Tη χειρότερη μεταπολεμική οικονομική κρίση διέρχεται η Ιαπωνία. Στην περίπτωση της Ιαπωνίας δεν είναι μόνο η ένταση της κρίσης, αλλά και η μεγάλη διάρκειά της, αν αναλογιστεί κανείς ότι η ύφεση στην ιαπωνική οικονομία άρχισε εδώ και τέσσερα τουλάχιστον χρόνια.

Παρ' όλα αυτά, ακόμα και η διαφαινόμενη ανάκαμψη θα είναι (σύμφωνα με τους οικονομικούς αναλυτές) ιδιαίτερα εύθραυστη, αφού και κατά το τρέχον έτος η συρρίκνωση του ιαπωνικού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος θα είναι μεγαλύτερη του 6%. Οι ίδιοι αναλυτές εκτιμούν ότι την επόμενη χρονιά, το 2010, το ΑΕΠ της Ιαπωνίας θα παρουσιάσει αύξηση κατά μόλις 0,9%.

Λίγο πριν σημειωθεί η ανάκαμψη, ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), με έκθεσή του, σπεύδει να υπογραμμίσει την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων στην οικονομία της χώρας, για να «διασφαλιστεί μακροπρόθεσμη ανάπτυξη». Για να μη χαθεί χρόνος και κυρίως για να μη χαθεί ο προσανατολισμός...

Οι αναλυτές του ΟΟΣΑ εντοπίζουν το μείζον πρόβλημα της ιαπωνικής οικονομίας στο ότι «ο πληθυσμός της χώρας έχει αρχίσει να γερνάει με ταχύ ρυθμό και το κόστος της υγείας αυξάνεται αλματωδώς». Η επισήμανση αυτή, αυτομάτως, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι «μεταρρυθμίσεις» στον τομέα αυτό θα πρέπει να έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση και αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών.

Παράλληλα, ο ΟΟΣΑ εκτιμά ότι το δημόσιο χρέος θα φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ τον επόμενο χρόνο, με την εγχώρια ζήτηση να παραμένει υποτονική λόγω της ανεργίας και της μείωσης των αποδοχών. Και στην περίπτωση αυτή, το συμπέρασμα είναι ότι απαιτείται η αύξηση της φορολογίας και η μείωση των κοινωνικών δαπανών.

Μέτρα, που στο σύνολό τους πλήττουν αποκλειστικά τους εργαζόμενους και επιτρέπουν στις επιχειρήσεις να επιστρέψουν ταχύτερα στην προ της κρίσης κερδοφορία.