«Εργκένεγκον» και διαμάχη στρατού - κυβέρνησης. Το θέμα που εμφανίζεται να κυριαρχεί τον τελευταίο καιρό στην πολιτική ζωή της Τουρκίας με την κυβέρνηση να έχει εξαπολύσει νέο κυνηγητό εναντίον απόστρατων και ενεργών αξιωματικών του στρατού, με μπαράζ συλλήψεων και ένα «κυνήγι μαγισσών» που διαιωνίζεται. Ενα παιχνίδι στο οποίο αναμειγνύονται έντεχνα τα Eλληνοτουρκικά, το Κυπριακό, αλλά και οι σχέσεις Αγκυρας - ΕΕ - ΗΠΑ, παράλληλα με την προσπάθεια της Τουρκίας να αναδειχθεί σε ισχυρό παίκτη στην περιοχή της Ευρείας Μέσης Ανατολής, της Νότιας, Κεντρικής και Ανατολικής Ασίας, στο πλευρό των ιμπεριαλιστών χρησιμοποιώντας την ενέργεια, τη γεωστρατηγική της θέση, αλλά και τη θρησκεία.

Η υπόθεση «Εργκένεγκον» που ξεκίνησε το 2008 διαιωνίζεται, αναδεικνύοντας σειρά παράλληλων ιστοριών, όπως η υπόθεση «Βαριοπούλα», που έβαζε στο σχέδιο και την Ελλάδα, με δημιουργία έντασης στον Εβρο, αντίστοιχης της περίπτωσης των Ιμίων, με τελικό στόχο το πραξικόπημα στην Τουρκία και την ανατροπή της κυβέρνησης, ενώ στελέχη της υπερεθνικιστικής οργάνωσης φέρονται να είχαν ιδιαίτερες σχέσεις με το ψευδοκράτος στην Κύπρο. Αποτέλεσμα των σεναρίων αυτών κατ' αρχήν είναι η συντηρητικότερη αναδίπλωση του τουρκικού λαού και ο αποπροσανατολισμός του από τα πραγματικά του προβλήματα, ενώ χρησιμοποιείται και με όρους διεθνούς διπλωματίας.

Την περασμένη βδομάδα, η κυβέρνηση του κόμματος «Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης» έδωσε εντολή για 51 νέες συλλήψεις ανώτερων και ανώτατων στρατιωτικών αξιωματούχων, μεταξύ των οποίων στρατηγοί, αλλά και στελέχη με διακρίσεις, ανανεώνοντας την ένταση με το στρατό και δημιουργώντας ένα πολεμικό κλίμα στη χώρα. Αμεση ήταν και η αντίδραση της αντιπολίτευσης στην Τουρκία, που ζήτησε εκλογές, προκειμένου να αποσοβηθεί η κρίση, δεδομένου ότι - όπως υποστηρίζει - έχει ξεφύγει πλέον από τον έλεγχο της κυβέρνησης, αναβιώνοντας παράλληλα τον υποκριτικό πόλεμο της «μαντήλας» και του «κοσμικού κράτους», των δύο εκφράσεων της αστικής τάξης της χώρας. Στην «Εργκένεγκον» υποτίθεται ότι συμμετέχουν αξιωματικοί, αλλά και πρόσωπα εκτός στρατού, που από το 2003 επιθυμούν την ανατροπή της κυβέρνησης, γιατί έχει σαν στόχο την επιβολή του «ισλαμικού κράτους», ενώ οι ίδιοι εμφανίζονται ως οι θεματοφύλακες και υπερασπιστές του κοσμικού χαρακτήρα της Τουρκίας, όντας στην πραγματικότητα δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, με σαφείς στόχους υπέρ των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων εις βάρος του λαού.

Οι συλληφθέντες ανακρίνονται και αντιμετωπίζουν κατηγορίες συνωμοσίας και σχεδιασμού πραξικοπήματος με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με έναν τρόπο στον οποίο ο τουρκικός στρατός έχει παράδοση, στο να παρεμβαίνει αποφασιστικά στην πολιτική ζωή της χώρας.

Ηδη, στη χώρα γίνεται λόγος «για νέα πολιτική αστάθεια στην Τουρκία, που υπονομεύει την αξιοπιστία των αγορών, αλλά και τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ», όσο συνεχίζεται η έρευνα και οι διώξεις εναντίον κραταιών στελεχών του στρατεύματος, οξύνοντας τα πνεύματα. Τα πρώτα δείγματα εμφανίστηκαν στο χρηματιστήριο, που σημείωσε πτώση, ενώ η τουρκική λίρα έφτασε στη χαμηλότερη ισοτιμία των τελευταίων επτά μηνών.

Την Πέμπτη σε μία προσπάθεια να εμφανίσουν πρόθεση συνεργασίας και εκτόνωσης της κατάστασης, προκειμένου να προστατευθεί η πολιτική σταθερότητα στη χώρα, ο Πρόεδρος της χώρας, Αμπντουλάχ Γκιουλ, ο πρωθυπουργός Ρ. Ερντογάν και ο επικεφαλής του στρατού, Ιλκέρ Μπασμπούγ, πραγματοποίησαν συνάντηση (είχε προηγηθεί συνάντηση του επιτελάρχη με ανώτατους αξιωματικού) μετά το τελευταίο κύμα συλλήψεων. Η συνάντηση έληξε με μία γραπτή ανακοίνωση, στην οποία υποστηρίζεται ότι όλοι θα πρέπει να ενεργήσουν με «υπευθυνότητα» και τα προβλήματα θα επιλυθούν στο πλαίσιο του Συντάγματος και των νόμων, χωρίς να εξασθενήσουν οι θεσμοί...

Η κυβέρνηση Ερντογάν έχοντας κερδίσει με το αζημίωτο την εμπιστοσύνη των ιμπεριαλιστών, αποδεικνύοντας εαυτόν ως «πολύτιμο σύμμαχο» στο ενεργειακό παιχνίδι παίζοντας τόσο με τις ΗΠΑ, στα σχέδια του αγωγού Ναμπούκο, όσο και με τη Ρωσία στα σχέδια του South Stream, γίνεται σύμμαχος κλειδί, εξασφαλίζοντας και την εξάρτηση της ΕΕ, που αναζητά εναγωνίως λύση στο ενεργειακό της πρόβλημα.

Σε αυτό το πλαίσιο της καλλιέργειας του εθνικισμού χρησιμοποιείται και το Kουρδικό, που παρά τα συγχαρητήρια της ΕΕ, για την πρόοδο της Αγκυρας, σχετικά με τα δικαιώματα της κουρδικής κοινότητας, το Κόμμα Δημοκρατικής Κοινωνίας απαγορεύθηκε, ενώ οι διώξεις των στελεχών του εξακολουθούν, ακόμα και αν δε γίνονται γνωστές.

Την ίδια στιγμή, στο Αιγαίο στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων κάνουν την εμφάνισή τους σχέδια και διευθετήσεις, που προωθούνται από ΕΕ και ΝΑΤΟ και αναμφίβολα εγκυμονούν κινδύνους για τους λαούς Ελλάδας και Τουρκίας. Ωστόσο, δημόσια το θέμα δε φαίνεται να θίγεται καθόλου, αντίθετα στην Τουρκία χάνεται στο θόρυβο της «Εργκένεγκον» και στην Ελλάδα στη βουή των ελλειμμάτων, με τις ηγεσίες των δύο χωρών να σιωπούν απέναντι στο Αιγαίο και τις αποκαλύψεις για το πετρέλαιο που κρύβει τις στρατιωτικοπολιτικές διευθετήσεις που προωθούνται και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην επισημοποίηση της ΝΑΤΟποίησης της περιοχής.

Χαρακτηριστικά είναι δημοσιεύματα σε εφημερίδες, που αναφέρουν χωρίς να διαψεύδεται ότι «ο πρωθυπουργός και τα μέλη του ΚΥΣΕΑ στα μέσα του περασμένου μήνα πληροφορήθηκαν εγγράφως από αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες ότι στην περιοχή νότια του Καστελόριζου έχει διαπιστωθεί η ύπαρξη μεγάλων και εκμεταλλεύσιμων πετρελαϊκών κοιτασμάτων», προειδοποιώντας παράλληλα για ενδεχόμενη ένταση που μπορεί να προκαλέσουν στα Ελληνοτουρκικά, τη στιγμή που Ερντογάν και Παπανδρέου ανταλλάσσουν επιστολές και συμφωνούν σε συνομιλίες για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας των δύο χωρών.

Στις αποκαλύψεις περί πετρελαίου και της αναθέρμανσης του ελληνοτουρκικού διαλόγου, διόλου τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η ανακοίνωση που εξέδωσε το Τουρκικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας και υπενθυμίζει ότι η Αγκυρα είναι έτοιμη να υπερασπιστεί τα «δικαιώματα και τα ζωτικά της συμφέροντα» στην Ανατολική Μεσόγειο. Αρκεί να θυμίσουμε ότι το 1997 η ελληνική πλευρά είχε αναγνωρίσει αυτά τα «ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο», νομιμοποιώντας την Αγκυρα να διεκδικεί συνδιαχείριση του Αιγαίου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί το χαρτί του εθνικισμού και του φανατισμού, όπως τώρα με την «Εργκένεγκον», σε κάθε περίπτωση που θέλει να πετύχει τους στόχους της σχετικά με την προώθηση των συμφερόντων της. Η δήθεν προσπάθεια της κυβέρνησης Ερντογάν για σταθερότητα και κατάπνιξη προσπαθειών πραξικοπήματος, που θα έθεταν σε κίνδυνο τις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, καταφέρνοντας ένα σημαντικό πλήγμα στις αγορές, ο «δημιουργικός διάλογος» για τα Ελληνοτουρκικά, η θέση της Τουρκίας στα Ενεργειακά, αλλά και ο ρόλος της ως μεσολαβητή μεταξύ μουσουλμανικού κόσμου και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, δεν μπορούν να αξιολογηθούν ως μεμονωμένα περιστατικά. Σε όλες τις περιπτώσεις, η Αγκυρα δρα ως ανερχόμενη δύναμη, που θα αποτελέσει το κλειδί της λύσης σε πολλές επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών εξασφαλίζοντας το ρόλο του ισχυρού παίκτη, που στη συνέχεια θα προβάλει - όπως κάνει ήδη - τις διεκδικήσεις του στο άμεσο μέλλον.

Σε παράλληλη δράση ο τουρκικός λαός προχωρά σε συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις, που καταστέλλονται βίαια τις περισσότερες φορές, δεχόμενος τρομοκρατικές απειλές από το καθεστώς, που εξακολουθεί να προχωρά στις ιδιωτικοποιήσεις και τις «ευρωπαϊκές μεταρρυθμίσεις», αδιαφορώντας επιδεικτικά για τα καλπάζοντα ποσοστά ανεργίας και φτώχειας, που απειλούν τον τουρκικό λαό.

Ο φανατισμός και τα σχέδια συνωμοσίας αξιοποιούνται για ακόμα μία φορά προκειμένου να καλύψουν τα σχέδια της τουρκικής κυβέρνησης, με μοναδική διέξοδο του λαού να παραμένει η αντίσταση στις πιέσεις και ο διαχωρισμός της θέσης του από τα πολιτικά παιχνίδια στα οποία προσπαθούν να τον χρησιμοποιήσουν. Ο τουρκικός λαός πρέπει να κρίνει με ταξικά κριτήρια την αστική εξουσία, να παραμένει ενωμένος και να μην ενδίδει στους υποτιθέμενους διχασμούς που προσπαθούν να του επιβάλουν.