Το φαινόμενο της βίας στα γήπεδα εκφράζει τη συσσωρευμένη αγανάκτηση, την αδικία και την οργή που γεννούν ειδικά στη νεολαία τα αδιέξοδα ενός εκμεταλλευτικού συστήματος, που στριμώχνει τα όνειρα και τις ανάγκες τους. Τόσο οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης που δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στον αθλητισμό όσο και οι πολιτικοί τους υφιστάμενοι το γνωρίζουν αυτό. Δεν μπορούν να δώσουν λύση και προσπαθούν να το διαχειριστούν. Επιδιώκουν να διοχετεύσουν την αγανάκτηση αυτή σε ανώδυνα κανάλια και ταυτόχρονα να παραμένει αλώβητο το σύστημα και τα κέρδη τους.

H πρόταση του ΠΣΑΚ που αφορά τον τρόπο διάθεσης των εισιτηρίων βρίσκεται σε σωστή κατεύθυνση και θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποτελεί πιλότο για τις διοργανώσεις και δραστηριότητες και των υπόλοιπων αθλημάτων. Είναι θετικό οι παίκτες, οι αθλητές να έχουν λόγο και δράση και εκτός γηπέδου. Χωρίς βέβαια να αντιμετωπίζει συνολικά το φαινόμενο της βίας, αποτελεί αντίβαρο στο πολεμικό κλίμα που δημιουργείται σε τελικούς διοργανώσεων.

Θεωρώ ότι αντιδράσεις που υπάρχουν είναι γιατί θίγονται πρώτα απ' όλα τα κέρδη από μια τέτοια πρόταση. Δε χωράνε τέτοιου είδους προτάσεις στην επιχειρηματική δράση και τα σχέδια των ομίλων που δραστηριοποιούνται στην καλαθοσφαίριση. Γι' αυτό ακριβώς πρέπει να βρουν τη στήριξη όχι μόνο του αθλητικού κόσμου, αλλά και συνολικά των εργαζομένων και ιδιαίτερα της νεολαίας.