Κ. Δ/ντά,

Σύνηθες είναι το φαινόμενο στην Ιστορία των Λαών να στήνονται λάθος εικονίσματα, όπως και στην περίπτωση του Καλπακίου Ιωαννίνων, που αναφέρομαι, όπου αυτά τα «εικονίσματα» έχουν έναν ιδιαίτερο προκλητικό, βλάσφημο, θα έλεγα, χαρακτήρα.

Δεσπόζουν, λοιπόν, στην είσοδο του ηρωικού Καλπακίου οι ανδριάντες του Μοναρχοφασισμού (του Δικτάτορα Ι. Μεταξά και του συμμέτοχου με το καθεστώς μονάρχη Γεωργίου), καθώς και του Α. Παπάγου που «δοξάστηκε», κυρίως στα χρόνια της αδελφοσφαγής που ακολούθησε.

Το σκηνικό συμπληρώνεται με το «Μνημείο» του Χ. Κατσιμήτρου, στον οποίο πιστώνουν τη νίκη «λόγω των σπάνιων στρατηγικών του ικανοτήτων, ελιγμών και πρωτοβουλιών». Οι οποίες πρωτοβουλίες του συνεχίστηκαν, βεβαίως με το γνωστό του ρόλο στη διαβόητη «Συνθηκολόγηση» και τη συμμετοχή του ως «Υπουργού» Εργασίας και Γεωργίας στην Κατοχική Κυβέρνηση των Δωσιλόγων Προδοτών!

Και όμως! Τα βλάσφημα «εικονίσματα» είναι πάντα εκεί και κάθε χρόνο τα θυμιατίζουνε.

Ετσι κι εφέτος επαναλήφθηκε ο ίδιος ανίερος λιβανωτός στις σχετικές επετειακές εκδηλώσεις στο Καλπάκι και στην Αθήνα. Με τις Αρχές, τον Δήμο Καλπακίου και την Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδας σε πλήρη σύμπλευση ανιστόρητης εμμονής στην αγιοποίηση* των Μεταξάδων και των Κατσιμήτρων!...

Με θλίψη βαθύτατη

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΧΡΟΝΗΣ

συνταξιούχος Εκπαιδευτικός, πρώην Δ/ντής Σχολείου, νυν Γεν. Γραμματέας Ομοσπονδίας Αδελφοτήτων Καλαμά Ιωαννίνων.

* Αναφέρομαι στην απαράδεκτη εμμονή όλων(!) των ομιλητών να υμνούν επί 68 χρόνια κάθε χρόνο τον Μεταξά και τον Κατσιμήτρο, αποφεύγοντας με ιερό φόβο και την παραμικρή νύξη των φοβερών σκοτεινών τους πλευρών. Λες και ζούμε ακόμη στα μετεμφυλιακά χρόνια. Ελεος!