«Νέες δεξιότητες για νέες θέσεις εργασίας» είναι το σύνθημα με το οποίο η ΕΕ επιχειρεί αφ' ενός να πείσει το λαό να δεχτεί λιγότερη πραγματική μόρφωση, αλλά και να υιοθετήσει σαν δική του ανάγκη την ανάγκη του κεφαλαίου για μισοειδικευμένους - μισοεργαζόμενους. Στην κατεύθυνση αυτή, ήρθε πριν μερικές μέρες μια έκθεση «ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων» (βλ. πανεπιστημιακών από χώρες της ΕΕ - στελεχών οικονομικών επιτελείων εντεταλμένων στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου) που ζητούν άμεση ανάληψη δράσης για σύνδεση εκπαίδευσης, κατάρτισης και εργασίας. Ανάμεσα στις φιλοδοξίες που εκφράζουν είναι «να αλλάξει ριζικά ο τρόπος που οι Ευρωπαίοι σκέφτονται για την "εκπαίδευση και την κατάρτιση", την "εργασία" και τη σχέση που έχουν μεταξύ τους. Η "εκπαίδευση και η κατάρτιση" και η "εργασία" δε θα είναι πια δύο διαφορετικοί κόσμοι, θα είναι ενσωματωμένες σε μία και μοναδική διαδικασία διά βίου μάθησης, ανοιχτή στην καινοτομία και ανοιχτή σε όλους», αναφέρουν.

Παράλληλα, ο Maros Sefcovic, Επίτροπος αρμόδιος για θέματα Εκπαίδευσης, Κατάρτισης, Πολιτισμού και Νεολαίας, δήλωσε με αφορμή την έκθεση πως «είναι αναγκαίο να καταργήσουμε τους διαχωρισμούς μεταξύ, αφ' ενός, "εκπαίδευσης και κατάρτισης" και, αφ' ετέρου, "εργασίας", έτσι ώστε να μπορεί να εξασφαλιστεί στους πολίτες ότι οι δεξιότητές τους ανταποκρίνονται στις εξελισσόμενες ανάγκες της αγοράς εργασίας σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους». Με απλά λόγια, θέλουν η εκπαίδευση να υποκατασταθεί ολοκληρωτικά από την κατάρτιση, η οποία θα είναι στενά δεμένη με τις ανάγκες των μονοπωλίων που θα ορίζουν πόσο, πότε, πού και ...αν θα δουλεύει ο εργαζόμενος. Επιπλέον, με αυτήν τη λογική θέλουν να πείσουν το νέο και τον εργαζόμενο ότι είναι αυτός ο ίδιος αποκλειστικά υπεύθυνος για την ανεργία ή τη δουλειά χωρίς δικαιώματα κλπ. επειδή τάχα δε φρόντισε να αποκτήσει τις κατάλληλες δεξιότητες που θέλει η αγορά! Ο Επίτροπος δεν περιγράφει παρά το «εκπαιδευτικό ιδανικό» της ΕΕ που είναι η ταχεία εκγύμναση δεξιοτήτων, που μπορούν να αποκτηθούν οπουδήποτε (εντός κι εκτός εκπαιδευτικού συστήματος) και που το κόστος της απόκτησής τους θα πέφτει στον ίδιο τον καταρτιζόμενο.

Το γιατί τόσο ενδιαφέρον για τις δεξιότητες, το εξηγεί για μια ακόμα φορά ο αρμόδιος για θέματα Απασχόλησης συνάδελφός του: «Η βελτίωση των δεξιοτήτων των πολιτών θα συμβάλει βραχυπρόθεσμα στην έξοδο από την κρίση και μελλοντικά στην προετοιμασία για βιώσιμη οικονομική επιτυχία», δήλωσε ο Vladimir Spidla. Και για να μην ξεχνιόμαστε, «οικονομική επιτυχία» δεν πρόκειται να γνωρίσει ο εργαζόμενος όσο πιστός σε αυτό το μοντέλο μάθησης κι αν είναι σε όλη τη ζωή του. Ο λόγος γίνεται για τον κεφαλαιοκράτη που παραγγέλνει τη διά βίου μάθηση και δεν πρόκειται να μοιραστεί με τους εργάτες τον - περισσότερο - πλούτο που θα του παράγουν, όσα δικαιώματα και κατακτήσεις κι αν θυσιάσουν, όσες φορές κι αν μπουν σε διαδικασίες κατάρτισης.