Τις εξελίξεις αυτές έγκαιρα τις είχαμε εκτιμήσει από το 2005 όταν έγιναν οι απολύσεις (εθελούσια έξοδος) στην ΚΟΚΑ - ΚΟΛΑ. Από τότε οι κομματικές οργανώσεις του κλάδου άρχισαν μια δουλειά σε όλα τα εργοστάσια. Αντιμετωπίζαμε στην αρχή δυσκολίες, ακόμα και προβλήματα εμπιστοσύνης. Το σωματείο της ΦΑΓΕ ήταν μέχρι το 1998 εργοδοτικό, στη συνέχεια υπερίσχυσαν εργάτες με ταξική κατεύθυνση. Στον ΚΑΤΣΕΛΗ, στην αρχή οι εργαζόμενοι μάς αντιμετώπιζαν με επιφύλαξη, η διοίκηση του σωματείου αποτελούνταν από στελέχη προερχόμενα από άλλες πολιτικές δυνάμεις. Σήμερα συσπειρώνονται σε ταξική γραμμή.

Στον κλάδο δουλεύουν εργαζόμενοι με διάφορες μορφές απασχόλησης, μόνιμοι, εποχιακοί, συμβασιούχοι, εργολάβοι (δελτίο παροχής υπηρεσιών). Πράγμα που δυσκόλευε την ταξική ενότητα. Κάναμε γι' αυτό προσπάθεια και με τους εκλεγμένους για να εξαλείψουμε τις αντιθέσεις μεταξύ των εργαζομένων. Από την πρώτη στιγμή δεν τους κρύψαμε ότι είμαστε με το ΠΑΜΕ, ότι η πλειοψηφία της διοίκησης της Ομοσπονδίας ανήκει στο ΠΑΜΕ. Η δουλειά αυτή χρειάστηκε χρόνο, συζητήσεις, καθημερινές εξορμήσεις με υλικά του ΠΑΜΕ. Επίσης η Κομματική Οργάνωση οργάνωνε συζητήσεις, διέδιδε υλικά του Κόμματος, διέδιδε το «Ριζοσπάστη».

Με τη συζήτηση των θέσεων του ΠΑΜΕ για το τι συνδικαλιστικό κίνημα χρειαζόμαστε, να παλεύουμε να μην υπάρχει κανένας συμβιβασμός με την εργοδοσία, καμία σχέση με τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που καλλιεργούν το συμβιβασμό, τη μοιρολατρία και την υποταγή, άρχισαν οι εργαζόμενοι να μας εμπιστεύονται, να μας ακούνε, να ζητάνε τη γνώμη μας. Μετά απ' όλα αυτά προχωρήσαμε σε Γενικές Συνελεύσεις μέσα στους χώρους δουλειάς για να ακούσουμε και εμείς τους εργάτες, να δούμε τις διαθέσεις τους, να τους βοηθήσουμε να πάμε ένα βήμα μπροστά.

Προχωρήσαμε στη συγκρότηση απεργιακών επιτροπών με τη συμμετοχή εργατών, πέρα από τα μέλη του ΔΣ, για να είναι καλύτερη η περιφρούρηση των απεργιών όπου χρειαστεί. Κάναμε εξορμήσεις με το «Ρ», με στελέχη του Κόμματος. Ο κόσμος άρχισε να καταλαβαίνει την ουσία της πολιτικής των κομμάτων εξουσίας, άρχισε να μας ακούει και σαν Κόμμα, απέβαλε τις ενστάσεις που είχε στην αρχή. Μας βοήθησαν και συμμετείχαν στη συζήτηση του Κόμματος για το ζήτημα της διατροφής.

Με αυτή την τακτική φθάσαμε σε δυο πετυχημένες απεργίες στις 5/11/08 στη ΦΑΓΕ και 5/2/09 στου ΚΑΤΣΕΛΗ, απεργίες που είναι παρακαταθήκη για τον κλάδο. Με την τελευταία απεργία στου ΚΑΤΣΕΛΗ, με την καθολική συμμετοχή των εργαζομένων, η εργοδοσία αναγκάστηκε να πάρει πίσω τις απολύσεις. Οι εργαζόμενοι στη Γενική Συνέλευση του Σωματείου αποφάσισαν να ενταχθεί το σωματείο στη δύναμη της Ομοσπονδίας. Την προηγούμενη περίοδο άλλο ένα σωματείο του χώρου των τροφίμων εντάχτηκε στο ΠΑΜΕ, ανασυγκροτήθηκε άλλο ένα σωματείο, δηλαδή άρχισε να λειτουργεί και είναι σε προοπτική ένταξης. Μέσα από την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών, ορισμένοι εργάτες έκαναν το βήμα και έγιναν μέλη του ΚΚΕ.

• Χρειάζεται μελέτη των διαθέσεων, ενίσχυση των όποιων αγωνιστικών διαθέσεων και αξιοποίησή τους με παράλληλη ανάδειξη των μέτρων για το ξεπέρασμα των δυσκολιών του αγώνα.
• Αξιοποίηση των δυνατοτήτων που έχει η γραμμή μας όταν τη δουλεύουμε σωστά, παίρνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα προβλήματα του κάθε χώρου. Αυτό έχει μεγάλη σημασία γιατί σήμερα υπάρχει εργατόκοσμος εγκλωβισμένος σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ζει την άσχημη κατάσταση στους χώρους δουλειάς, την απειλή με την κρίση, τη στάση των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και μπορεί με τη δική μας ουσιαστική και επίμονη δουλειά να παλέψει με την ταξική γραμμή, με το ΠΑΜΕ. Χρειάζεται πιο θαρραλέα να ανοιχτούμε σε πρωτοβάθμια επιχειρησιακά σωματεία και σε συνδικαλιστές αγωνιστές.
• Αναδείχτηκε η σημασία του κλαδικού συνδικάτου που συνενώνει τους εργάτες όλου του κλάδου.
• Επιβεβαιώνεται ότι η σταθερότητα στην ταξική γραμμή είναι αυτή που μπορεί να κινητοποιεί, να δραστηριοποιεί τους εργάτες.
• Η παρέμβασή μας για να έχει επιτυχία πρέπει να γίνεται με όλα τα εργαλεία που διαθέτουμε και όλους τους τρόπους, από την Ομοσπονδία, το κλαδικό συνδικάτο, το ΠΑΜΕ, την Επιτροπή Αγώνα. Επίσης η ΚΟΒ, και η αξιοποίηση των βουλευτών του Κόμματος, οι εξορμήσεις, ο «Ριζοσπάστης» είναι αναντικατάστατα για την οργάνωση της πάλης.
• Αποδείχτηκε η δύναμη της αλληλεγγύης από τους εργαζόμενους όλου του κλάδου. Επίσης, η αλληλεγγύη από άλλους κλάδους, απ' το λαό στις γειτονιές που στάθηκε δίπλα στους απεργούς.