Παύλος: Πρώτα απ' όλα είδαμε τους συμμαθητές μας. Καθηγητές και ο διευθυντής του σχολείου μάς μίλησαν για διάφορα πράγματα την πρώτη μέρα που δεν έχουν καμία σημασία για μας. Μας είπαν, επίσης, ότι φέτος δε χρειάζεται να βγούμε στους δρόμους γιατί τα πράγματα έχουν αλλάξει. Βέβαια, όταν πήγα στο σχολείο δεν ήταν όλα ρόδινα, αν σκεφτείς ότι ακόμα και τώρα ενάμιση μήνα μετά δεν έχω όλους τους καθηγητές, ούτε κάποια βιβλία. Η απάντηση που μας έδωσαν για τις ελλείψεις ήταν ότι όλα θα πάνε καλά και όλα θα εγκατασταθούν. Οπως όλα, όμως, δείχνουν μετά τον Ιανουάριο θα λυθούν.

Δήμητρα: Και εγώ το ίδιο συνάντησα. Ελλείψεις σε καθηγητές και βιβλία και κυρίως στα μαθήματα κατεύθυνσης. Μάλιστα, στο δικό μου σχολείο έγινε και το εξής: Ζήτησαν από τα παιδιά να βάψουν τις αίθουσες... Μια δουλιά που έπρεπε να γίνει το καλοκαίρι από τον Δήμο και όχι από μας.

Θεοδόσης: Την πρώτη μέρα ο διευθυντής μάς έκανε «κήρυγμα». Βασικό συμπέρασμα ήταν ότι το σχολείο έχει την πρόθεση, τη διάθεση να κάνει, για παράδειγμα, πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις, αλλά φταίμε εμείς οι μαθητές που δε γίνονται, γιατί προτιμάμε να κάνουμε καταλήψεις και αυτό, για να κάνουμε πιο μεγάλες τις διακοπές των Χριστουγέννων. Ετσι το βλέπουν παρά την ωριμότητα που έχει δείξει το μαθητικό κίνημα. Γενικά υπάρχει μια κατάσταση, με την οποία θέλουν να πείσουν τους μαθητές να πιστέψουν πως: ο αγώνας όχι πρέπει αλλά έχει τελειώσει, τα προβλήματα είναι μικρά και θα λυθούν, ό,τι και να κάνουμε δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Από την άλλη μεριά όμως είναι οι μαθητές που έχουν μέσα τους αγανάκτηση και οργή γι' αυτή την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της παιδείας και κανείς δεν μπορεί να το διαψεύσει αυτό. Από τις πρώτες μέρες και πολλές φορές από το καλοκαίρι τρέχουν σαν τρελά στα φροντιστήρια και ήδη αυτή την περίοδο που διανύουμε γίνεται της τρελής στα φροντιστήρια, 3ωρα και 4ωρα καθημερινά.

Η συντάκτρια του «Ρ», συζητάει με τους μαθητές

Παύλος: Ο κ. Ευθυμίου με αυτές τις βελτιώσεις θεωρεί τους μαθητές αγαθούς ποιμένες. Ο,τι αφορά τους μαθητές, υπήρχαν αυτοί που αντέδρασαν και αυτοί που δεν αντέδρασαν, που το θεώρησαν καλό. Λένε μειώθηκε η ύλη άρα μειώθηκε το διάβασμα. Ομως η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Το βλέπουμε τώρα στα σχολεία μας ότι τίποτε δεν έχει βελτιωθεί.

Δήμητρα: Ενα μέρος των μαθητών πιστεύει ότι ήταν βελτιώσεις οι αλλαγές που έγιναν. Στην πραγματικότητα όλες αυτές είναι στάχτη στα μάτια μας και δεν πρέπει να μπούμε σε αυτή τη «φάκα», που μας σπρώχνει το υπουργείο Παιδείας.

Θεοδόσης: Η άποψη των μαθητών δεν μπορείς να πεις ότι είναι μία, γιατί αυτό δε θα είναι αντικειμενικό. Δυο βδομάδες πριν και δύο μετά που ανακοινώθηκαν αυτές οι ψευτοβελτιώσεις - αλλαγές υπήρχε κατακλυσμός από τα ΜΜΕ με ειδήσεις ότι «αλλάζει η μεταρρύθμιση», «καταργείται ο Αρσένης», «πίκρα ο Αρσένης» κ.ά. Λογικό είναι οι μαθητές να εκφράζουν μια άποψη, βλέποντας τέσσερις ώρες Μέγκα τη μέρα και ακούς και τον πατερούλη σου. Από την άλλη, όμως, οι νόμοι 2525 και 2640 υπάρχουν ακόμα και δεν μπορεί να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο όσες διορθώσεις και βελτιώσεις γίνουν. Πρέπει να καταργηθούν.

Παύλος: Ακριβώς. Αυτό καταργεί την προσωπικότητα και την προσωπική ζωή του μαθητή. Στην ουσία δεν έχουμε κανένα όφελος. Αν σκεφτείς ότι όλη μέρα των παιδιών το πρόγραμμα φροντιστήριο - σπίτι - σχολείο, καταλήγουμε να έχουμε μια παιδεία εμπορεύσιμη που δεν έχει κανένα ωφέλιμο σκοπό. Και αυτό, γιατί θέλουν τους μαθητές φυτά, να μην μπορούν να κάνουν κάτι, να αντιδράσουν.

Δήμητρα: Ολο αυτό το πρόγραμμα είναι φοβερά εξουθενωτικό και πάρα πολύ κουραστικό. Τρέχεις από το πρωί μέχρι το βράδυ, για να αποτυπώσεις, να «παπαγαλίσεις» κάποια πράγματα που στην πραγματικότητα δε θα σου χρειαστούν και δε θα σε βοηθήσουν στη ζωή σου και το μέλλον τους. Και όλα αυτά δε σου επιτρέπουν να έχεις ελεύθερο χρόνο, προσωπική ζωή και όλα όσα χρειάζεται ένας έφηβος της ηλικίας μου.

Θεοδόσης: Ολα καταλήγουν σε ένα αδιέξοδο. Καταρχήν σχολείο - σπίτι - φροντιστήριο όλη την ημέρα. Στο σχολείο οι γνώσεις που σου δίνονται είναι αποσπασματικές και δε σου παρέχουν γενική μόρφωση υψηλού επιπέδου. Ισα ίσα για να γράψεις στις εξετάσεις. Πας σπίτι σου, δεν προλαβαίνεις να φας, να ξεκουραστείς, σκέφτεσαι ότι μόλις γύρισα από το σχολείο και πρέπει να διαβάσω για το φροντιστήριο και μόλις γυρίσω από το φροντιστήριο θα είναι 10 το βράδυ και τότε πότε θα προλάβω να διαβάσω για το σχολείο. Διαβάζεις στην ουσία για να γράψεις και όχι για να μάθεις και γι' αυτό πας καθημερινά στο φροντιστήριο. Μετά ξεκινά η «μέθοδος της κότας». Δηλαδή σκύβεις το κεφάλι, διαβάζεις, γράφεις συνεχώς και δε βρίσκεις άκρη. Και αυτό είναι αδιέξοδο για τα παιδιά για δύο λόγους. Πρώτον δεν τους αφήνει να ολοκληρώνουν την προσωπικότητά τους. Είναι παιδιά 15, 16, 17 χρονών και πολλές φορές δε σκέφτονται σύμφωνα με την ηλικία τους. Δεύτερον δεν αφήνουν το παιδί να ασχοληθεί με κάτι άλλο που θα του δώσει νέους ορίζοντες και θα τον βοηθήσουν να καταλάβει κάποια άλλα πράγματα για τη ζωή. Το εγκλωβίζουν σ' αυτό το «τρίπτυχο» και έτσι μπορούν να το εκμεταλλεύονται περισσότερο.

Από τη μαχητική κινητοποίηση των μαθητών του Πειραιά την περασμένη Τετάρτη

Παύλος: Σαν μαθητής είναι κάτι πολύ δύσκολο για μένα. Αν σκεφτείς ότι ένα αποτέλεσμα των δύο νόμων 2525 και 2640 είναι να αφήνουν στον «τόπο» τους μαθητές και ιδιαίτερα αυτούς της Β' και Γ' Λυκείου. Οι μαθητές έχουν ένα αβέβαιο μέλλον και αν σκεφτείς ότι τρέχουμε από το σχολείο στο φροντιστήριο, χωρίς προσωπική ζωή, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε και να ασχοληθούμε με κάτι που πραγματικά μας ενδιαφέρει. Αν οι νόμοι αυτοί δεν καταργηθούν, παιδεία δεν πρόκειται να υπάρξει.

Δήμητρα: Πολλά παιδιά δυσκολεύτηκαν να γράψουν στις εξετάσεις. Τα πράγματα ήταν πολύ εξουθενωτικά. Σου βγάζουν την ψυχή σιγά σιγά, μέρα με τη μέρα. Πολλοί συμμαθητές μας δεν τα κατάφεραν στις εξετάσεις και εκδιώχθηκαν βίαια από το σχολείο. Στην πραγματικότητα δεν αξίζουμε κάτι τέτοιο και είναι πολύ λυπηρό που συμβαίνει. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν είναι προς όφελος των μαθητών. Πρέπει να καταργηθεί, για να μπορέσει να υπάρξει κάτι καλύτερο για όλους εμάς τους μαθητές.

Θεοδόσης: Τώρα που φοιτώ στη Β' Λυκείου ξεκινάω να μπαίνω στον «παράδεισο» της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, στη ζούγκλα δηλαδή. Εβλεπα τους συμμαθητές μου, ήξερα πάνω κάτω θεωρητικά την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αλλά τώρα τη ζω και μου «ξίνισε» πάρα πολύ. Να έχεις να πας σινεμά κάνα μήνα και για να διασκεδάσεις το κάνεις στριμωγμένα. Καλά που δεν πίνω καφέ γιατί ούτε γι' αυτό δε θα είχα χρόνο. Αλίμονο στους συμμαθητές μου που πίνουν. Καθημερινά μου «σπάνε» τα νεύρα. Ακούω, διαβάζω πράγματα που δε μου χρησιμεύουν σε τίποτα και το καταλαβαίνω αυτό. Μέσα από τα μαθήματα γίνεται φοβερή ιδεολογική παρέμβαση. Είναι να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. Πάντως, η πιο σοβαρή συνέπεια για μένα είναι πως με έκανε να σκεφτώ κάποια πράγματα λίγο παραπάνω. Με έκανε να βγω στους δρόμους, να αγωνιστώ και να διεκδικήσω. Ετσι με έκανε «άνθρωπο» και αυτό το θεωρώ πολύ σημαντικό.

- Σε αντιδιαστολή με όλα αυτά τι ζητά και αναζητά ένας νέος; Ποια είναι τα ιδανικά, τα όνειρά του;

Παύλος: Αυτό που θέλουμε σαν νέοι, που αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε είναι ενιαίο 12χρόνο δημόσιο και δωρεάν σχολείο. Προσωπική ζωή, φιλίες, ειρήνη σε όλο τον κόσμο, αγάπη να μην υπάρχουν μίση, όχι στα ναρκωτικά, μια ποιοτική και ανθρώπινη ζωή. Μπορεί να μην έχουν άμεση σχέση με την παιδεία τα τελευταία αλλά είναι πολύ σημαντικά και δένονται όλα μεταξύ τους. Επίσης, κάθε άνθρωπος, κάθε νέος έχει και τα δικά του όνειρα. Εγώ θέλω να σπουδάσω αυτό που εγώ πραγματικά θέλω, να έχω μια δουλιά που εγώ θα έχω διαλέξει, να μπορώ να βοηθάω τον κόσμο, να αγωνίζομαι γι' αυτό και να αγωνίζομαι κυρίως για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση.

Δήμητρα: Τα όνειρα κάθε νέου είναι να αποκτήσει γνώσεις, μόρφωση και να μπορεί να καλλιεργήσει την προσωπικότητά του. Εκεί θα βρει την ευτυχία και μόνο έτσι θα μπορέσει να φτιάξει σωστά τη ζωή του. Οταν κάποιος έχει μόρφωση και καλλιέργεια επικοινωνεί με τους συνανθρώπους του καλύτερα. Από κει και πέρα τα όνειρα είναι να σταδιοδρομήσει σε κάποια δουλιά, να έχει ελεύθερο χρόνο, να διασκεδάζει, να μπορεί να επικοινωνεί. Και μόνο ένας άνθρωπος μορφωμένος μπορεί να αγωνιστεί για τα δικαιώματά του και να φτιάξει μια κοινωνία καλύτερη.

Θεοδόσης: Προς το παρόν θέλω να αντέξω τα φροντιστήρια, να βγάλω τη Β' Λυκείου. Να ξαναπάω στο φροντιστήριο του χρόνου, να αντέξει η μητέρα μου που τα πληρώνει και να βγάλω και τη Γ' λυκείου. Μετά θα ήθελα να πάω για ορνιθολόγος αλλά η πολιτεία δεν έχει σχολή ορνιθολογίας και έτσι θα αρκεστώ στη Βιολογία. Από κει και πέρα να μπορούμε να ζούμε σε μια καλή κοινωνία που ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να μας τη χαρίσει κανένας. Να μην αντιμετωπίσουν τα παιδιά μας ό,τι αντιμετωπίζουμε εμείς τώρα, και εκτός από όνειρο είναι και υπόσχεση ότι θα κάνουμε τα πάντα, προκειμένου να μην τα αντιμετωπίσουνε.

- Τι κλίμα υπάρχει αυτή την περίοδο στα σχολεία; Τι προετοιμασίες γίνονται για το πρώτο μαθητικό συλλαλητήριο των μαθητών της Αθήνας στις 26 Οκτώβρη;

Παύλος: Αυτή την περίοδο δεν υπάρχει κάτι το απαισιόδοξο. Μπορούμε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας και να καταργήσουμε αυτή την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Οι μαθητές έχουν κουραστεί πια. Βάζουμε στόχους και μπορούμε να πετύχουμε πολλά και να έχουμε αποτελέσματα. Ο,τι αφορά το συλλαλητήριο συζητάμε με τους συμμαθητές μας σε όλα τα σχολεία, ενημερώνουμε για την κινητοποίηση. Εχουμε πολλή δουλιά μπροστά μας και η πρώτη μας κινητοποίηση θα είναι πολύ δυναμική και χιλιάδες μαθητές θα βρίσκονται και πάλι στους δρόμους. Θα δώσουμε τελειωτικά το μήνυμα στην κυβέρνηση και τον υπουργό Παιδείας τον κ. Πετράκη ότι αυτόν τον νόμο θα τον καταργήσουμε.

Δήμητρα: Οι μαθητές τα τελευταία χρόνια των κινητοποιήσεων, έχουν συνείδηση τι τους γίνεται και παλεύουν για τα δικαιώματά τους. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις μαθητών που έχουν παρασυρθεί από την προπαγάνδα που υπάρχει και για το μόνο νοιάζονται είναι ο εαυτός τους. Στην πραγματικότητα όμως αν δεν μπορείς να βοηθήσεις τους άλλους τότε δεν μπορείς να βοηθήσεις ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό, γιατί ό,τι συμβαίνει στους δίπλα σου συμβαίνει και στον εαυτό σου. Επίσης, με την ανακοίνωση στο χέρι του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας συζητάμε, ενημερώνουμε τους συμμαθητές μας. Στις 26 Οκτώβρη θα γίνει σεισμός κυριολεκτικά. Θα στείλουμε ένα πρώτο μήνυμα ότι είμαστε ακόμα εδώ, παλεύουμε. Δεν ξεχνάμε όσα γίνονται για μας, χωρίς να μας ρωτήσουν, και ούτε μπορούμε να πέσουμε στις παγίδες αυτές που μας έχουν στήσει όπως για παράδειγμα είναι αυτές οι ψευτοβελτιώσεις.

Θεοδόσης : Οι μαθητές πιστεύουν το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας και το εμπιστεύονται. Υπάρχει οργή και η αγανάκτηση στους μαθητές, και αυτή η αγανάκτηση και η οργή πρέπει να βγει προς τα έξω. Το «δε γίνεται τίποτε, οι νόμοι έχουν εφαρμοστεί» κτλ. πάει παρέα με το «δεν πάει άλλο». Χάρη στην πλούσια εμπειρία που έχουν αποκομίσει οι μαθητές απ' αυτά τα τρία χρόνια μεγαλειωδών αγώνων, τα πράγματα θα αλλάξουν και θα εξελιχθούν έτσι όπως πρέπει να εξελιχθούν. Πάντως, στα σχολεία αυτή την περίοδο υπάρχει κλίμα έντονου προβληματισμού. Συντονίζουμε τη δράση μας σε κάθε περιοχή και συγκροτήματα σχολείων και από κει και πέρα ελπίζουμε το καλύτερο.

- Τελικά ετούτος ο χειμώνας θα είναι πολύ θερμός;

(ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ απαντούν με σύνθημα): «Ετούτος ο χειμώνας θα 'ναι πολύ θερμός στους δρόμους θα σπάσει ο εκσυγχρονισμός».

Παύλος: Ετούτος ο χειμώνας θα είναι πολύ καυτός. Θα έρθει ένας καύσωνας που δεν τον έχει δει ποτέ κανένας και δεν τον περιμένει. Θα σπάσουμε τον εκσυγχρονισμό, όπως λέει και το σύνθημα, και θα τον σπάσουμε στους δρόμους, γιατί οι μαθητές θα ξανακατέβουν για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, για να αγωνιστούν για όσα τους ανήκουν και αυτό θα το καταφέρουν.

Δήμητρα: Εχουμε πολύ πλούσια εμπειρία και μπορούμε να καταφέρουμε πολλά και τούτο το χειμώνα. Οι μαθητές έχουν συνειδητοποιήσει πολλά πράγματα και πιστεύω το ΣΑΣΑ βοηθά τους μαθητές. Θα ανταποκριθούν και φέτος στο κάλεσμα των Συντονιστικών.

Θεοδόσης: Φαίνεται και από τα προλεγόμενα ότι ο φετινός χειμώνας θα είναι παράξενα θερμός που θα πηγάζει κυρίως αυτή η θερμότητα από τις καρδιές των μαθητών. Παρ' όλα αυτά θα είναισυγχρόνως πολύ κρύος, παγερός για τους κυβερνώντες. Αυτούς που εκμεταλλεύονται τυχοδιωκτικά το μέλλον των παιδιών.