«Θεωρούμε ότι θα πρέπει και τα Ολυμπιακά Ακίνητα να αξιοποιούνται προς όφελος των εργαζομένων, προς όφελος της νεολαίας, προς όφελος της συντριπτικά μεγάλης πλειοψηφίας του λαού και να μη γίνονται αντικείμενο αξιοποίησης για το επιχειρηματικό κέρδος». Αυτό τόνισε χαιρετίζοντας το Διήμερο Συνέδριο με θέμα τη μεταολυμπιακή αξιοποίηση των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, που διοργανώνει το ΤΕΕ, ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Υπενθύμισε τη θέση του Κόμματος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, επισημαίνοντας ότι «αυτός ο εθνικός στόχος, όπως ονομαζόταν, είχε καταντήσει εθνικός βρόχος, με την έννοια ότι οι δαπάνες ήταν τεράστιες, ήταν τέτοιες που δεν μπορούσε να αντέξει η ελληνική οικονομία και κοινωνία». Επίσης, τόνισε πως ενώ έπρεπε να υπάρξει δυνατότητα τα έργα που κατασκευάστηκαν να αξιοποιηθούν προς όφελος της πλειοψηφίας του λαού, αντίθετα, παρά την κατηγορηματική αντίθεση του ΚΚΕ, μετατράπηκαν σε εμπορευματικούς χώρους και παραδόθηκαν στο μεγάλο κεφάλαιο, με συγκεκριμένη νομοθεσία των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που έδωσε τέτοια δυνατότητα στην εταιρεία «Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ».

«Πιστεύουμε - κατέληξε - ότι όλη αυτή η διαδικασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ανεξάρτητα από την ποιότητα των αγώνων, που χαρακτηρίστηκαν αγώνες της εμπορευματοποίησης, της ντόπας, των μεγάλων εταιρειών, όπως και η συνέχεια, είναι αρνητική. Γιατί έπεσαν μέσα στο Λεκανοπέδιο εκατομμύρια κυβικά τσιμέντο, καταστράφηκαν ελεύθεροι χώροι, περιορίστηκε το πράσινο».

«Η πορεία "αξιοποίησης" - εκποίησης των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων δεν είναι ένα "τυχαίο" γεγονός, απόρροια ιδεολογικών εμμονών, αντιαναπτυξιακής λογικής, ανικανότητας κ.λπ. Είναι αποτέλεσμα των πολύ συγκεκριμένων προσανατολισμών της αναπτυξιακής πολιτικής που ακολουθείται, μιας πολιτικής ταγμένης στη θωράκιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, στη με κάθε τρόπο υπεράσπιση της οικονομικής και πολιτικής τους εξουσίας». Αυτό επισήμαναν, εξάλλου, σε εισήγησή τους με θέμα «Προσανατολισμός της αναπτυξιακής πολιτικής και αξιοποίηση των Ολυμπιακών Ακινήτων», οι Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ και Γρηγόρης Γρηγοριάδης, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ.

«Είναι φανερό - επισήμαναν - ότι έχουμε να κάνουμε όχι με ένα "τεχνοκρατικό", αλλά με ένα βαθιά πολιτικό πρόβλημα που δε μπορεί να αντιμετωπισθεί στο έδαφος του σημερινού προσανατολισμού της ανάπτυξης. Χρειάζεται συνολική αγωνιστική αμφισβήτηση από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Χρειάζεται, ακριβέστερα, μια πολιτική ρήξης και αντεπίθεσης που θα βάζει στο επίκεντρο την ικανοποίηση των αναγκών του εργαζόμενου και της οικογένειάς του και όχι τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Χωρίς τη ρήξη, την ανατροπή αυτής της βάσης, δε μπορεί κανείς να ελπίζει σε πραγματική διέξοδο που να ικανοποιεί τη γνήσια ανάγκη του ανθρώπου για ψυχαγωγία, αθλητισμό, πολιτισμό».

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανέφεραν οι ίδιοι εισηγητές, τα συνολικά έσοδα από την εκποίηση αυτή της δημόσιας περιουσίας (για το σύνολο της διάρκειάς της, 40 και 50 χρόνια) υπολογίζονται σε 1,5 δισ. ευρώ, ενώ η εξοικονόμηση πόρων από τη συντήρηση και φύλαξη των εγκαταστάσεων υπολογίζεται σε 12,5 εκατ. ευρώ το χρόνο. Επίσης για τον ίδιο σκοπό καταβάλλονται από τον κρατικό προϋπολογισμό 7 με 10 εκατ. ευρώ. Πόσο ψευδεπίγραφο ήταν τελικά - τόνισαν - το επιχείρημα του υπέρογκου κόστους συντήρησης, από τη μια, και των προσδοκιών για υψηλά οφέλη, από την άλλη, που καθιστούσαν επιτακτική την ανάγκη επιχειρηματικής αξιοποίησής τους. Επίσης αποδεικνύονται υποκριτικές οι υποσχέσεις για αναπλάσεις, πολιτιστικές οάσεις κ.ά., όταν η συντριπτική πλειοψηφία των «αξιοποιήσεων» αφορά επιχειρηματικές δραστηριότητες μεγάλης κλίμακας, που καμιά σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας.