«Ολα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν»... Με το στίχο αυτό μπορεί κάποιος να περιγράψει απόλυτα τα όσα χαρακτήρισαν το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και την περασμένη περίοδο. Κάποιες «λεπτομέρειες» έμειναν ίδιες, άλλες διαφοροποιήθηκαν. Η βασική πορεία όμως, δυστυχώς για το άθλημα, παραμένει σταθερή και χρόνια. Είναι φθίνουσα και εκφυλιστική. Η εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου, ο εναγκαλισμός του με τη... λογική της επιχείρησης αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και τ' οδηγεί πιο βαθιά στο τέλμα. Στην άβυσσο της αναξιοπιστίας και τη χοάνη της αυτοκαταστροφής.

Ενδεικτικό γεγονός των παραπάνω, εκτός από τους κατά καιρούς ψιθύρους ή κραυγές, είναι η πρόσφατη παρέμβαση της Δικαιοσύνης. Αμιγώς ημερολογιακά ίσως σ' αυτό το αφιέρωμα να φαντάζει άκαιρη η συγκεκριμένη αναφορά. Ομως ουσιαστικά χαρακτηρίζει τις πραγματικές παραμέτρους και τους αληθινούς πρωταγωνιστές που συνθέτουν την επαγγελματική ποδοσφαιρική πραγματικότητα. «Σκιάζει» ή «φωτίζει», εξαρτάται την οπτική γωνία, ολόκληρη τη διαδρομή από το '79 που επιβλήθηκε ο επαγγελματισμός ως σήμερα. Το άθλημα, που κάποτε αποτελούσε λαϊκή έκφραση, ήταν κτήμα των πολλών, πλέον έγινε υποχείριο των λίγων. Αλλοιώθηκε ο χαρακτήρας και η μορφή του. Τη θέση της ψυχαγωγίας, του θεάματος και του συναγωνισμού πήραν οι επιχειρηματικές ίντριγκες, το παρασκήνιο και ο ανταγωνισμός.

Αυτοί που καλούν τον εαυτό τους «ταγό του ποδοσφαίρου» κατάφεραν να θέσουν υπό αμφισβήτηση και διωγμό την αθλητική του διάσταση. Ουσιαστικά την αντικατέστησαν μ' επιχειρηματικά παιχνίδια και διαστρεβλώσεις που οδηγούν στην αναξιοπιστία και το μαρασμό. Κανείς δεν εμπιστεύεται τους θεσμούς και άπαντες αναζητούν τι κρύβεται πίσω από κάθε γεγονός. Η ΕΠΟ, που βαυκαλίζεται ότι αποτελεί την ανωτάτη αρχή του αθλήματος, παραδέχτηκε πως τη σύνθεσή της καθόρισε κάποιο σωματείο. Πρότεινε μείωση των μελών της, δίνοντας και τυπικά τα ηνία στην ένωση των ποδοσφαιρικών εταιριών... Η ΕΠΑΕ λοιπόν έχοντας καταστεί και επίσημα «αυτοκράτορας» στο χώρο, στ' όνομα της προόδου του ποδοσφαίρου, αποφασίζει με βάση ό,τι εξυπηρετεί τις επιδιώξεις των επιχειρηματιών. Ετσι η περιρρέουσα φημολογία για καθορισμό των πάντων, «κάτω από το τραπέζι», ενισχύεται.

Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά... Οπως έχει αναφέρει μέλος του ΔΣ στην ομοσπονδία «οι επενδυτές είναι φυσικό να ενδιαφέρονται και να φροντίζουν για τις επενδύσεις τους»... Το ύψος των συμφερόντων που διακυβεύονται εξηγεί κατά πολύ τα δρώμενα. Ενδεικτικά να θυμίσουμε πως πέρυσι από την πορεία του στο Τσάμπιονς Λιγκ ο Ολυμπιακός έβαλε στο ταμείο του περίπου 1,9 δισ. δρχ. και ο Παναθηναϊκός περίπου 900 εκατ. δρχ. Η ΕΠΑΕ από τα τηλεοπτικά δικαιώματα αποκόμισε περίπου 3,5 δισ. δρχ. Συνυπολογίστε και τις άλλες πηγές κέρδους και θα κατανοήσετε τα μεγέθη. «Είναι πολλά τα λεφτά Αρη» για να ενδιαφερθεί κάποιος για το «ευ αγωνίζεστε» και τις ηθικές αρχές... Και σ' όλα αυτά η πολιτική ηγεσία παίζει το ρόλο του βαστάζου. Ο νέος αθλητικός νόμος είναι «κομμένος και ραμμένος» στα μέτρα των παραγόντων. Η ηγεσία της ΓΓΑ απλά διεκπεραιώνει και όταν βρίσκει τα δύσκολα καλύπτεται πίσω από «την αυτοτέλεια του ποδοσφαίρου». Τελευταίο παράδειγμα υποτέλειας, η προαναγγελία νέου χαρίσματος των χρεών...

Μέσα σε κλίμα καχυποψίας και απαξίας, λοιπόν, το οποίο καλλιεργούν και συντηρούν τα παραπάνω ή άλλα ανάλογα γεγονότα, διεξήχθη και το 20ό επαγγελματικό πρωτάθλημα της Α` Εθνικής. Ξεκίνησε στις 22 Αυγούστου του 1998 και ολοκληρώθηκε στις 30 Μάη της χρονιάς που σε λίγες μέρες μας αποχαιρετά. Ο Ολυμπιακός για τρίτη συνεχόμενη φορά στέφθηκε πρωταθλητής, η ΑΕΚ κατέκτησε τη δεύτερη προνομιούχο θέση, που της επέτρεψε να πάρει μέρος στο Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ στο διευρυμένο κύπελλο ΟΥΕΦΑ μας εκπροσώπησαν οι Παναθηναϊκός, Αρης, ΠΑΟΚ, Ιωνικός.

Ούτε απ' αυτή τη διοργάνωση έλειψαν τα φαινόμενα σήψης και παρακμής. «Κορυφή του παγόβουνου» μπορούν να χαρακτηριστούν δύο γεγονότα. Τα έκτροπα στα ντέρμπι ΠΑΟΚ - Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού - ΑΕΚ. Σκηνές απείρου κάλλους, με παίχτες, παράγοντες, οπαδούς να μετατρέπουν τα γήπεδα σε «ρωμαϊκή αρένα». Προβληματική για μια ακόμα φορά η διαιτησία, ουσιαστικά απούσα η αθλητική δικαιοσύνη. Πλην εξαιρέσεων το θέαμα απουσίαζε. Και αυτό αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στα εισιτήρια. Ο Ολυμπιακός την περίοδο '97-'98 είχε μέσο όρο 276.031, ενώ την επόμενη 188.446. Η ΑΕΚ 187.346 και 173.752, ο ΠΑΟΚ 182.792 και 164.770, ενώ ο Παναθηναϊκός 187.990 και 139.395... Τους ιθύνοντες όμως λίγο τους απασχολεί, αφού στα ταμεία εισρέουν χρήματα από άλλες πηγές.

Στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος ο Ολυμπιακός με σκαμπανεβάσματα και αρνητικά αποτέλεσμα έδωσε το δικαίωμα σε Παναθηναϊκό και ΑΕΚ να ελπίζουν. Ως τη 12η αγωνιστική τούς παρακολουθούσε να προπορεύονται. Ομως σ' ένα επεισοδιακό παιχνίδι κέρδισε τον «αιώνιο» αντίπαλό του με 4-2 και σε συνάρτηση με το 2-1 της ΑΕΚ στην Καβάλα «πάτησε» την κορυφή, από την οποία δεν κατέβηκε ως τη λήξη της διοργάνωσης. Μάλιστα στο 2ο γύρο έκανε... περίπατο και περισσότερο ενδιαφερόταν για ορισμένα ρεκόρ παρά για τους θεωρητικούς διώκτες του. Η 2η θέση κρίθηκε οριστικά την 30ή αγωνιστική όπου Παναθηναϊκός και ΑΕΚ αναδείχτηκαν ισόπαλοι 0-0, με τους «κιτρινόμαυρους» να πανηγυρίζουν την επιστροφή τους στο Τσάμπιονς Λιγκ. Στ' αξιοσημείωτα μπορούν να τοποθετηθούν η ευρωπαϊκή έξοδος του Ιωνικού για πρώτη φορά στην ιστορία του και ο υποβιβασμός του Εθνικού χωρίς να πετύχει νίκη.