Από τη μια η καπιταλιστική κρίση και τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, από την άλλη μεριά του ίδιου νομίσματος η αντιεκπαιδευτική πολιτική και τα νέα τερτίπια της κυβέρνησης περί διαλόγου, καθιστούν επιτακτική και αναγκαία την άμεση αγωνιστική απάντηση των εκπαιδευτικών σε όλα τα παραπάνω ως εργαζομένων και ως παιδαγωγών. Μέσα από αυτό το πρίσμα, το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών πρότεινε χτες στο ΔΣ της ΔΟΕ απεργιακό πρόγραμμα για το αμέσως επόμενο διάστημα: 24ωρη απεργία την πρώτη βδομάδα του Φλεβάρη, 48ωρη τη δεύτερη και στη συνέχεια διαδικασίες βάσης με πρόταση για επαναλαμβανόμενα απεργιακά βήματα.

Ωστόσο, απέναντι στα οξυμένα προβλήματα και τα ακόμα πιο ζοφερά προμηνύματα για το μέλλον, οι υπόλοιπες δυνάμεις στο ΔΣ της Ομοσπονδίας, οι δυνάμεις του συμβιβασμού, επέλεξαν την τακτική της κωλυσιεργίας και του καιροσκοπισμού, μεταθέτοντας για το πιο μακρινό μέλλον τις όποιες προτάσεις για αγωνιστικές κινητοποιήσεις και καταθέτοντας τα γνωστά πλαίσια πάλης του... «ναι μεν, αλλά»...

Είναι χαρακτηριστικό γι' αυτές τις δυνάμεις του «συνδικαλισμού της διαχείρισης» και της «εικόνας», ότι δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν ούτε στην περιβόητη συμπόρευση με την ΟΛΜΕ στο πλαίσιο του υποτιθέμενου «πανεκπαιδευτικού μετώπου», αλλά συναίνεσαν μόνο στις κινητοποιήσεις της ΑΔΕΔΥ στις 29 Γενάρη και 25 Φλεβάρη.