Γροθιές ... αμφισβήτησης | ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

ΜΟΧΑΜΕΝΤ ΑΛΙ

Γροθιές ... αμφισβήτησης

Ο κορυφαίος πυγμάχος όλων των εποχών αμφισβήτησε το καθεστώς των ΗΠΑ την εποχή του πολέμου του Βιετνάμ, το πλήρωσε ακριβά και ακόμα το πληρώνει...

Associated Press

Ο Μοχάμεντ Αλι σε δράση

Εχουν περάσει 27 χρόνια που ο Μοχάμεντ Αλι, ίσως ο κορυφαίος πυγμάχος όλων των εποχών, κρέμασε μια και καλή τα γάντια του. Στα 12 του χρόνια, όταν ακόμα το όνομά του ήταν Κάσιους Κλέι, ξεκίνησε το μποξ και έξι χρόνια αργότερα, ως ερασιτέχνης ακόμα, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960. Εγινε ο δεύτερος νεαρότερος παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών το 1964, όταν σε ηλικία 22 ετών έριξε στο κανναβάτσο σε έξι μόλις γύρους τον Σόνι Λίστον.

Ρατσισμός

Στη δεκαετία του '60 ο ρατσισμός κατά των μαύρων στις ΗΠΑ έχει φτάσει σε πολύ μεγάλα μεγέθη. Αηδιασμένος ο Αλι αποφάσισε να προσχωρήσει στην οργάνωση των «Μαύρων Μουσουλμάνων» και παράλληλα να αλλάξει το όνομά του. Ο Κλέι δεν υπάρχει πια. Θα γνωρίσουν τον Μοχάμεντ Αλι.

Τα πραγματικά προβλήματα αρχίζουν το 1967. Του ζήτησαν να καταταγεί στο στρατό και να πολεμήσει στο Βιετνάμ. Η απάντησή του είναι αιχμηρή για τους συμπατριώτες του: «Δεν έχω να χωρίσω τίποτα από τους Βιετκόνγκ. Αλλωστε, κανείς από αυτούς δε με έχει αποκαλέσει νέγρο».

Υπερασπίστηκε σθεναρά τα δικαιώματα των μαύρων. Το ρατσισμό τον έζησε στο πετσί του από μικρός και όπως είναι φυσικό διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό την προσωπικότητά του.

Στο περιθώριο

Γροθιά στο κατεστημένο των ΗΠΑ

Η τιμωρία του ήταν 5 χρόνια φυλάκιση - ποινή που αναιρέθηκε αργότερα από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ - του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρωταθλητή, ενώ παράλληλα αποκλείστηκε από κάθε αθλητική διοργάνωση για 3,5 χρόνια. Δεν έσκυψε το κεφάλι, ξαναμπήκε στα ρινγκ και το 1971 αν και στον πρώτο αγώνα έχασε στα σημεία από τον Τζο Φρέιζερ, στον επόμενο αγώνα τους πήρε τα ηνία. Πήρε ξανά τον δεύτερο τίτλο και το 1974, στον αγώνα του αιώνα απέναντι στον Τζορτζ Φόρμαν στο Ζαΐρ.

Το 1978 ο Λέον Σπινκς του απέσπασε τον τίτλο στο Μόντρεαλ του Καναδά. Οχι για πολύ. Επτά μήνες αργότερα πήρε ρεβάνς και η ζώνη του καλύτερου ήρθε για τρίτη φορά σε αυτόν. Ασύλληπτο ρεκόρ. Στο τέλος της καριέρας του αγωνίστηκε χωρίς επιτυχία με τον Λάρι Χολμς και τον Τρέβορ Μπέρμπικ. Ηθελε καρέ στους τίτλους των βαρέων βαρών, όμως δεν τα κατάφερε, αφού ήταν ήδη 41 χρονών.

Η μοίρα στη συνέχεια του έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Παρά το γεγονός ότι κέρδισε χρήματα, δόξα, τίτλους, καταξίωση, προσβλήθηκε από τη νόσο Πάρκινσον.

Θύμα του συστήματος

Πάνω στην αδυναμία του, «σκυλεύει» η κυβέρνηση Κλίντον την αναμφισβήτητη του φήμη. Θα είναι αυτοί που στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα θα τον έχουν λαμπαδηδρόμο, χωρίς να μπορεί σχεδόν να σταθεί στα πόδια του. Πάντα στην αμερικανική νοοτροπία «σκοτώνουν τα άλογα πριν γεράσουν».

Αυτό άλλωστε είναι το σχέδιο στις καπιταλιστικές κοινωνίες. Να παίρνουν, να αρμέγουν και όταν πρέπει να δείξουν το ανθρώπινο πρόσωπό τους, να εξευτελίζουν το ...προϊόν.

Ανδρ. ΠΑΓΑΝΟΠΟΥΛΟΣ