Τον περασμένο Γενάρη η εργοδοσία του Ομίλου «Frigoglass» («Φριγκογκλάς») προχώρησε στη δραματική συρρίκνωση του προσωπικού στο εργοστάσιο της Πάτρας κατά 44%. Την ίδια περίοδο ανακοίνωσε το κλείσιμο των εργοστασίων της στη Νορβηγία και στην Πολωνία, πετώντας 355 εργαζόμενους στο δρόμο. Σε μείωση προσωπικού προχώρησε και στα εργοστάσιά της σε Ρωσία, Ρουμανία, Τουρκία και Κίνα. Στόχος της εργοδοσίας του Ομίλου, όπως και τόσων άλλων επιχειρήσεων, είναι να μεταφέρει τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού στις πλάτες των εργατών. Δηλαδή, στο επίπεδο της επιχείρησης, να φορτώσει τις συνέπειες της δικής της κρίσης στους εργαζόμενους.

Πρέπει να είναι καθαρό. Οι απολύσεις δεν έγιναν γιατί ο Ομιλος δεν έχει κέρδη. Αντιθέτως, χρόνια τώρα η μεγαλοεργοδοσία αυξάνει τα κέρδη και μεγαλώνει την επιχειρηματική του δραστηριότητα σε όλο τον κόσμο, εκμεταλλευόμενη την εργατική δύναμη χιλιάδων μισθωτών. Σήμερα, λόγω της κρίσης επιχειρεί να διατηρήσει αν όχι να αυξήσει την κερδοφορία κάνοντας απολύσεις και επιδιώκοντας να χτυπήσει τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργατών ώστε να συμπιέσει ακόμα πιο κάτω την τιμή της εργατικής δύναμης. Ο Ομιλος, όπως και το σύνολο των κεφαλαιοκρατών, λέει στους εργάτες: «Τα κέρδη δικά μου, η χασούρα δικιά σας».

Στις 16 Γενάρη 2009 ο Ομιλος ανακοινώνει εγγράφως στους εργαζόμενους του εργοστασίου της Πάτρας ότι θα μειώσει το προσωπικό. Στο έγγραφο επικαλέστηκε «την ανάγκη λήψης συγκεκριμένων και άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης» και ισχυρίστηκε ότι «τα νέα δεδομένα επιβάλλουν σε μία προσπάθεια επιβίωσης του εργοστασίου, τη μείωση του προσωπικού στον αριθμό των 90 ατόμων, από τα 210 που είναι σήμερα». Ανήγγειλε, δηλαδή, ότι στόχος της εργοδοσίας είναι να μειώσει το προσωπικό κατά 57%!

Προκειμένου να επιτύχει άμεσα το στόχο της έβαλε σε εφαρμογή «πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου». Μέσω αυτού επιχείρησε να «χρυσώσει το χάπι» των απολύσεων και της επικείμενης ανεργίας δίνοντας τη διπλάσια αποζημίωση και επιπλέον έξι καθαρούς μισθούς. Ομως ακόμα και έτσι οι εργαζόμενοι αντέδρασαν γιατί ξέρουν ότι πολύ δύσκολα θα βρουν αλλού δουλειά. Για να τους εξαναγκάσει το πρόγραμμα «εθελούσιας εξόδου» τους έθεσε το εκβιαστικό δίλημμα - σύμφωνα με καταγγελία του Σωματείου Εργαζομένων - που θα μπορούσε να διατυπωθεί ως εξής: «Ή φεύγετε μέσω του προγράμματος ή σας απολύω με μια απλή αποζημίωση κάνοντας χρήση του δικαιώματος που μου δίνει ο νόμος για να απολύω το 2% του προσωπικού κάθε μήνα»

Στην ανακοίνωση του Ομίλου, ο εκβιασμός τέθηκε πιο κομψά: «Η έκβαση του Προγράμματος Εθελούσιας Εξόδου θα αποτελέσει κριτήριο για τις περαιτέρω ενέργειες της Εταιρείας μας και θα συμβάλλει στην εκ μέρους της αποφυγή λήψης δυσμενών μέτρων για τους εργαζόμενους». Στην ίδια ανακοίνωση επισημαίνεται ακόμα: «Η μάχη για την επιβίωση του εργοστασίου απαιτεί προσαρμογή σε αυτές τις δύσκολες και αβέβαιες οικονομικές συνθήκες».Ενας από τους στόχους της εργοδοσίας με τη συρρίκνωση του προσωπικού είναι να διώξει τους εργαζόμενους που χρόνια τώρα δούλευαν στο εργοστάσιο της Πάτρας, έχοντας κατακτήσει μια σειρά δικαιωμάτων. Στη θέση τους να προσλάβει, όταν αυτό χρειαστεί, συμβασιούχους που αποτελούν πιο φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό. Μάλιστα, δεν αποκλείεται να προσλάβει αυτούς που σήμερα απολύει. Κάτι που, άλλωστε, ήδη έχει κάνει τα προηγούμενα χρόνια.

Στο σημερινό πρόγραμμα «εθελούσιας εξόδου» εξαναγκάστηκαν να συμμετέχουν 93 εργαζόμενοι. Ωστόσο, ακόμα και όσοι φύγανε μαζί με το σύνολο των εργαζομένων και μπροστάρη το Σωματείο με τη στήριξη του ΠΑΜΕ, δώσανε μάχη υπερασπιζόμενοι το δικαίωμά τους στη δουλειά, κάνοντας απεργίες, στάσεις εργασίας, συγκεντρώσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας. Και αυτό φάνηκε καθαρά από τη συζήτηση που έκανε ο «Ρ» με το Σωματείο και εργαζόμενους, στα γραφεία του Σωματείου μέσα στο εργοστάσιο της Πάτρας.

Συζήτηση ντόμπρα, χωρίς περιστροφές. Η εργοδοσία είχε δώσει προθεσμία τρεισήμισι βδομάδες για να δηλώσουν ποιοι θα συμμετέχουν στο πρόγραμμα «εθελούσιας εξόδου». Η κουβέντα έγινε την τελευταία μέρα της προθεσμίας. «Δεν είναι τυχαίος ο χρόνος που δώσανε. Ψυχορραγείς λίγο-λίγο. Γιατί δε βάλανε μια βδομάδα; Είναι μελετημένα όλα» μας λέει ένας εργάτης. Από τα λόγια τους γίνεται καθαρό. Δίνουν σκληρή μάχη, η πίεση είναι τεράστια. Γι' αυτό ο αγώνας που δώσανε δεν έμεινε χωρίς αντίκρισμα. Η εργοδοσία, παρά την πλήρη κάλυψη που είχε από την κυβέρνηση, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το πρόγραμμα της «εθελούσιας», πριν αυτό ολοκληρωθεί. Υπήρξανε εργαζόμενοι που, παρά την αφόρητη πίεση, απέρριψαν το πρόγραμμα «εθελούσιας εξόδου». Και έμειναν έχοντας, για πολλές μέρες, τη στήριξη των εργαζομένων που, πριν αναγκαστούν να φύγουν, έδωσαν μέχρι και την τελευταία στιγμή σκληρή μάχη.

Οι εργαζόμενοι που έμειναν αποτελούν ένα παράδειγμα για όλους. Είναι χαρακτηριστικά όσα μας είπε ο πρόεδρος του Σωματείου Θανάσης Παπαστεφανόπουλος: «Εγώ δεν το βλέπω ότι είναι ήττα για το εργατικό κίνημα. Κάτι θα μείνει από αυτή την ιστορία. Αφήνεις μια παρακαταθήκη. Υπάρχει εργαζόμενος που λέει θα κάτσω εδώ και ας με απολύσουνε. Για αυτό τον εργαζόμενο αξίζει αυτή στάση που έχουμε κρατήσει» και εκείνη την ώρα δείχνει μια συνάδελφό του που είναι χρόνια στη δουλειά και λέει: «Η συνάδελφος είναι να πάρει 100 χιλιάρικα. "Δεν τα παίρνω" λέει "να μ' απολύσουνε"».