Ομως πρόκειται για καθαρά επίπλαστη ελευθερία. Διότι το κύριο πάντα είναι ποιος κατέχει τις νέες τεχνολογίες, σε ποια κατεύθυνση και σε όφελος ποιου αυτές αξιοποιούνται. Και στην περίπτωση των μορφών κοινωνικής δικτύωσης κάτοχος είναι τα μονοπώλια. Αρα τα μονοπώλια, οι κυβερνήσεις, οι διεθνείς καπιταλιστικοί οργανισμοί και οι μυστικές τους υπηρεσίες είναι οι πραγματικοί «ελεύθεροι χρήστες», καθώς είναι σε θέση να κατέχουν και να χρησιμοποιούν για τα δικά τους συμφέροντα τα προσωπικά δεδομένα εκατομμυρίων ανθρώπων (σ.σ. έχουν παρέμβει εισαγγελείς αξιοποιώντας προσωπικά δεδομένα από το διαδίκτυο). Αυτοί έχουν το πεπόνι, αυτοί και το μαχαίρι...

Ας δούμε ένα παράδειγμα. Ο 25χρονος ιδρυτής του Facebook, - ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο - παρουσίασε στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, την προηγούμενη βδομάδα, πώς μπορεί να «αξιοποιηθεί» ένας ιστότοπος κοινωνικής δικτύωσης ώστε να καταγράφονται οι απόψεις και τα ενδιαφέροντα συγκεκριμένων ομάδων χρηστών (σύμφωνα με ρεπορτάζ στα ΝΕΑ). Ζήτησε από χρήστες στα παλαιστινιακά εδάφη και στο Ισραήλ την άποψή τους για την προσπάθεια αναζωογόνησης της ειρηνευτικής διαδικασίας και μέσα σε λίγα λεπτά αναμετέδωσε τα αποτελέσματα στο Νταβός.

Μέσα από το Facebook ο χρήστης εκθέτει στη διάθεση των πολυεθνικών και των μυστικών υπηρεσιών τα προσωπικά του δεδομένα. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 2005 δύο φοιτητές του ΜΙΤ κατάφεραν να κατεβάσουν 70.000 προφίλ χρηστών του Facebook στο πλαίσιο ενός ερευνητικού προγράμματος. Πέρυσι το Facebook έθεσε σε εφαρμογή το εργαλείο Engagement Ads, το οποίο επιτρέπει σε επιχειρήσεις να δημοσιεύουν δημοσκοπήσεις σε προσωπικές σελίδες των 150 εκατομμυρίων περίπου χρηστών. Διαθέτει επίσης ένα άλλο εργαλείο, το Lexicon, το οποίο επιτρέπει στις επιχειρήσεις και στους χρήστες να γνωρίζουν ποια θέματα συζητιούνται περισσότερο στο Facebook. Επιπλέον, ο ιδρυτής του Facebook δήλωσε ότι η εταιρεία ήδη πειραματίζεται με την ανάλυση των συναισθημάτων του χρήστη, ενώ σκοπεύει να κεφαλοποιήσει τον μεγάλο όγκο πληροφοριών που έχει για τους χρήστες του, πουλώντας τες σε επιχειρήσεις.

Από τα παραπάνω γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ουσιαστικά πρόκειται για ένα «φακέλωμα» εκατομμυρίων νέων, ομάδων ανθρώπων και οργανώσεων. Για μια βάση δεδομένων που οι χρήστες την προσφέρουν μεν οικειοθελώς, χωρίς όμως να μπορούν να αντιληφθούν σε όλη του την έκταση τι είδους χρήση αυτών των δεδομένων γίνεται από τα μονοπώλια, τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, τους κατασταλτικούς μηχανισμούς κλπ. Φυσικά, το ζητούμενο δεν είναι η δαιμονοποίηση των νέων τεχνολογιών και των δυνατοτήτων που αυτές προσφέρουν στην κοινωνία. Αντίθετα, και σε αυτή την περίπτωση αποκαλύπτεται το «βαρίδι» των σχέσεων παραγωγής, της ατομικής ιδιοκτησίας σε μέσα παραγωγής και τεχνολογικά επιτεύγματα. Η τεχνολογική πρόοδος χρησιμοποιείται σε βάρος των εργαζομένων και των νέων, όταν σκοπός είναι η κερδοφορία των μονοπωλίων και η εξασφάλιση της εξουσίας τους.