«Η μεγάλη συμπαιγνία» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της «παράστασης», που παίζεται από την κυβέρνηση σε βάρος του ελληνικού λαού, με την εκχώρηση γης και πολιτισμού στο Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» - πάντα με το «ένδυμα» της δήθεν «ευεργεσίας». Ενα ξεπούλημα, που μάλιστα γίνεται στα κρυφά, καθώς η κυβέρνηση αρνείται να πληροφορήσει τον ελληνικό λαό για το περιεχόμενο της σύμβασης με το εφοπλιστικό ίδρυμα για την υλοποίηση του «Κέντρου Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος», όπου θα ανεγερθούν τα νέα κτίρια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Πριν δύο μήνες (23/3/2009), τέσσερις υπουργοί της κυβέρνησης έβαλαν την υπογραφή τους στη σχετική σύμβαση με το Ιδρυμα, ανάβοντας το πράσινο φως για την υλοποίηση. Το περιεχόμενο όμως αυτής της σύμβασης επιμένουν να το κρατούν στο σκοτάδι.

Το ΚΚΕ, θεωρώντας ότι είναι δικαίωμα του λαού να μάθει και να κρίνει τα όσα συμφωνήθηκαν, κατέθεσε τρεις φορές Επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή, αρχικά προς τους υπουργούς Πολιτισμού και ΠΕΧΩΔΕ και στη συνέχεια και προς τον υπουργό Οικονομικών για το θέμα, ζητώντας απαντήσεις σε «καυτά» ερωτήματα, όπως: «Ποιο είναι το περιεχόμενο αυτής της συμφωνίας μεταξύ πολιτείας και Ιδρύματος "Σταύρος Νιάρχος" (ποια τα ακριβή στοιχεία της σύμβασης, τι ακριβώς προβλέπει σε σχέση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της υπό ανέγερση Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης); Ποιος ρόλος επιφυλάσσεται στο ίδρυμα σχετικά με τη διοίκηση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και Εθνικής Βιβλιοθήκης και ποιος ο χαρακτήρας τους μετά την ολοκλήρωσή τους;». Επίσης, ρωτούσε «εάν και κατά πόσο το Φαληρικό Δέλτα και ο παλιός Ιππόδρομος θα μείνει ελεύθερος χώρος, και αν θα είναι στον αποκλειστικό έλεγχο του ελληνικού δημοσίου και με ελεύθερη - δωρεάν πρόσβαση για το λαό του Λεκανοπεδίου». Υπενθυμίζουμε ότι στην Επίκαιρη Ερώτηση, που κατατέθηκε από τη βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος Εύα Μελά, σημειωνόταν η «εν κρυπτώ» υπογραφή της σύμβασης από τέσσερις υπουργούς της κυβέρνησης και το Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», με την υπογράμμιση ότι «το Φαληρικό Δέλτα, καθώς και η Λυρική Σκηνή και η Εθνική Βιβλιοθήκη παραδίδονται στο μεγάλο ιδιωτικό κεφάλαιο. Μάλιστα, για να αποφευχθεί η λαϊκή αντίδραση, σε μια επιχείρηση απόκρυψης της αλήθειας, δηλώθηκε ότι "πρόκειται για μεγάλο έργο που αποτελεί προσφορά του Ιδρύματος προς το δημόσιο". Η σύμβαση αυτή αποκρύπτει ένα ακόμα διπλό έγκλημα σε βάρος του περιβάλλοντος και του πολιτισμού». Επίσης, τονιζόταν ότι «ο παλιός Ιππόδρομος, έκτασης 200 και πλέον στρεμμάτων, και το Φαληρικό Δέλτα είναι περιουσία του ελληνικού λαού και πρέπει να αποδοθεί στο λαό, σαν ελεύθερος χώρος πρασίνου, που τόσο έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι και γενικά ο λαός του Λεκανοπεδίου. Η εμπλοκή του ιδιωτικού Ιδρύματος "Σταύρος Νιάρχος" στον τομέα του πολιτισμού, παραδίδοντάς του τη Λυρική Σκηνή και την Εθνική Βιβλιοθήκη, οδηγεί στην παραπέρα χειραγώγηση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, στην παραπέρα εμπορευματοποίηση της τέχνης και της επιστημονικής γνώσης».

Παρά τις επανειλημμένες καταθέσεις της Επίκαιρης Ερώτησης, η κυβέρνηση ακολούθησε το δρόμο της ...σιωπής. Την πρώτη φορά ο υπουργός Πολιτισμού, Αντ. Σαμαράς, δεν προσήλθε καν για να απαντήσει, ζητώντας χρόνο για να ενημερωθεί. Τη δεύτερη φορά πληροφόρησε ότι δε θα προσέλθει, γιατί σκοπεύει μελλοντικά να παρουσιάσει τη σύμβαση στη Βουλή με μορφή νόμου. Το ΚΚΕ θεωρώντας ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να ενημερωθεί για το περιεχόμενο της σύμβασης προτού γίνει νόμος, κατέθεσε για τρίτη φορά την Επίκαιρη Ερώτηση τόσο προς τους υπουργούς Πολιτισμού και ΠΕΧΩΔΕ, όσο και προς τον υπουργό Οικονομικών. Ούτε αυτή τη φορά προσήλθε ο υπουργός Πολιτισμού, ενώ ο υφυπουργός Οικονομικών, λόγω κωλύματος, ζήτησε αναβολή για κάποιες μέρες. Η εξ αναβολής συζήτηση για τις 14/5 τελικά δεν έγινε ποτέ, λόγω αναστολής των εργασιών της Βουλής. Το ΚΚΕ, πάντως, προκειμένου να πληροφορηθεί ο ελληνικός λαός για την «εν κρυπτώ» σύμβαση, που υπέγραψαν ερήμην του οι τέσσερις υπουργοί της κυβέρνησης με το Ιδρυμα, έχει κάνει αίτηση κατάθεσης εγγράφων.

Πολλά είναι τα ερωτήματα που γεννώνται από αυτή την κυβερνητική μυστικοπάθεια και μάλιστα για μια κατά τ' άλλα πολυδιαφημιζόμενη «ευεργεσία»! Γιατί τέτοιο κουκούλωμα; Γιατί τέτοια απαξίωση απέναντι στο λαό, ο οποίος αν μη τι άλλο δικαιούται να γνωρίζει; Τι έχουν άραγε να φοβηθούν; Κι ενώ το περιεχόμενο της σύμβασης κρατείται μυστικό, ολωσδιόλου φανερό είναι το «θέατρο» που παίζεται για μια ακόμη φορά με «πρωταγωνιστή» την πολιτική του ξεπουλήματος. Είναι η χωρίς «μάσκα» ενίσχυση της παρέμβασης του εφοπλιστικού «ιδρύματος» και στο πολιτιστικό τοπίο της χώρας. Η ουσιαστική παράδοση στο Ιδρυμα Νιάρχου δύο κορυφαίων οργανισμών του πολιτισμού μας, οι οποίοι επί χρόνια έχουν βιώσει την απαξιωτική κυβερνητική πολιτική και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για την επίλυση των τεράστιων κτιριακών προβλημάτων τους. Αυτή την εκχώρηση ο πρωθυπουργός την χαρακτήρισε «μεγάλο έργο πνοής», εντάσσοντάς το «στη μακρά σειρά προσφοράς του Ιδρύματος "Σταύρος Σ. Νιάρχος" στον τόπο μας», αλλά και στη «μακρά παράδοση προσφοράς των επιφανών Ελλήνων ευεργετών». Βέβαια, άλλα μας έχει διδάξει η ιστορία για τις «προσφορές» των κάθε λογής «ευεργετών», για το συλλογικό ...καλό. Να θυμηθούμε τους «παραδοσιακούς ευεργέτες», που αφού έκλεβαν ό,τι είχαν να κλέψουν, λίγο πριν αποδημήσουν δώριζαν στο κράτος ένα μικρό μέρος των κερδών από τις ανομίες τους, συνήθως, για να ...αγιάσουν; Σήμερα, οι σύγχρονοι «εθνικοί ευεργέτες» ακολουθούν άλλη τακτική: Ιδρύουν ένα «μη κερδοσκοπικό ίδρυμα» διαθέτοντας οι ίδιοι μικρά χρηματικά ποσά (βεβαίως με φοροαπαλλαγή), απομυζώντας στο διηνεκές κρατικό χρήμα... Κατά τ' άλλα επιτελούν κοινωνικό έργο! Είναι τυχαίο, άραγε, ότι κάθε μονοπωλιακός όμιλος πλέον διαθέτει εκτός των άλλων και ένα ίδρυμα για τις τέχνες και ορισμένες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο του πολιτισμού; Μάλιστα, σε μια εποχή νέων εξελίξεων βαθύτερης εμπορευματοποίησης, είναι ξεκάθαρη πλέον η σημασία που έχει για το κεφάλαιο ο χώρος των τεχνών και της καλλιτεχνικής δημιουργίας και ως μοχλός διαμόρφωσης των συνειδήσεων και χειραγώγησης του λαού.

Οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης ότι πρόκειται για ανιδιοτελή προσφορά του ιδρύματος είναι ολωσδιόλου παραπλανητικοί. Η δημιουργία σύγχρονης στέγης τόσο για τη Λυρική Σκηνή, όσο και για την Εθνική Βιβλιοθήκη, ο εκσυγχρονισμός τους, η διαμόρφωση νέων υποδομών έπρεπε να υπάρχουν εδώ και δεκαετίες, να είναι υπόθεση του κράτους. Σ' αυτή την υπόθεση δεν πρέπει να έχουν καμία ανάμειξη κανενός είδους επιχειρηματικοί όμιλοι! Η πολιτιστική πορεία του τόπου μας δεν μπορεί να τελεί υπό την κηδεμονία κανενός «ευεργέτη» βιομήχανου ή εφοπλιστή ούτε να υπηρετεί τους στόχους και το προφίλ του. Και οι εν κρυπτώ συμφωνίες κυβέρνησης - Ιδρύματος ενισχύουν την άποψη ότι οι επιπτώσεις αυτής της συναλλαγής και συμπαιγνίας προοιωνίζονται δυσμενείς για το λαό.