Οι «φορολογικοί παράδεισοι» ήταν (και συνεχίζουν να είναι) οι αγαπημένοι προορισμοί των καπιταλιστών, μια και εκεί βρίσκουν ασφαλές καταφύγιο για τα κεφάλαιά τους και σίγουρα κέρδη, αφού οι φορολογικοί συντελεστές για τις καταθέσεις τους είναι σχεδόν μηδενικοί. Ενας επιπλέον λόγος που καθιστά τους «φορολογικούς παραδείσους» ελκυστικούς είναι ότι οι αρχές δεν ενδιαφέρονται για τον τρόπο που αποκτήθηκαν τα κεφάλαια, ενώ υπόσχονται και πλήρη εχεμύθεια για τους τραπεζικούς λογαριασμούς.

Η οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια το θέμα των «φορολογικών παραδείσων», αφού οι κυβερνήσεις προσπαθούν να αυξήσουν τα φορολογικά τους έσοδα. Ετσι εξηγείται και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των κυβερνήσεων για τον περιορισμό του καθεστώτος της φορολογικής ασυλίας.

Στο πλαίσιο αυτό ο ΟΟΣΑ κατάρτισε λίστα τριάντα μη συνεργάσιμων φορολογικών «παραδείσων», η οποία περιλαμβάνει την Ελβετία. Παράλληλα, το πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν και η Ανδόρα, χώρες οι οποίες περιλαμβάνονται στη «μαύρη λίστα» του διεθνούς οργανισμού, αποφάσισαν να περιορίσουν την αυστηρότητα του τραπεζικού απορρήτου.

Στη λίστα, η οποία ετοιμάστηκε μετά από αίτηση της γαλλικής και της γερμανικής κυβέρνησης, περιλαμβάνονται επίσης το Λουξεμβούργο, η Αυστρία, το Χονγκ Κονγκ και η Σιγκαπούρη, όπως αναφέρει η γαλλική εφημερίδα «Le Figaro».

Το ενδιαφέρον, εν προκειμένω, βρίσκεται ότι μεταξύ των «φορολογικών παραδείσων» συγκαταλέγονται και δύο χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Αυστρία και το Λουξεμβούργο. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την αντίδραση του Λουξεμβούργιου πρωθυπουργού, Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ, ο οποίος δήλωσε: «Δεν μπορώ ούτε για ένα δευτερόλεπτο να φανταστώ ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θα συμφωνήσει να περιληφθούν το Βέλγιο, η Αυστρία και το Λουξεμβούργο σε μία μαύρη λίστα».