις. Η κατάρρευση τραπεζικών κολοσσών ειδικά στις ΗΠΑ - πέρα από τα άλλα - είναι γνωστό ότι έκανε στάχτη και το όνειρο χιλιάδων εργαζομένων για μια σύνταξη στο μέλλον, όπως παλιότερα είχε γίνει με την εταιρία ΕΝΡΟΝ, όπου οι εργαζόμενοι έχοντας επενδύσει τις συντάξεις τους στην πορεία της επιχείρησής τους, βρέθηκαν «γυμνοί» στο δρόμο, χωρίς δουλειά, αλλά και χωρίς ούτε ένα δολάριο σύνταξη.

Η επιμονή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΝ (παρά τις γνωστές του φραστικές ντρίπλες) στην «αξιοποίηση» των αποθεματικών των Ταμείων μέσα από τα χρηματιστήρια είναι ακόμα μια απόδειξη ότι η πολιτική τους παραμένει προσηλωμένη στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Γιατί τα αποθεματικά θα είναι πάντα η καύσιμη ύλη για την αναθέρμανση των χρηματιστηριακών συναλλαγών και γι' αυτό πάντα εκτεθειμένα στον κίνδυνο.

Αλλωστε, η επιβουλή κατά των αποθεματικών των Ταμείων δεν έχει μόνο τη μορφή του χρηματιστηριακού τζόγου. Εκφράζεται με πολλούς τρόπους και μορφές. Από τη μη καταβολή των υποχρεώσεων του κράτους, στο ύψος των πραγματικών αναγκών των Ταμείων, από την υποχρηματοδότηση ακόμα σε σχέση και με τους θεσμοθετημένους πόρους, μέχρι την εισφοροδιαφυγή και εισφοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων, που επίσης γίνονται με πολιτική κάλυψη.

Ακόμα και η κατάθεση στις τράπεζες με δεδομένη την αντεργατική πολιτική των κυβερνήσεων και τους υπάρχοντες πολιτικούς συσχετισμούς πάντα ήταν και θα είναι σε βάρος των εργαζομένων και υπέρ του τραπεζικού συστήματος. Απ' αυτή την άποψη είναι χαρακτηριστική η αποκάλυψη που κάνει ο ίδιος ο πρόεδρος του ΤΕΑΔΥ σε σχέση με την αξιοποίηση των αποθεματικών. «Η κατάσταση που υπάρχει σήμερα -υπογραμμίζει ο πρόεδρος του Ταμείου - σύμφωνα με την οποία το ΤΕΑΔΥ έχει καταθέσεις στις τράπεζες που προσεγγίζουν τα δύο δισεκατομμύρια ευρώ δεν κρίνεται ικανοποιητική με κανένα κριτήριο. Αξίζει μόνο να αναφερθεί ότι ο πληθωρισμός τρέχει με ρυθμούς αισθητά υψηλότερους των επιτοκίων που προσφέρουν οι τράπεζες και ειδικότερα η Τράπεζα της Ελλάδος στην οποία βρίσκονται κατατεθειμένα το σύνολο σχεδόν των ρευστών διαθεσίμων του Ταμείου»!

Απάντηση σε όλη αυτή τη λεηλασία, στο διαχρονικό πλιάτσικο των αποθεματικών των Ταμείων, μπορεί να δώσει μόνο η πάλη των εργαζομένων. Σε αυτή την πάλη, οι προτάσεις του ΚΚΕ για τα αποθεματικά είναι ένα ισχυρό όπλο. Η επιστροφή όλων των απωλειών από το 1950 μέχρι σήμερα, η κατάργηση κάθε νομοθετήματος που επιτρέπει τον τζόγο και η τοποθέτηση των αποθεματικών σε τίτλους δημοσίου με εγγυημένη απόδοση που θα υπερκαλύπτει τον πληθωρισμό, με επιτόκιο που το ύψος του θα είναι το ανώτατο επιτόκιο δανεισμού του δημοσίου, χωρίς μεσολάβηση τρίτων, μπορούν να κάνουν τον αγώνα για την περιφρούρηση της περιουσίας των Ταμείων πιο αποτελεσματικό.