Η εργατική τάξη και τα ευρύτερα στρώματα εργαζομένων της πόλης και του χωριού μπαίνουν στην κλίνη του κεφαλαιοκρατικού Προκρούστη. Η ελληνική αστική τάξη δείχνει διά των πολιτικών κυβερνητικών της εκπροσώπων, να κατακτά έναν οικονομικό παράδεισο σε εκτεταμένα γεωγραφικά όρια που ούτε τολμούσε να ονειρευτεί. Τώρα, πίσω από προσχηματικά κυβερνητικά μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης, κρύβεται η εκδηλωμένη της θέληση να συντρίψει οποιαδήποτε λαϊκή αντίδραση που θα θέσει σε κίνδυνο τα δικά της «κεκτημένα». Περισσότερο, αναζητά τρόπους που θα συνεχίζουν την υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, τώρα που οι ευκαιρίες «διεισδύσεων» δείχνουν να αυξάνουν κι οι ήδη υπάρχουσες δείχνουν να κινδυνεύουν στη βαλκανική χαβούζα.

Σ' αυτή τη ζοφερή εικόνα εξακολουθούν οι θλιβεροί θιασώτες της εκσυγχρονιστικής αριστεροθολούρας, να επιμένουν στην κρατικοποίηση τραπεζών. Επιμένουν δηλαδή το χρηματιστικό κεφάλαιο να αφαιρέσει μέρος της δύναμής του που είναι οι τράπεζες και να το προσφέρει στο μικροαστικό κεφάλαιο. Να αρνηθεί δηλαδή αυτό ακριβώς που είναι: η οικονομική έκφραση του ιμπεριαλισμού στην εποχή της καπιταλιστικής παρακμής. Να αρνηθεί δηλαδή το γενεσιουργό λειτουργικό του ρόλο, της επεκτατικής κατάκτησης αγορών και στρατηγικών περιοχών.

Στην εποχή μας της παγκοσμιοποιημένης Νέας Τάξης και της πολυπολιτισμικής αθλιότητας, οι εθνικές ιδιαιτερότητες τείνουν να εξαφανιστούν τουλάχιστον δυνητικά. Παραμένουν μόνο οι ζωτικές ανάγκες ομαλής προσαρμογής. Οσο πιο αδύναμη είναι η αστική τάξη μιας χώρας τόσο περισσότερο η προσαρμογή μεταβάλλεται σε ανοιχτή υποταγή. Επιγραμματικά, λειτουργεί μια αναπόδραστη νομοτέλεια που ενσωματώνει τις ιδιαιτερότητες στη συλλογική λειτουργία των υπερεθνικών οργάνων με τη μορφή προσαρμογών και υποταγών. Η αυθαίρετη αποκοπή πλευρών από τη συνολική λειτουργία του διεθνούς κεφαλαίου κι η απαίτηση να στραφούν εναντίον της, μόνο στα κεφάλια ανθρώπων του πιο άκρατου πολιτικού υποκειμενισμού μπορεί να βρίσκεται. Ακόμη κι αν η ναυαρχίδα του καπιταλισμού που είναι το χρηματιστικό κεφάλαιο κρίνει ότι επιβάλλεται να προβεί σε ανάλογες ενέργειες, θα τις κάνει χωρίς υποδείξεις θεραπαινίδων και κατά τρόπο που να ωφελούνται ή τουλάχιστον να μη θίγονται τα συνολικά συμφέροντα του συστήματος.