Στα διάφορα «φόρουμ» της παγκόσμιας σοσιαλδημοκρατίας ο Γ. Παπανδρέου μοιράζει έωλες υποσχέσεις για τη «διασφάλιση της εργασίας» και παρουσιάζει τα ψευδεπίγραφα ...«σοσιαλιστικά σχέδια εξανθρωπισμού της παγκοσμιοποίησης». Οταν όμως το ΠΑΣΟΚ στέκει πρόσωπο με πρόσωπο με τα κέντρα εξουσίας της άρχουσας τάξης και καλείται να επικυρώσει τις κάθε είδους αντεργατικές αποφάσεις τους, οι «φιλολαϊκές μάσκες» πέφτουν αυτόματα. Μόλις προχτές, λοιπόν, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπακωνσταντίνου, χαιρέτισε την πρόταση του Ισπανού «σοσιαλιστή» Σέρκας για την καθιέρωση εβδομαδιαίας εργασίας μέχρι και 70 ωρών και τη διάσπαση του εργάσιμου χρόνου σε «ενεργό» και «ανενεργό», που θα τεθεί σε ψηφοφορία στις 17 του Δεκέμβρη στο Ευρωκοινοβούλιο.

Την «έκθεση Σέρκας», που ανοίγει το δρόμο για την εφαρμογή του 65ωρου, το ΠΑΣΟΚ την έχει ήδη υπερψηφίσει, στις 5 του Νοέμβρη, στην Επιτροπή Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σε πλήρη σύμπλευση με όλες τις πολιτικές δυνάμεις του «ευρωμονόδρομου». Τώρα απλά ξεκαθάρισε ότι σε περίπου 10 μέρες θα την ψηφίσει και στο Ευρωκοινοβούλιο, ακόμα και αν η πρόταση προβλέπει 70ωρη εβδομαδιαία εργασία! Το ΠΑΣΟΚ, όπως και συνολικά η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, από τον κυβερνητικό θώκο προώθησε πλήθος αντιδραστικών αλλαγών μετατρέποντας σε «λάστιχο» τις εργασιακές σχέσεις, προσφέροντας «φτηνά» εργατικά χέρια στο κεφάλαιο. Σήμερα που οι κεφαλαιοκράτες απαιτούν ακόμα μεγαλύτερη μείωση του «εργατικού κόστους» για να αυξηθεί η υπεραξία που καρπώνονται από τους εργαζομένους και να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό και την κρίση, οι σοσιαλδημοκράτες σπεύδουν να προσυπογράψουν την επιστροφή στη βαρβαρότητα...

Στο «μανιφέστο για τις ευρωεκλογές» που υπέγραψαν τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα στη Μαδρίτη αποτυπώνονται με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο όλες οι αντιλαϊκές προτάσεις που έχει καταθέσει το τελευταίο διάστημα η ΕΕ. Η επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων στα πλαίσια της στρατηγικής της Λισαβόνας που πρότεινε ο πρόεδρος της Κομισιόν Μπαρόζο - την οποία χαρακτήρισε «θετική πρωτοβουλία» ο Γ. Παπανδρέου - αποτελεί κεντρική επιδίωξη της σοσιαλδημοκρατίας.

Στηρίζοντας ακριβώς τις πολιτικές που εντείνουν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, το ΠΑΣΟΚ έχει ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους ότι «οι εργασιακές σχέσεις πρέπει να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα(!)» για την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων. Αυτά τα «νέα δεδομένα» έρχονται να υπηρετήσουν οι προτάσεις του Γ. Παπανδρέου για «προγράμματα επιδοτούμενης επαγγελματικής εκπαίδευσης» και «επιδότησης των ασφαλιστικών εισφορών του εργοδότη». Ακόμα και για τις χτεσινές προκλητικές δηλώσεις του προέδρου του ΕΒΕΑ, Κ. Μίχαλου, για μείωση των μισθών των εργαζομένων και ελαστικοποίηση των ωρών εργασίας, το ΠΑΣΟΚ το μόνο που βρήκε να ψελλίσει ήταν ότι δεν μπορούν να γίνονται «χωρίς ακόμη να έχει αποσαφηνιστεί ποια θα είναι η έκταση που θα πάρει η οικονομική κρίση στην Ελλάδα»!

Οσο λοιπόν και αν τάζει «εναλλακτικές προτάσεις διακυβέρνησης» το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να κρύψει ότι κεντρικός στόχος του είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Σ' αυτή τη στρατηγική επιλογή του επιδιώκει να εγκλωβίσει τα λαϊκά στρώματα προκειμένου να εξασφαλίσει την πολυπόθητη «κοινωνική συναίνεση» ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους εργοδότες, με στόχο να λάβει το χρίσμα του «καλύτερου διαχειριστή» από την αστική τάξη. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παρασυρθούν από τα κούφια συνθήματα του ΠΑΣΟΚ. Το αντίθετο μάλιστα. Οφείλουν να καταδικάσουν αυτούς που υποθηκεύουν το παρόν, το μέλλον τους, την ίδια τους τη ζωή.