Ας μη γελιόμαστε κι ας μην τρέφουμε αυταπάτες ότι η Παιδεία είναι κάτι ξεκομμένο από τη γενικότερη πολιτική φιλοσοφία των ως τώρα κυβερνήσεων. Το θέμα δεν είναι οικονομικό... αλλά πρόβλημα και περιεχομένου και προσανατολισμού... Γι' αυτό όσοι υπουργοί Παιδείας και αν αλλάξουν, εάν δεν αλλάξει ο κεντρικός σχεδιασμός της όλης πολιτικής στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης των πραγματικών συμφερόντων του λαού, αλλαγή πραγματικά φιλολαϊκή δεν μπορεί να υπάρξει.

Κι επειδή τα κόμματα αυτά δεν αλλάζουν, οι πολίτες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι με τα κόμματα που κυβερνούν εδώ και δεκαετίες στη βάση των συμφερόντων της μεγαλοαστικής τάξης δεν μπορεί να γίνει καμιά φιλολαϊκή μεταρρύθμιση, εκτός από μικροβελτιώσεις κι αυτές κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος, χωρίς όμως να αλλάζουν τον κεντρικό πυρήνα της πολιτικής αυτής. Ετσι, η ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική και τάξη και η οικοδόμηση του λαϊκού μετώπου και του σοσιαλισμού στην πορεία είναι η λύση και στο πρόβλημα της Παιδείας, όπως και της Υγείας, της ανεργίας, της στέγης, της αξιοπρεπούς διαβίωσης, της εξάλειψης των συντάξεων πείνας και της παράτασης του εργασιακού βίου μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Οσο, λοιπόν, ο λαός παραμένει προσκολλημένος στα κόμματα «ευεργέτες» των οικονομικά ισχυρών ή ξεγελιέται από πολιτικούς μαϊντανούς του συστήματος (τύπου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΟΣ κλπ.) και δεν τολμήσει να κάνει το βήμα προς το ΚΚΕ, ανεξάρτητα αν συμφωνεί σε όλα μαζί του, θα επαληθεύεται διαρκώς το «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς»...

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.