Τα συσσωρευμένα χρέη της Ουκρανίας προς την Gazprom ήταν η τυπική αφορμή για να ξεσπάσει η κρίση μεταξύ Μόσχας και Κιέβου για το φυσικό αέριο. Μια κρίση στην οποία μοιραία εμπλέκεται η Ευρωπαϊκή Ενωση, αφού τα περισσότερα κράτη - μέλη της προμηθεύονται το ρωσικό αέριο μέσω της Ουκρανίας, απ' όπου διέρχονται οι αγωγοί.

Η διένεξη Ρωσίας - Ουκρανίας για το αέριο εμφανίζεται κάθε χρόνο και αποδεικνύει τον πολύπλοκο χαρακτήρα του διεθνούς ενεργειακού προβλήματος, το οποίο δε συνίσταται μόνο στο ποιος ελέγχει τις πηγές, αλλά και στο ποιος ελέγχει τη ροή, δηλαδή τους αγωγούς. Φέτος, η διένεξη παρουσιάζεται με μεγαλύτερη ένταση, εξαιτίας της πτώσης των τιμών του πετρελαίου και κατ' επέκταση του αερίου, αλλά και εξαιτίας των γεωπολιτικών ανακατατάξεων. Μια πτυχή αυτών των ανακατατάξεων αφορά και στη σχεδιαζόμενη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.

Ετσι, πίσω από το θέμα των χρεών της Ουκρανίας και την απόφαση της ρωσικής κυβέρνησης να κόψει την παροχή αερίου μπορεί κανείς να διακρίνει το μείζον θέμα της κατασκευής των νέων αγωγών που θα παρακάμπτουν την Ουκρανία, τον ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ που προωθούν άλλες πηγές και άλλους δρόμους μεταφοράς αερίου στην Ευρώπη, την εύθραυστη πολιτική ισορροπία της Ουκρανίας, την ενεργειακή πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και άλλα ακόμη.

Ετσι, ακόμη και αν λυθεί (που όπως όλα δείχνουν θα λυθεί) και φέτος το θέμα της τροφοδοσίας της Ευρώπης με αέριο, είναι βέβαιο ότι κανένας άλλος από τους παράγοντες που συγκροτούν το πρόβλημα δε θα έχει αντιμετωπιστεί. Το ενεργειακό θα παραμένει με τη μορφή της ωρολογιακής βόμβας στα χέρια αυτών που το χειρίζονται.