Σε αγώνα για να μην πληρώσουν την κρίση του καπιταλισμού καλούν τους εργαζόμενους στο χώρο του Τύπου τα ΔΣ της Πανελλαδικής Ενωσης Λιθογράφων και της Ενωσης Προσωπικού Πρακτορείων Εφημερίδων Αθηνών, καθώς οι απολύσεις και η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα παίρνει μορφή χιονοστιβάδας. Χτες, μετά την παραίτηση του διευθυντή του ΑΝΤΕΝΝΑ, επειδή - όπως δήλωσε ο ίδιος - δε δέχτηκε να κάνει απολύσεις, το δρόμο για την ανεργία πήρε ένας τεχνικός, ενώ πληροφορίες κάνουν λόγο για λίστα με τουλάχιστον 37 ακόμη, όλων των ειδικοτήτων (η ΕΤΙΤΑ καλεί σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας σήμερα στις 5 μ.μ έξω από το σταθμό). Δύο απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων έγιναν χτες και στο Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη. Την ίδια ώρα, οι 450 εργαζόμενοι στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ και το CITY, αφημένοι στην τύχη τους από τις προσκείμενες στον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό πλειοψηφίες των ΔΣ των Ενώσεων δημοσιογράφων, προσωπικού και τεχνικών, έχουν εγκλωβιστεί κυρίως σε προσπάθειες "διαπραγμάτευσης" των όρων της μαζικής απόλυσής τους, ή πώς ο σταθμός «θα περάσει στα χέρια τους» μέσω επιχείρησης που θα συστήσουν οι ίδιοι, ή πώς θα αναζητηθούν νέοι ιδιοκτήτες αυτών των Μέσων για να συνεχιστεί η λειτουργία τους.

Σήμερα συνεδριάζουν τα ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ, αλλά τα περιθώρια για ουσιαστικές αγωνιστικές αποφάσεις, λόγω των συχετισμών δύναμης σε αυτά τα ΔΣ, είναι από ελάχιστα έως ανύπαρκτα.

Στην παρέμβασή τους οι Ενώσεις Λιθογράφων και Προσωπικού Πρακτορείων, τονίζοντας ότι κάθε αγωνιστική κινητοποίηση πρέπει κυρίως να εξασφαλίζει την οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, την ενημέρωση για τις ευθύνες των ενόχων και τη συζήτηση για τη διέξοδο σε όφελος των εργαζόμενων, επισημαίνουν ότι το κεντρικό σύνθημα - μήνυμα προς όλους τους εργαζόμενους πρέπει να είναι ένα: «Πλήρωσες τα κέρδη τους - μην πληρώσεις την κρίση του καπιταλισμού. Αντίσταση - Ανυπακοή". Αφού αναφέρονται αναλυτικά στα αίτια της κρίσης, τους ενόχους και τις ευθύνες της ΕΕ και των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, καλούν τους εργαζόμενους να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, να συνταχθούν με το ταξικό κίνημα και να διεκδικήσουν: Απαγόρευση των απολύσεων. Πλήρη σταθερή εργασία, κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης. 7ωρο - 35ωρο - 5νθήμερο. Κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ. Υπαλληλική αποζημίωση για όλους. Προστασία των ανέργων - 1.120 ευρώ επίδομα ανεργίας. Επιδότηση της ανεργίας για όλο το διάστημα από ΟΑΕΔ - ΕΤΑΠ ΜΜΕ, να υπολογίζεται συντάξιμος χρόνος η ανεργία. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Πάγωμα όλων των δανείων των ανέργων και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Να ισχύουν για όλους τους ανέργους και στα μέσα ανεξάρτητα σύμβασης - σχέσης εργασίας.

Με χτεσινή ανακοίνωσή τους ο Θόδωρος και η Γιάννα Αγγελοπούλου, ενημερώνουν ότι πρόθεσή τους είναι η άδεια του CITY να κατατεθεί στα αρμόδια όργανα της πολιτείας, ενώ οι τίτλοι των εφημερίδων να προσφερθούν στο Ιδρυμα «Λίλιαν Βουδούρη».

Από την πλευρά τους οι εργαζόμενοι ζητούν αναλυτικές διευκρινήσεις από τον εκκαθαριστή, που έχει ορίσει το ζεύγος Αγγελοπούλου, ενώ σε ανακοίνωσή τους σημειώνουν ότι βασικός στόχος των εργαζομένων είναι «η επανέκδοση της εφημερίδας και επαναλειτουργία του σταθμού, με τους ίδιους ως βασικούς συντελεστές και συμμέτοχους στο οποιοδήποτε νέο σχήμα υπάρξει».

Η ανακοίνωση αυτή, για να δικαιολογήσει από την πλευρά τους το κλείσιμο των μέσων, αποκαλύπτει αυτό που από την πρώτη στιγμή έγραψε ο «Ρ». Οτι η πραγματική αιτία που δημιουργεί ανάλογα προβλήματα σε εργαζόμενους και μάλιστα στο χώρο της ενημέρωσης, είναι το γεγονός ότι και η ενημέρωση στο αστικό σύστημα είναι εμπόρευμα. Το γεγονός, δηλαδή, ότι η ενημέρωση είναι επιχειρηματική δραστηριότητα για τα συμφέροντα και των ιδιοκτητών των ΜΜΕ, και των γενικών συμφερόντων της αστικής τάξης, αλλά και ότι υπόκειται στους νόμους της αγοράς, του ανταγωνισμού και του κέρδους. Που, όταν η επιχείρηση η οποία πουλά ενημέρωση δε συμφέρει τους επιχειρηματίες ιδιοκτήτες της, μπορεί και να κλείνει. Εχει σχέση με τους ανταγωνισμούς στο χώρο, και ενδεχομένως αντανακλά και, γενικότερα, πολιτικούς σχεδιασμούς και αντιπαραθέσεις ή μη ευόδωση σχεδίων.

Και επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, στην πιο δεινή θέση είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, δημοσιογράφοι και το υπόλοιπο προσωπικό των συγκεκριμένων μέσων, πρέπει να γίνει υπόθεση του κινήματος των εργαζομένων των ΜΜΕ στο σύνολό τους, η πάλη για την υπεράσπιση όλων των δικαιωμάτων τους, σε συνδυασμό με την κατάργηση του εμπορίου της ενημέρωσης. Αλλά πρέπει να γίνει και υπόθεση του κινήματος στο χώρο των ΜΜΕ. Είναι μονόδρομος αυτή η ανάγκη. Δεν είναι μόνο δική τους υπόθεση, αλλά υπόθεση όλων των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων κόντρα στην πλουτοκρατία και τους εκπροσώπους της, σε όλα τα επιτελεία της, αστικά κόμματα, αστικά ΜΜΕ, αλλά και στις ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος στο χώρο των δημοσιογράφων και των υπαλλήλων, όπου η ως τώρα στάση τους, που τυπικά εμφανίζονται ως υπερασπιστές δικαιωμάτων, αλλά ουσιαστικά συνδιαμορφώνουν πραγματικότητες, στα όρια του καθεστώτος της ενημέρωσης - εμπορεύματος, δηλαδή στα όρια των επιχειρήσεων του Τύπου και των ΜΜΕ και της πολιτικής πραγματικότητας που τα ικανοποιεί.

Οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από τον κλάδο που εργάζονται, πρέπει να βγάλουν το συμπέρασμα ότι σε συνθήκες κρίσης και ανταγωνισμού αυτοί είναι τα θύματα. Και πρέπει να οργανώσουν το δικό τους μέτωπο κατά της πλουτοκρατίας.