Σε μια μορφή των ρώσικων κλασικών Γραμμάτων, στο Νικολάι Γκόγκολ, θα σταθεί η εκπομπή «Από τη σμίλη στο Γουτεμβέργιο», που θα μεταδοθεί σήμερα στις 12 το μεσημέρι από τον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ στα FM» και επιμελείται και παρουσιάζει η Αννεκε Ιωαννάτου. Ο Γκόγκολ γεννήθηκε το 1809 και πέθανε το 1852, ημερομηνίες ενδεικτικές για να καταλάβουμε σε ποια εποχή βρισκόμαστε. Δηλαδή, έζησε πριν ξεκινήσει καλά καλά ο αναβρασμός στη Ρωσία με την καπιταλιστική ανάπτυξη του τέλους του 19^ου αιώνα.

Ο Λένιν δεν είχε γεννηθεί ακόμα. Ακόμα κυριαρχούσε στη χώρα η ιδεολογική διαπάλη ανάμεσα στους «σλαβόφιλους» και στους «δυτικούς», έδαφος γόνιμο για το κίνημα των ναρόντνικων (δημοκρατικός αγροτικός ουτοπικός σοσιαλισμός) και των αναρχικών. Εχει αφήσει ο Γκόγκολ, όμως, αθάνατα έργα - τα πιο γνωστά, δικαίως, είναι «Ο επιθεωρητής» και το «Νεκρές ψυχές», το τελευταίο έργο του - αλλά και το επικολυρικό «Ταράς Μπούλμπα» πήρε τη θέση του στο παγκόσμιο κλασικό λογοτεχνικό στερέωμα. Αθελά του τα δύο πρώτα τον τοποθέτησαν στην αντιπολίτευση. Ο Γκόγκολ είναι χαρακτηριστική περίπτωση, που η ίδια η αλήθεια του τον έκανε πολιτικό συγγραφέα. Ο Γκέρτσεν, στο «Η ανάπτυξη των επαναστατικών ιδεών στη Ρωσία», θα πει ανάμεσα σ' άλλα: «Χάρη στον Γκόγκολ, τους (τους ευγενείς γαιοκτήμονες δηλαδή) είδαμε επιτέλους να βγαίνουν από τα παλάτια τους και τ' αρχοντικά τους δίχως μάσκες...: σκλάβοι της εξουσίας ...ανελέητοι τύραννοι των δουλοπάροικων μουζίκων...»

Στον Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι (Μόσχα 30 Οκτώβρη 1821 - Πετρούπολη 9 Φλεβάρη 1881) θα είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Ποιητική Αδεία» που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης την Κυριακή 11/1 στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM».

Κανένας δε διείσδυσε τόσο βαθιά στην ανθρώπινη ψυχή όσο αυτός. Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι είναι ένας από τους μεγαλύτερους μυθιστοριογράφους του κόσμου, και παρόλο που η φιλοσοφία που υπάρχει πίσω από το έργο του κριτικάρεται από πολλές πλευρές, εντούτοις το τεράστιο ανάστημα της γραφής του τον τοποθετεί στους μεγάλους δημιουργούς όλων των εποχών.

Γεννημένος στη Μόσχα, ο Ντοστογιέφσκι σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Μηχανικών της Πετρούπολης, υπηρέτησε στο στρατό για ένα μικρό χρονικό διάστημα αλλά τον εγκατέλειψε γρήγορα για να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία. Θέμα των έργων του, η ίδια η ζωή και μέσα από αυτά μας έδωσε έναν κόσμο στην τελευταία του κρίση, την οποία όμως ο ίδιος αντιμετώπισε μεταφυσικά, αντιμετώπιση που εντάθηκε μετά το γυρισμό του από την εξορία καθώς είχε εναντιωθεί στην πολιτική του Τσάρου Νικολάου Α.

Ως λογοτέχνης βρέθηκε στην κορυφή της εποχής του, όμως ως πολιτική και κοινωνική συνείδηση επηρεάστηκε από την καθυστερημένη πολιτική και κοινωνική αντίληψη που επικρατούσε στην τσαρική Ρωσία.

Ανθρωποκεντρικός συγγραφέας όσο λίγοι, περιέγραψε με εξαιρετική ένταση τα πένθιμα τοπία στα οποία «ζούσε» η εξαθλιωμένη μάζα, γνώρισε τον ανθρώπινο πόνο ως το «τέλος», βίωσε και ο ίδιος τα ανθρώπινα πάθη, τα οποία απεικόνισε θαυμάσια, «ιστορισμένα» με την θέρμη της άδολης ανθρώπινης συμπάθειας, καθώς στο έργο του ακόμα και οι πιο «ξεπεσμένοι» άνθρωποι έχουν μέσα τους κάτι το αδιάφθορο.

Ο μεγάλος συγγραφέας «έφυγε» στις 28 Ιανουαρίου/9 Φεβρουαρίου 1881 και αναπαύθηκε στο κοιμητήριο Τίχβιν του μοναστηριού Αλέξανδρου Νέφσκι στην Πετρούπολη.