Η ρύπανση του Μαλιακού δεν είναι μια φυσική και αναπόφευκτη καταστροφή - όπως ισχυρίζονται ορισμένοι - αλλά αποτέλεσμα των συγκεκριμένων πολιτικών που εφαρμόζονται στη χώρα μας από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και προκαλείται από την ασύδοτη δράση των μεγαλοβιομηχάνων που δρουν ανεξέλεγκτοι στην περιοχή. Αυτό επισημαίνει η Νομαρχιακή Επιτροπή Φθιώτιδας του ΚΚΕ, μετά τους συνεχείς θανάτους ψαριών στο Μαλιακό και την απελπιστική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι ψαράδες.

Σημειώνεται ότι πριν από λίγες μέρες υπήρξαν θάνατοι ψαριών στην παράκτια περιοχή του νομού Φθιώτιδας, ενώ κλιμάκιο των επιθεωρητών Περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ διενήργησε εκτεταμένους ελέγχους σε δραστηριότητες και δειγματοληψίες σε υγρά απόβλητα, αστικά λύματα και κανάλια απορροής προς το Μαλιακό. Οι ψαράδες του νομού Φθιώτιδας, έχουν ξεκινήσει κινητοποιήσεις και διεκδικούν αποζημιώσεις.

Οπως σημειώνεται στην ανακοίνωση: «Ορισμένοι θεωρούν λαθεμένα πως πρόκειται για μια φυσική και αναπόφευκτη καταστροφή, ξεπερνώντας πως όλα μπορούν να προβλεφθούν και να αντιμετωπιστούν με έργα υποδομής και συντήρησης στη βάση της προόδου των επιστημών και της τεχνολογίας». Και συνεχίζει: «Αλλοι εκτιμούν πως η προστασία του περιβάλλοντος αφορά και ενδιαφέρει εξίσου τους εργαζόμενους και τους κεφαλαιοκράτες, λες και το ζήτημα δεν είναι ταξικό. Οι οικολόγοι, πάλι, βλέπουν το πρόβλημα του περιβάλλοντος ξεκομμένο από το εκμεταλλευτικό σύστημα που ζούμε και την πολιτική υπεράσπισης του κεφαλαίου που το συντηρεί και το αναπαράγει».

«Το ΚΚΕ», επισημαίνεται στην ανακοίνωση, «είναι αντίθετο με αυτήν τη λογική της σύγχυσης που συγκαλύπτει την πραγματικότητα και την ουσία της, διαμορφώνοντας προϋποθέσεις αποπροσανατολισμού του λαού.

Πρόθεσή μας είναι να συμβάλουμε στην αποκατάσταση της πραγματικότητας και της αλήθειας. Στην ανάπτυξη μαζικής λαϊκής δράσης για την προστασία του Μαλιακού, που θα έχει αποτέλεσμα και προοπτική.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, σαν παράγοντες που επιδρούν στην κατάσταση του Μαλιακού κόλπου, καταγράφουμε:

• Και αν ακόμη δεν εμφανιζόντουσαν τα νεκρά ψάρια το πρόβλημα θα υπήρχε. Η εμφάνισή τους, απλά, έφερε στην επιφάνεια το ζήτημα κι ανέδειξε την οξύτητα και τη σημασία της προστασίας του Μαλιακού, που αναμφισβήτητα, ρυπαίνεται.
• Τη ρύπανση την προκαλούν η ασύδοτη δράση των βιομηχάνων, όταν χτίζουν και λειτουργούν με ελαστικό έλεγχο τα εργοστάσιά τους και η ανεξέλεγκτη προώθηση των φυτοφαρμάκων από τα μονοπώλια, που κερδοσκοπούν σε βάρος των αγροτών και της παραγωγής τους.
• Τη ρύπανση ευνοούν και αυξάνουν η ανεξέλεγκτη απορροή των χειμάρρων της περιοχής, η έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων στο Σπερχειό και η απουσία της αναγκαίας φροντίδας για τη διευθέτηση των επιφανειακών νερών των γύρω ορεινών όγκων.
• Η έλλειψη ολοκληρωμένων βιολογικών καθαρισμών για το σύνολο των λυμάτων των κατοικημένων περιοχών και οι λειτουργικές ανεπάρκειες όσων ήδη λειτουργούν».

Και η ανακοίνωση επισημαίνει, στη συνέχεια: «Τη ρύπανση ανέχονται, επιτρέπουν ή και διευκολύνουν οι πολιτικές δυνάμεις που μας κυβερνούν, η ΝΔ σήμερα και το ΠΑΣΟΚ προηγούμενα».

Σε άλλο σημείο, επισημαίνεται: «Για το ΚΚΕ, υπάρχει άμεση ανάγκη για την αποζημίωση των αλιέων της περιοχής, πέρα κι έξω από περιορισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της νομοθεσίας. Οπως αναγκαίο είναι να ερμηνευτούν βαθύτερα και οι επιστημονικές παρατηρήσεις που έγιναν ώστε να βρεθούν οι πραγματικές αιτίες εμφάνισης του φαινομένου.

Και φυσικά χρειάζονται επίμονοι και σταθερά προσηλωμένοι αγώνες:

• Για βελτίωση των προδιαγραφών κατασκευής εργοστασίων και την καθιέρωση αυστηρών ελέγχων.
• Για περιορισμό στην ασύδοτη προώθηση φυτοφαρμάκων από τα μονοπώλια.
• Για έργα συντήρησης και υποδομής (διευθέτηση ορεινής υδρονομίας, αντιπλημμυρικά, διευθέτηση και έλεγχος των χειμάρρων, ολοκληρωμένες εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού, αλιευτικά καταφύγια).
• Για μόνιμο σταθμό επιστημονικής παρακολούθησης του Μαλιακού και των παραγόντων ρύπανσής του.

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να κατανοηθεί πως για να είναι αποτελεσματική αυτή η διεκδίκηση θα πρέπει να μας φέρνει σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις που υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους. Θα πρέπει να αμφισβητούμε την εξουσία τους και να αναζητούμε μια άλλη με γνήσιο και μόνιμο φιλολαϊκό προσανατολισμό. Τη λαϊκή εξουσία, που θα επιτρέψει το συνδυασμό της κάθε είδους παραγωγής με την αποτελεσματική οικολογική προστασία, αφού κριτήριο θα είναι το κοινωνικό όφελος και όχι το καπιταλιστικό κέρδος».