Ενας Θεσσαλός χωρικός, προ ημερών, φιλοσοφώντας στη διάλεκτό του γύρω από το καθετί που σήμερα αναποδογυρίζεται από τους άρχοντες της ολιγαρχίας, μου έλεγε: «Παράρθε ο ντουνιάς και τ' αυγά δεν ξεφλουδιούνται». Και πράγματι έτσι δεν είναι, μήπως δεν έγινε επιστήμη, τέχνη, επινόηση, η μετατροπή της ατιμίας σε τιμιότητα, της απάτης σε εξυπνάδα, της διαστρέβλωσης σε διευκρίνιση, του ψέματος σε αλήθεια;

Η υποκρισία σ' όλο της το μεγαλείο. Περιμέναμε ποτέ, το λεγόμενο σοσιαλιστικό κόμμα, η κεντροαριστερά, να ξεπεράσει τον θατσερισμό σε αντιλαϊκή, αντεργατική, αντιδημοκρατική και αντικοινωνική συμπεριφορά; Και όμως αυτό το «σάρωμα», αυτή η «σκούπα», αυτός ο εκτροχιασμός, ονομάστηκε τώρα «αριστερά»! Και εδώ είναι πλέον που «δε γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά». Μάλιστα, τώρα τελευταία, σύμφωνα με την πρωθυπουργική ρήση, «σωστή Αριστερά είναι, η... νεότερη Αριστερά». Απύθμενη υποκρισία. Αν ζούσε ο μακαρίτης ο Μολιέρος, θα είχε πολλή δουλιά για να εμπλουτίσει τον «Ταρτούφο» του.

Και μέσα σ' όλα αυτά, από κοντά και τα καλοπληρωμένα χέρια, των ΜΜΕ, της άρχουσας τάξης, με το πλήθος των παρατρεχάμενων δημοσιογράφων, που αφιονίζουν το λαό με την παραπληροφόρηση και τα χοντροκομμένα ψέματα. Οι λέξεις «αριστερά», «σοσιαλισμός» βολεύουν τους άρχοντές μας μόνο σαν λέξεις, το ίδιο όμως δε συμβαίνει και με τη λέξη «κομμουνισμός» (γι' αυτούς μπαμπούλας), γιατί;

Ολες αυτές, οι προερχόμενες από τη γαλλική γλώσσα λέξεις αφορούν οικονομικό-κοινωνικό σύστημα, το οποίο είναι αντίθετο προς την ατομική ιδιοκτησία, την κεφαλαιοκρατία. Γι' αυτό και τους τρομάζει και μόνο η λέξη «κομμουνισμός». Γι' αυτό και... «αγαπάνε» τόσο πολύ το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, διότι είναι το μοναδικό αντίπαλο δέος στα άθλια σχέδιά τους.

Προ ημερών στήθηκε ανδριάντας στον ήρωα κομμουνιστή Ακροναυπλιώτη Ναπολέοντα Σουκατζίδη, στο Αρκαλοχώρι Ηρακλείου Κρήτης. Η εφημερίδα «Εθνος» αφιέρωσε δυο σελίδες της για τον Σουκατζίδη και την πορεία του, όμως δε βρήκε πουθενά χώρο για να προσθέσει μια και μόνο λέξη, την επίμαχη, «κομμουνιστής», τίτλος που ανήκε στον πατριώτη Σουκατζίδη. Ο δημοσιογράφος Γιώργος Μωραΐτης, πολύ σωστά τοποθετήθηκε πάνω σ' αυτό το θέμα, σε σχόλιό του στο «Ριζοσπάστη» (12-11-00).

Τόσο πολύ λοιπόν έτρεμε το χέρι του συντάκτη, γι' αυτήν τη δισέλιδη πραγματεία, ώστε να μη γράφει, ότι ο τιμώμενος ήταν κομμουνιστής και ότι αυτοθυσιάστηκε ακριβώς μ' αυτήν την ιδιότητά του, μαζί με τους άλλους 199 Ακροναυπλιώτες συντρόφους του, που εκτελέστηκαν την Πρωτομαγιά του 1944 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, δεσμώτες από την εποχή του φασίστα Μεταξά; Ούτε σεβασμός λοιπόν στην ιστορική αλήθεια, ούτε στη δημοσιογραφική δεοντολογία. Ανεπίτρεπτο!