Ενα πακέτο μέτρων με στόχο την ομογενοποίηση των συστημάτων ασύλου των κρατών - μελών σε αυστηρότερο πλαίσιο, με πιο σκληρές προϋποθέσεις και ένταση του φακελώματoς, εγκρίθηκε την περασμένη Δευτέρα από την Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών του Ευρωκοινοβουλίου. Τα νέα μέτρα ενισχύουν το κοινό σύστημα ασύλου που θέλει να πετύχει η Ευρωπαϊκή Ενωση και αποτελούν αναθεώρηση της Οδηγίας για τις ελάχιστες προδιαγραφές υποδοχής των αιτούντων άσυλο, του Κανονισμού του Δουβλίνου 2, του Κανονισμού για ηλεκτρονική βάση δεδομένων για τα δακτυλικά αποτυπώματα, του Eurodac, και ένα νέο μέτρο για την ίδρυση Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας στήριξης ασύλου. Το πακέτο θα τεθεί σε ψηφοφορία στο Ευρωκοινοβούλιο την ερχόμενη βδομάδα.

Ο Κανονισμός του Δουβλίνου 2 γίνεται πιο «αποτελεσματικός» και οι διαδικασίες εξέτασης (σ.σ. απόρριψης) ασύλου πιο γρήγορες. Η αντιπροσφυγική του ουσία παραμένει: Απαγορεύονται οι πολλαπλές αιτήσεις ασύλου ενός ατόμου σε διαφορετικά κράτη - μέλη. Ο αιτών άσυλο δεν έχει δικαίωμα να επιλέξει σε ποια χώρα επιθυμεί να πάει, αφού η αίτησή του εξετάζεται πάντα από το κράτος στο οποίο την υπέβαλε.

Το «Δουβλίνο» δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς ένα σύστημα που να φανερώνει αν ο πρόσφυγας έχει κάνει αίτηση ασύλου σε μια άλλη χώρα. Αυτό το σύστημα είναι το Eurodac, μια ψηφιακή βάση δεδομένων για την ταυτοποίηση των δακτυλικών αποτυπωμάτων, το οποίο λειτουργεί από το 2003. Το νέο πακέτο μέτρων βελτιώνει τη γενική λειτουργία του συστήματος, δηλαδή βελτιώνει το φακέλωμα.

Τέλος, στα πλαίσια της κοινής μεταναστευτικής πολιτικής και της πολιτικής για το άσυλο, η Επιτροπή ενέκρινε τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Γραφείου Στήριξης του Ασύλου που θα βοηθά το συντονισμό των κρατών - μελών, και, μάλιστα, θα αναπτύσσει τη σύνδεση της Ενωσης με τις σχετικές ΜΚΟ. Δηλαδή, θα εκτονώνει το πρόβλημα μέσω της απλήρωτης εργασίας, του εθελοντισμού. Επιπλέον το γραφείο θα πρέπει να ενισχύει τη διεθνή προστασία, όπως και την υποχρεωτική αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών - μελών και προστασία εκείνων που το εθνικό τους σύστημα ασύλου είναι «παραφορτωμένο».

Διαφαίνεται και σε αυτό το σημείο η αντιμετώπιση της μετανάστευσης σαν «απειλή» και η διάθεση περιορισμού της και ελέγχου της. Ολα, εξάλλου, τα παραπάνω μέτρα υπηρετούν τους διακηρυγμένους στόχους της Ενωσης να προσαρμόσει πλήρως τη μετανάστευση και την προσφυγιά στις ανάγκες της αγοράς, γι' αυτό χτυπά το δικαίωμα των ξεριζωμένων ανθρώπων στην ελεύθερη μετακίνηση, στην εργασία με δικαιώματα, στο άσυλο και τις ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης.