«Είμαι πολύ ενθουσιασμένος. Πάντα θυμόμουν και θυμάμαι ότι ήταν Ρώσος κοσμοναύτης αυτός που πρώτος στην ιστορία της ανθρωπότητας πέταξε στο διάστημα. Και υπογραμμίζω ότι η Ρωσία ακολουθεί με επιτυχία αυτή την πρωτοπόρα παράδοση». Αυτά τα ενθουσιώδη λόγια ανήκουν στον επικεφαλής της «ΝΑΣΑ» (σ.σ. η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ), Τσαρλς Μπόλντεν. Και δεν ήταν τα μόνα που είπε στους Ρώσους δημοσιογράφους κατά την πολύ πρόσφατη επίσκεψή του στη Ρωσία, στο πλαίσιο της οποίας επισκέφθηκε και το γνωστό κοσμοδρόμιο «Μπαϊκανούρ» (ανήκει γεωγραφικά στο Καζακστάν, αλλά αποτελεί ιδιοκτησία της Ρωσίας μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ). Για το τελευταίο, ο Μπόλντεν ήταν εξίσου «μελιστάλαχτος»: «Μου έκανε φοβερή εντύπωση το "Μπαϊκανούρ". Οταν βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια αυτό το ιστορικό κοσμοδρόμιο, τις πλατφόρμες εκτόξευσης, από τις οποίες εκτοξεύθηκαν τα πρώτα διαστημόπλοια και διαστημικοί σταθμοί, χωρίς να το θέλεις νιώθεις δέος. ...Ολα αυτά είναι ασυνήθιστα, όμορφα. Και αυτή η ομορφιά προκύπτει από την απλότητα»!

Ο σχεδόν ...«ποιητικός οίστρος» του «αφεντικού» της «ΝΑΣΑ» δεν αποτελεί παρά την πλέον πρόσφατη συνέχεια του πολύχρονου (πάντα όμως μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ) «σίριαλ» «αγάπης» της διαστημικής υπηρεσίας των ΗΠΑ προς την αντίστοιχη της Ρωσίας. Πριν ακόμη την τραγωδία του διαστημικού «λεωφορείου» «Κολούμπια» του 2003 η «ΝΑΣΑ» «έσταζε μέλι» για τα ρωσικά διαστημόπλοια. Μετά, μάλιστα, την καταστροφή του «Κολούμπια» και το αρχικό «πάγωμα» των εκτοξεύσεων των διαστημικών «λεωφορείων», ο «έρωτας»... έγινε «παράφορος».

Ολα όμως σε αυτόν τον κόσμο είναι εξηγήσιμα. Ακόμη και η «ξαφνική» «αγάπη» των Αμερικανών για την ...«ξεπερασμένη» σοβιετική τεχνολογία και τα διαστημικά «παλιοσίδερά» της, όπως τα χλεύαζε την περίοδο της ΕΣΣΔ! Ο λόγος είναι πολύ απλός: Τα «άσχημα» - για τα αμερικανικά «γούστα» - «παλιοσίδερα»... εξακολουθούν να πετάνε και μάλιστα στην ώρα τους, τη στιγμή που η «ΝΑΣΑ» δεν μπορεί να είναι σίγουρη για το πρόγραμμα εκτοξεύσεων των διαστημοπλοίων της ούτε καν για την επόμενη χρονιά! Συγκεκριμένα, ο Μπόλντεν είπε ότι η «ΝΑΣΑ» έχει προγραμματίσει για τον επόμενο χρόνο έξι εκτοξεύσεις των διαστημικών «λεωφορείων» της, αν και «σε αντίθεση με σας, δεν μπορώ να εγγυηθώ το ακριβές οργανόγραμμα των πτήσεων». «Αυτό σημαίνει», συνέχισε, «ότι, επί το πλείστον, η πλέον ρεαλιστική εξυπηρέτηση του διεθνούς διαστημικού προγράμματος (σ.σ. αναφέρεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό) βασίζεται στα δοκιμασμένα και αξιόπιστα ρωσικά "Σογιούζ"»!

Ο Μπόλντεν ήταν εξίσου ενθουσιώδης με τα «Σογιούζ»: «Νομίζω πως αξίζουν τον πιο καλό βαθμό. Αρκεί να πω ότι αυτά τα διαστημόπλοια χρησιμοποιούνται πάρα πολύ καιρό και παρ' όλ' αυτά εξακολουθούν να λειτουργούν άψογα. Αυτή τη στιγμή, αποτελούν το πλέον αξιόπιστο διαστημικό πρόγραμμα στον κόσμο! Ετσι, έχετε για τι να περηφανεύεστε». Κανείς δεν ξέρει πότε θα πετάξουν τα ...«όμορφα» αμερικανικά διαστημόπλοια, αφού οι εκτοξεύσεις συνεχώς αναβάλλονται για «τεχνικούς λόγους». Αντίθετα, τα, «κακομούτσουνα» «Σογιούζ» πηγαινοέρχονται ακούραστα και με συνέπεια στο «Διεθνή Διαστημικό Σταθμό» και, μαζί με τα άλλα σοβιετικής κατασκευής «παλιοσίδερα», μη επανδρωμένα διαστημόπλοια τύπου «Προγκρές» - διασώζουν, ως μη όφειλαν, το κύρος της ΝΑΣΑ, αλλά και της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας... Οπως σημειώνουν τα ρωσικά ΜΜΕ, μετά το 2010 οι ΗΠΑ σταματούν τη χρήση των διαστημικών «λεωφορείων» και γενικά των διαστημοπλοίων πολλαπλών πτήσεων και οι επανδρωμένες πτήσεις σε τροχιά θα μείνουν, επί το πλείστον, σε ρωσικά «χέρια».

Ο Μπόλντεν κάνει λόγο για «ρωσικό» διαστημικό πρόγραμμα, «ρωσικά» διαστημόπλοια και «ρωσικό» κοσμοδρόμιο. Ομως τόσο το διαστημικό πρόγραμμα, όσο και τα διαστημόπλοια και το κοσμοδρόμιο δεν είναι «ρωσικά»: Είναι σοβιετικά! Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και ο Μπόλντεν και τα ρωσικά ΜΜΕ. Σύσσωμοι όμως κάνουν τις «πάπιες». Διότι, πώς να εξηγήσεις χωρίς να γελοιοποιηθείς γι' αυτά που έλεγες επί δεκαετίες, ότι το 2009 η αιχμή της διαστημικής περιπέτειας της ανθρωπότητας εξακολουθεί να βασίζεται σε μια κλάση διαστημοπλοίων, που πέταξαν για πρώτη φορά το 1967 και πετάνε ακόμη χωρίς ουσιαστικές αλλαγές στη βασική δομή τους! Αυτό δε συμβαίνει επειδή η τεχνολογική εξέλιξη σταμάτησε, αλλά επειδή τα «Σογιούζ» είναι το αποτέλεσμα ενός σοβιετικού διαστημικού προγράμματος, η επιτυχία του οποίου σε τεχνικό αλλά και οικονομικό επίπεδο είναι τέτοια, που μέχρι τώρα δεν έχει ξεπεραστεί!

Το πρώτο «Σογιούζ» εκτοξεύεται το 1967, δέκα χρόνια μετά τις 4 Οκτωβρίου 1957 που ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος της ανθρωπότητας, ο σοβιετικός «Σπούτνικ» μπήκε σε τροχιά. Στις 12 Απριλίου 1961 ο Γιούρι Γκαγκάριν με το διαστημόπλοιο «Βοστόκ» γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που βλέπει τη Γη από το Διάστημα. Στα χρόνια που ακολουθούν επιβεβαιώνεται ότι η ΕΣΣΔ προσανατολίζεται στην έρευνα για τη δυνατότητα μόνιμων επανδρωμένων κατασκευών σε τροχιά. Αυτός ο στόχος επέβαλλε την ανάπτυξη επανδρωμένων διαστημοπλοίων, ικανών να εκτελέσουν πλήθος διαφορετικών επιστημονικών πειραμάτων και εξειδικευμένων λειτουργιών σε τροχιά. Οπως οι διαδικασίες αυτοματοποιημένου προσανατολισμού, πλοήγησης, προσέγγισης με άλλα τεχνητά αντικείμενα και τελικά η εξυπηρέτηση μελλοντικών διαστημικών σταθμών, επιτρέποντας την έρευνα για τη δυνατότητα μακροχρόνιας παραμονής του ανθρώπου στο διάστημα, για τις επιπτώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό, δοκιμές γύρω από τις δυνατότητες που θα μπορούσαν να προσφέρουν τα επανδρωμένα διαστημόπλοια «προς όφελος της λαϊκής οικονομίας». Η τελευταία φράση είναι σε εισαγωγικά, αφού συνοδεύει κάθε σχετική σοβιετική πηγή. Δεν πρόκειται για φορμαλισμό. Η σοβιετική αντίληψη για την τεχνολογία υπάκουε στην εξυπηρέτηση των αναγκών εκείνων που παράγουν τον πλούτο. Αυτή η αντίληψη διαποτίζει κάθε πτυχή της σοβιετικής επιστήμης και φτάνει μέχρι και τη λογοτεχνία. Η σοβιετική λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας ήταν αυτή που έθεσε εξαρχής (προπολεμικά ακόμη) ζητήματα όπως η διαφορετικότητα, η χρήση των νέων τεχνολογιών, ο αναντικατάστατος ρόλος της ανθρώπινης νόησης. Ζητήματα που στη δυτική λογοτεχνία ΕΦ «λύνονται» προς όφελος της ανθρωπότητας μόνο στα πιο προοδευτικά και «ρηξικέλευθα» λογοτεχνικά ρεύματά της, ενάντια στην αναπαραγωγή αντιδραστικών, ρατσιστικών, φασιστικών έως και μεταφυσικών ιδεοληψιών που «περνούν», άμεσα ή έμμεσα, από την κυρίαρχη λογοτεχνία του φανταστικού στον καπιταλισμό.

Αποτέλεσμα αυτών των ερευνών και αντιλήψεων ήταν η έναρξη του προγράμματος κατασκευής των διαστημοπλοίων κλάσης «Σογιούζ» στα μέσα της δεκαετίας του '60. Τα βασικά χαρακτηριστικά τους ήταν το μικρό μέγεθος, η «απλή» δομή και η δυνατότητα μετατροπής τους σε «φορτηγίδες». Η αρχική σκέψη το 1962, όταν ξεκίνησε ο σχεδιασμός της κλάσης «Σογιούζ», ήταν η δημιουργία ενός διαστημοπλοίου ειδικά για να τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη! Τα πλάνα για τη Σελήνη άλλαξαν, αλλά οι καινοτομίες του νέου διαστημοπλοίου δεν έμειναν ανεκμετάλλευτες. Με βάση το αρχικό «Σογιούζ» (7Κ) «στήθηκε» το νέο «Σογιούζ», ένα επανδρωμένο τριθέσιο διαστημόπλοιο «πολλαπλών χρήσεων» σε τροχιά, με δυνατότητα περάσματος των κοσμοναυτών σε άλλο διαστημόπλοιο ή διαστημικό σταθμό. Εκτοτε, όλες οι «σειρές» της κλάσης «Σογιούζ» («7Κ-Τ», «7Κ-ΤΜ», «Σογιούζ - Τ», «ΤΜ», «ΤΜΑ») εξακολουθούν να έχουν την ίδια δομή, και περίπου το ίδιο βάρος (6,5 - 7,1 τόνους). Η «έκδοση» «ΤΜΑ» είναι αυτή που χρησιμοποιείται σήμερα για την επικοινωνία με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τα «Σογιούζ» μπορούν να βρίσκονται σε τροχιά επί δύο μήνες συνεχώς και μέχρι τώρα «μετρούν» πάνω από 100 εκτοξεύσεις.