Η επιμονή της μητέρας του στο παραδοσιακό εθιμοτυπικό της κηδείας, που θέλει τη χήρα να υφάνει η ίδια το πένθιμο ύφασμα στον αργαλειό, ενώ οι συγχωριανοί της οφείλουν να μεταφέρουν το φέρετρο από το νοσοκομείο στον τόπο ταφής, παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες και τη μεγάλη απόσταση, φέρνει σε δύσκολη θέση το γιο της, ο οποίος προσπαθεί μάταια να τη μεταπείσει. Εκείνη ταξιδεύει νοερά στο παρελθόν και τον επίπονο έρωτά της με το μακαρίτη...

Τιμημένη με τον ασημένιο λέοντα στο περασμένο Φεστιβάλ Βερολίνου είναι η ταινία του Ζανγκ Γιμού «Ο δρόμος για το σπίτι». Η συγκίνηση και η επικοινωνία με το θυμικό του θεατή είναι δυνατή, κάτι που σπάνια βλέπουμε πια.

(Κινηματογράφοι: ΑΘΗΝΑ:ΑΝΔΟΡΑ, ΑΡΤ STUDIO CINEMA, ΕΛΛΗ, ΠΤΙ ΠΑΛΑΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ - ERICSSON, ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ - ERICSSON).