«Να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι». Αυτή η παροιμία μάς ήρθε στο μυαλό όταν πληροφορηθήκαμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση κήρυξε το 2010 «Ετος κατά της φτώχειας». Δηλαδή αυτοί που ευθύνονται, κατά κύριο λόγο, για τη φτώχεια εκατομμυρίων ανθρώπων στις χώρες μέλη της ΕΕ, έρχονται να επιδείξουν τα «φιλάνθρωπα» αισθήματά τους για τους φτωχούς. Λες και η φτώχεια είναι ένα φυσικό φαινόμενο, και δεν είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που συστηματικά εφαρμόζεται από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των χωρών - μελών.

Κατά τα άλλα, τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Γιούροστατ, η επίσημη στατιστική υπηρεσία των Βρυξελλών, δείχνουν ένα μέρος της ζοφερής πραγματικότητας την οποία βιώνει πάνω από το 17% του πληθυσμού στην Ευρωπαϊκή Ενωση των 27 κρατών - μελών.

Αν λάβουμε υπόψη ότι τα στοιχεία αφορούν στο 2008 και τη μέθοδο που χρησιμοποιεί η «Γιούροστατ» για να μετρήσει τη «φτώχεια», το συμπέρασμα είναι ότι το ποσοστό είναι σήμερα πολύ μεγαλύτερο.

Πρώτον, γιατί το 2009 είχαμε μια πολύ μεγάλη αύξηση της ανεργίας σε συνδυασμό με την εφαρμογή πολιτικών μείωσης του εργατικού εισοδήματος, στο πλαίσιο αντιμετώπισης της κρίσης. Δεύτερο, γιατί το «κατώφλι της φτώχειας» (σ.σ. Κατά την Ευρωπαϊκή Ενωση, «φτωχός» είναι αυτός που έχει εισόδημα μικρότερο από το 60% του μέσου κατά κεφαλή εισοδήματος της χώρας στην οποία ζει) ορίζεται αυθαίρετα, εξαιρώντας μεγάλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων που αδυνατούν να καλύψουν και τις στοιχειώδεις ανάγκες τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γιούροστατ, τα μεγαλύτερα ποσοστά φτώχειας εμφανίζουν η Λετονία (26%), η Ρουμανία (23%), η Βουλγαρία (21%), η Ελλάδα, η Ισπανία και η Λιθουανία (20%).

Ενα ενδιαφέρον στοιχείο αφορά στους «φτωχούς» εργαζόμενους, αφού υπολογίζεται ότι το 8% των εργαζομένων στις χώρες - μέλη της ΕΕ ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Το στοιχείο έχει ξεχωριστή σημασία αν λάβει κανείς υπόψη ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια στην κατηγορία των «φτωχών» συγκαταλέγονταν κυρίως οι άνεργοι. Τώρα, πλέον, η εργασία δεν είναι επαρκής λόγος, για να γλιτώσεις από τη «φτώχεια». Ειδικά στην κατηγορία αυτή (των φτωχών εργαζομένων), η Ελλάδα κατέχει τη δεύτερη θέση, αφού υπολογίζεται ότι το σχετικό ποσοστό είναι 14%, με τη Ρουμανία να προηγείται με 17%.

Δύο ακόμη στοιχεία με ιδιαίτερη αξία είναι τα ποσοστά των παιδιών (ως 17 ετών) και των ηλικιωμένων (άνω των 65 ετών) που ζουν κάτω από το όριο της «φτώχειας». Στην πρώτη κατηγορία, το ποσοστό είναι 20% και στη δεύτερη 19% στο σύνολο της ΕΕ των 27 χωρών - μελών.