Οι θίασοι που κρίθηκαν επιχορηγητέοι από τη Γνωμοδοτική Επιτροπή Θεάτρου για τη θεατρική περίοδο 1999-2000 είναι οι παρακάτω:

«Δραματικό Θέατρο» (Ρ. Πατεράκη), «Διπλούς Ερως», «Νέα Σκηνή Τέχνης», «Commedia», «Δόλιχος» (8 εκατ. δρχ. ο καθένας). «Αττις» και «Νέο Ελληνικό Θέατρο» (7 εκατ. δρχ ο καθένας). «Θέατρο της Ανοιξης» - «Θέατρο της Σιωπής», «Ομάδα Υψηλού Κινδύνου», «Κάτω από τη Γέφυρα», «Διαδρομή», Θεατρικός Οργανισμός «Στιγμή», «Θεατρική Σκηνή», «Πράξη επτά», «Αιωρία», Θεατρική Ομάδα «Νάμα», «Παίκτες», «Σημείο» (6 εκατ. δρχ. ο καθένας). «Ανέμη», «Η Ρόζμαρυ στην κορφή των λόφων» (5 εκατ. ο καθένας). «Νέες Μορφές» Θεσσαλονίκης (10 εκατ.). «Πολιτισμικός Νότος», Χανιά (7 εκατ. ). Σύλλογος Νέων - «Παράθλαση» Θεσσαλονίκης, «Λύκη Βυθού» (Θεσσαλονίκη), Δημοτικό Θέατρο Ζακύνθου, «Θέατρο τση Ζάκυνθος» (5 εκατ. ο καθένας). Επίσης: «Θέατρο Νέων» (10 εκατ.), «Νέο Θέατρο» Θεσσαλονίκης (8 εκατ.), «Κιβωτός εν Θεάτρω» (6 εκατ.).

Οσοι από τους θιάσους αυτούς δεν πραγματοποίησαν τις παραγωγές και παραστάσεις που είχαν προτείνει δε θα επιχορηγηθούν.

H Γνωμοδοτική Επιτροπή θεωρεί ότι: «Η θεατρική αγορά της Αθήνας έχει κορεστεί πλήρως και δεν είναι δυνατόν το σύστημα επιχορηγήσεων να ενισχύει αρνητικά την αύξηση του υδροκεφαλισμού της. Η ενίσχυση θιάσων μέσα σ' αυτό το σύστημα υπερπροσφοράς αποκτά τότε μόνον νόημα, όταν η πρότασή τους προσφέρει κάτι το ξεχωριστό μέσα σ' αυτόν τον πακτωλό των παραστάσεων. Συνεπώς, η Γνωμοδοτική Επιτροπή αποφάσισε να εφαρμόσει από φέτος ιδιαίτερα αυστηρά κριτήρια στην επιλογή των προτάσεων για επιχορήγηση θιάσων που δρουν μέσα στην Αθήνα. Ακόμα και καθιερωμένα θεατρικά σχήματα, που οι προτάσεις τους δεν ξεφεύγουν από τη συμβατικότητα, είναι χρήσιμο και ωφέλιμο να μένουν εκτός του συστήματος επιχορηγήσεων, ούτως ώστε και η υπερπροσφορά να μειώνεται και οι θίασοι να επανέρχονται με πιο επεξεργασμένες και πρωτότυπες προτάσεις».

Η Γνωμοδοτική Επιτροπή αποφάσισε, επίσης, «να μη χρηματοδοτήσει φέτος προτάσεις για διετία, επειδή καμιά από τις προτάσεις που υποβλήθηκαν δεν πληρεί τον όρο για διετή επιχορήγηση, που είναι μια συνολική πρόταση ρεπερτορίου και που η ολοκλήρωσή της απαιτεί περισσότερη από μια θεατρική περίοδο. Οι προτάσεις που υποβλήθηκαν είναι στην ουσία μονοετούς ρεπερτορίου για δύο συνεχόμενα χρόνια. Είναι αυτονόητο, βέβαια, ότι οι θίασοι, που απορρίφθηκε η διετής πρότασή τους, μπορούν να επαναφέρουν προς επιχορήγηση το σκέλος για τον επόμενο χρόνο, στην επόμενη περίοδο των επιχορηγήσεων».