Γίνεται πολύς λόγος σήμερα για απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος για αδρανείς και βολεμένους συνδικαλιστές και γενικότερα για προπαγανδιστικά μηνύματα που έχουν σαν στόχο την υποδούλωση της συνείδησης των εργαζομένων, τον περιορισμό των κεκτημένων δικαιωμάτων τους και την κάμψη της αγωνιστικής τους σκέψης και διάθεσης για διεκδίκηση των συμφερόντων τους. Η δικιά μας ιστορία, των εργαζομένων στην ΚΑΤΣΕΛΗΣ, είναι η άλλη όψη του νομίσματος και δείχνει τι μπορεί να πετύχει το Συνδικαλιστικό Κίνημα. Είμαστε ένα νέο σχετικά Σωματείο με ζωή περίπου δύο χρόνια και που η γέννησή του προκλήθηκε από την εξαγορά της εταιρείας μας.

Από τις πρώτες κιόλας μέρες και πριν ακόμα ολοκληρωθούν οι διαδικασίες νομιμοποίησής μας, γνωρίσαμε τους συνδικαλιστές της Ομοσπονδίας Γάλακτος Τροφίμων και Ποτών και του ΠΑΜΕ, που ως έμπειροι αγωνιστές διέβλεψαν τους κινδύνους που κρύβουν αυτές οι εξαγορές και έσπευσαν να συνδράμουν τους εργαζόμενους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Αυτή ήταν η πρώτη μας γνωριμία και το άνοιγμα του δρόμου για το κτίσιμο μιας εποικοδομητικής συνεργασίας. Στη συνέχεια και όπως αναμενόταν η καινούρια διοίκηση της εταιρείας μας και παρά τις βαρύγδουπες και καθησυχαστικές ανακοινώσεις της στον Τύπο, γνωστό ποίημα που όλοι λένε και σχεδόν κανείς δεν εφαρμόζει, έδειξε τις πραγματικές της προθέσεις, δηλαδή κλείσιμο δραστηριοτήτων, απολύσεις προσωπικού και κατάργηση θέσεων εργασίας.

Κατά την διάρκεια αυτών των ενεργειών από μέρους της εργοδοσίας, η επαφή μας με τους ανθρώπους του ΠΑΜΕ είχε γίνει σχεδόν καθημερινή, βοηθώντας μας μέσα από την πολύτιμη γνώση και εμπειρία τους να παλέψουμε την επερχόμενη λαίλαπα εναντίον των εργαζομένων. Η αντιπαράθεση με την εργοδοσία κλιμακώθηκε, ώσπου φτάσαμε στις 4/2/2009 όπου έγινε η πρώτη, με καθολική συμμετοχή και απόλυτα επιτυχημένη, Απεργία στα χρονικά της εταιρείας. Στις αμέσως επόμενες μέρες, στη συνάντηση του ΔΣ του Σωματείου μας με τη διοίκηση της εταιρείας πετύχαμε να επαναπροσληφθεί μερίδα των απολυμένων συναδέλφων, τη δέσμευση για προτεραιότητα στην επαναπρόσληψη των υπολοίπων εποχικών εργαζομένων, καθώς και τη δέσμευση ότι δε θα πραγματοποιηθεί καμιά απόλυση για το 2009, επιτεύγματα που είναι πολύ σημαντικά, σε σχέση με τα αντίθετα πλάνα που είχε η εργοδοσία.

Ολα αυτά πέτυχαν λόγω της καθολικής κινητοποίησης των εργαζομένων, λόγω του δικού μας ρόλου ως ΔΣ στη συσπείρωσή τους και λόγω της καθοριστικής βοήθειας του ΠΑΜΕ, δείχνοντάς μας το δρόμο και τον τρόπο για να αποτραπούν τα όποια σχέδια της εργοδοσίας και να μη θιγούν τα συμφέροντα των εργαζομένων. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι ο Συνδικαλισμός είναι εδώ και παλεύοντας προς τη σωστή κατεύθυνση, με έρεισμα και κυρίαρχο γνώμονα την εξασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, μπορεί και πετυχαίνει σπουδαία πράγματα. Τελειώνοντας χαιρετίζουμε τα δεκάχρονα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου και τους συνδικαλιστές του που αγόγγυστα και ανιδιοτελώς όλο αυτόν τον καιρό μας προσέφεραν και συνεχίζουν να μας προσφέρουν τη στήριξη και τη βοήθειά τους.