Καθώς διαφαίνεται η ανάκαμψη της διεθνούς οικονομίας (δηλαδή η ανάκαμψη των επιχειρηματικών κερδών) οι διεθνείς οργανισμοί, θεματοφύλακες των αρχών του καπιταλισμού, επιχειρούν να κουκουλώσουν τις αιτίες της κρίσης για ευνόητους λόγους. Οι αιτίες και αυτής της κρίσης παραπέμπουν απευθείας στη φύση και το χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος παραγωγής και διανομής. Θα ήταν, επομένως, σαν να πριόνιζαν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται αν έλεγαν τα πράγματα με το όνομά τους. Απ' την άλλη, οφείλουν απέναντι στα εκατομμύρια των ανέργων, των πεινασμένων και των εξαθλιωμένων να δώσουν μια εξήγηση. Τι φταίει λοιπόν;

Φταίει ότι ο άνθρωπος είναι κακός και άπληστος από τη φύση του! Αυτό είναι, πάνω κάτω, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν οργανισμοί όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, κορυφαίοι οικονομολόγοι όπως ο κ. Αλαν Γκρίνσπαν, αλλά και οι ηγέτες των 20 πλουσιότερων χωρών του πλανήτη (G20).

«Θα ήθελα οι G20 να συζητήσουν για μία υπεύθυνη παγκοσμιοποίηση. Η οποία θα εστιαζόταν στην ισορροπημένη ανάπτυξη, τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα, την κλιματική αλλαγή, τη βοήθεια προς τους φτωχότερους», επισήμανε σε συνέντευξή του προς την εφημερίδα «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ρόμπερτ Ζέλικ.

Δηλαδή, κατά τον κ. Ζέλικ, η κρίση οφείλεται στην έλλειψη «υπευθυνότητας» εκ μέρους της «παγκοσμιοποίησης»...

Πιο αποκαλυπτικός είναι ο πρώην πρόεδρος της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ, Αλαν Γκρίνσπαν, ο οποίος σε συνέντευξη του στο BBC είπε ότι: «Οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις είναι όλες διαφορετικές, αλλά όλες έχουν μια θεμελιώδη αιτία, την ακατάσβεστη δίψα του ανθρώπινου είδους να θεωρεί, όταν βιώνει περιόδους μακροχρόνιας ευημερίας, ότι αυτές θα συνεχιστούν»!

Για έναν «πιο ηθικό καπιταλισμό» μίλησε και ο πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος απέδωσε την κρίση στην απληστία των «χρυσών παιδιών», δηλαδή των τραπεζικών στελεχών, που με τις υπέρογκες αμοιβές τους προκάλεσαν όλο αυτό το κακό...

Βεβαίως, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο στους κυρίους αυτούς να εξηγήσουν στα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που «ζουν» με λιγότερο από ένα δολάριο τη μέρα και στα εκατομμύρια των ανέργων που γέννησε αυτή η κρίση, ότι για την κατάστασή τους φταίει η απληστία τους και ο κακός τους... χαρακτήρας.

Πράγματι, όλες οι κρίσεις έχουν μια θεμελιώδη αιτία όπως λέει ο κ. Γκρίνσπαν, και η θεμελιώδης αιτία είναι η βασική αντίθεση του καπιταλισμού, αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική καπιταλιστική μορφή της ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της παραγωγής. Ετσι και αυτή η κρίση, όπως και οι προηγούμενες, όπως και αυτές που θα ακολουθήσουν (όσο υπάρχει καπιταλισμός) εκδηλώνεται με την υπερπαραγωγή εμπορευμάτων και την απότομη όξυνση των δυσχερειών ρευστοποίησής τους.