Εχουν περάσει 60 χρόνια από τότε που υιοθετήθηκε η οικουμενική διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις 10 Δεκέμβρη του 1948. Η πρόταση «όλα τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για όλους» υπογραμμίζει την οικουμενικότητα, την ατομικότητα και την αλληλεξάρτηση, όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Διακήρυξη που διατυπώθηκε με διαφορετικούς συσχετισμούς δύναμης στον κόσμο, αφού υπήρχε Σοβιετική Ενωση, είναι ένα όραμα του κόσμου.

Ομως, ο κόσμος της ανισότητας και της λεηλασίας του ανθρώπου είναι εμφανής όσο ποτέ άλλοτε. Εκατομμύρια ανθρώπων σ' όλον τον κόσμο, ακόμη δεν έχουν πρόσβαση σε τροφή, κατάλυμα, ιατρική περίθαλψη, εργασία και μόρφωση. Δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ενώ, τρία δισεκατομμύρια μπορούν να ξοδέψουν όχι περισσότερα από δύο δολάρια ημερησίως για την επιβίωσή τους. Από την Αφρική, Κ. Ασία, Δυτική Ασία, Λατινική Αμερική, Ευρώπη, είναι ακόμη πιο εμφανείς οι ανισότητες του πολυεθνικού κεφαλαίου, για τους λαούς. Τα «δικαιώματα» ανάμεσα σε Συμπληγάδες.

Η Αφρική μια ήπειρος 700 εκατομμυρίων, βρίσκεται σήμερα σε δεινή θέση από πολιτική και οικονομική άποψη. Εκτεταμένες περιοχές φτώχειας, υποσιτισμού, εξάπλωσης διαφόρων ασθενειών, ερήμωσης. Υποδομή ανύπαρκτη. Παλιοί και νέοι ιμπεριαλιστές λεηλατούν κάθε ικμάδα, υποθηκεύοντας το παρόν και το μέλλον των ανθρώπων. Οι πρόσφυγες και οι οικονομικοί μετανάστες γίνονται θηράματα της πιο στυγνής και απάνθρωπης εκμετάλλευσης. Ενα δράμα χωρίς τέλος, χωρίς δικαιώματα. Στην Αμερική (δίχως περίθαλψη) πάνω από 53 εκατομμύρια είναι στα όρια της φτώχειας. Στην Ευρώπη, η επίσημη ανεργία ξεπερνάει το 12%. Πάνω από 80 εκατομμύρια άνθρωποι «ζουν» κάτω από το όριο της φτώχειας! Δεν υπάρχει κανένα έλεος, μπροστά στην άνοδο της δυστυχίας, απ' τους καπιταλιστές.

Σήμερα με τη διευρυνόμενη βαρβαρότητα, καταπατούνται όλα τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, όπου και να κοιτάξει κανείς. Σε κάθε γωνία της Γης, οι «κολασμένοι» αρχίζουν να ξανασηκώνουν κεφάλι, δείχνοντας με τους αγώνες τους, πως τα οράματά τους δε χωράνε στις «περισπούδαστες» αναλύσεις για την αιωνιότητα του εκμεταλλευτικού συστήματος. Παλιά και νέα κινήματα υπάρχουν στο προσκήνιο της Ιστορίας, αμφισβητώντας έμπρακτα το βάρβαρο παρόν και το εφιαλτικό μέλλον που επιφυλάσσει το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Σ' όλον τον κόσμο οι άνθρωποι εναντιώνονται στην καπιταλιστική λαίλαπα. Δίπλα στις φαβέλες (παραγκουπόλεις), της παγκόσμιας φτώχειας, υπάρχουν τα υπερκέρδη των πολυεθνικών, ο ιμπεριαλισμός. Γι' αυτό, ο Σοσιαλισμός έρχεται απ' το «μέλλον μας», σαν η μοναδική λύση.