Το φορολογικό νομοσχέδιο αποτελεί ένα σύνολο αντιλαϊκών ρυθμίσεων που προκαλούν οργή και αγανάχτηση, όπως κι αν διαβαστούν. Είτε από τη σκοπιά της πρόσθετης φορολογικής επιβάρυνσης των λαϊκών στρωμάτων, είτε από εκείνη που αφορά τις παραπέρα διευκολύνσεις και φοροαπαλλαγές που δίνονται προς το κεφάλαιο. Η κυβερνητική προπαγάνδα επιχείρησε να δημιουργήσει την εντύπωση ότι με το φορολογικό, απαλύνονται οι επιπτώσεις που είχαν οι εργαζόμενοι εξαιτίας της εισοδηματικής πολιτικής και της μείωσης των ονομαστικών μισθών στο δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Στα συνθήματα, μάλιστα, που χρησιμοποίησε, έριξαν το δόλωμα ότι υπάρχει φορολογική ελάφρυνση όλων των εισοδημάτων μέχρι και τα 40.000 ευρώ. Ουδέν ψευδέστερον τούτου κι ας δούμε πώς έχουν τα πράγματα.

Η πρόκληση ξεκινάει από την ίδια τη φορολογική κλίμακα και το πρώτο της κλιμάκιο. Η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν παίρνει υπόψη της τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και το κόστος διαβίωσης ενός νοικοκυριού ώστε να αυξήσει σε ανάλογα επίπεδα το αφορολόγητο όριο, αλλά με μπαγαποντιές καταργεί στην ουσία και το όριο των 12.000 ευρώ, που ίσχυε μέχρι σήμερα.

Εδώ και μια πενταετία και εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής που ακολουθούσε και η κυβέρνηση της ΝΔ, το αφορολόγητο όριο για μισθωτούς και συνταξιούχους έχει μείνει καθηλωμένο στα 12.000 ευρώ. Δηλαδή, όσοι μισθωτοί ή συνταξιούχοι είχαν εισόδημα μέχρι 12.000 ευρώ, δεν πλήρωναν φόρο εισοδήματος, επειδή ακριβώς αναγνωρίζονταν το γεγονός ότι με ένα τέτοιο εισόδημα, (που αντιστοιχεί σε μηνιάτικο περίπου 857 ευρώ) οι φορολογούμενοι μισθωτοί και συνταξιούχοι, μπορούν να καλύψουν μόνον τις πλέον στοιχειώδεις ανάγκες τους. Ως εκ τούτου, το κάθε εισόδημα μέχρι τα 12.000 ευρώ ήταν αφορολόγητο.

Κανονικά, το όριο αυτό θα έπρεπε χρόνο με το χρόνο να αυξάνεται, παίρνοντας υπόψη τόσο τις συνεχείς ανατιμήσεις μέσω των οποίων απαξιώνεται η αγοραστική δύναμη των μισθών, όσο και τις λαϊκές ανάγκες που διαρκώς διευρύνονται. Για παράδειγμα, με βάση τα σημερινά δεδομένα και υπολογίζοντας το ιδιαίτερα μεγάλο κόστος διαβίωσης, δε νοείται να φορολογούνται εισοδήματα μέχρι τα 20.000 ευρώ για κάθε εργαζόμενο, ή 40.000 ευρώ για τα ζευγάρια. Παράλληλα, πρέπει να υπολογίζονται οι ανάγκες - δαπάνες που γίνονται για την ανατροφή των παιδιών και να χορηγείται για κάθε παιδί πρόσθετο αφορολόγητο όριο τουλάχιστον 5.000 ευρώ.

Ωστόσο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στα πλαίσια της ολομέτωπης επίθεσης ενάντια στα εισοδήματα των εργαζομένων, όχι μόνο δεν πήρε αυτά τα δεδομένα υπόψη της, αλλά προχώρησε σε μια άνευ προηγουμένου μεθόδευση. Συνέδεσε το αφορολόγητο όριο με την υποχρέωση των φορολογουμένων να προσκομίζουν αποδείξεις, μετατρέποντας στην πραγματικότητα τους εργαζόμενους σε κυνηγούς αποδείξεων και διώκτες των μικρών καταστημάτων και των επαγγελματιών.

Ετσι, ενώ μέχρι και πέρσι οι φορολογούμενοι που συνόδευαν τη φορολογική τους δήλωση με αποδείξεις, απολάμβαναν μεγαλύτερο αφορολόγητο όριο από τα 12.000 ευρώ, τώρα, για να ισχύσει το αφορολόγητο όριο ο κάθε φορολογούμενος πρέπει να προσκομίσει αποδείξεις ανάλογα με το ύψος του εισοδήματός του. Οσοι για οποιοδήποτε λόγο δε διαθέτουν τις αναγκαίες αποδείξεις, θα καλούνται από την επόμενη χρονιά να πληρώσουν συμπληρωματικό φόρο - πρόστιμο. Ακόμα και αν το εισόδημά τους είναι μικρότερο από 12.000 ευρώ. Το νομοσχέδιο προβλέπει:

• Για όσους έχουν εισόδημα 6 - 12.000 ευρώ, αποδείξεις αντίστοιχες με το 10% του εισοδήματός τους. Δηλαδή, κάποιος με εισόδημα 7.000 ευρώ, πρέπει να παρουσιάσει αποδείξεις ύψους 700 ευρώ.
• Για όσους έχουν εισοδήματα πάνω από 12.000 ευρώ, χρειάζονται αποδείξεις ίσες με το 10% του εισοδήματος μέχρι τις 12 χιλιάδες (1.200 ευρώ) και 30% για το επιπλέον εισόδημα. Δηλαδή, κάποιος με εισόδημα 20.000 ευρώ θα πρέπει να διαθέτει αποδείξεις ύψους (1.200+2.400) τουλάχιστον 3.600 ευρώ.
• Οσοι δεν προσκομίσουν τις απαιτούμενες αποδείξεις θα πληρώσουν φόρο - πρόστιμο ίσο με το 10% των αποδείξεων που δε διαθέτουν. Αν φορολογούμενος με εισόδημα 18.000 ευρώ που οφείλει να παρουσιάσει αποδείξεις (1.200+1.800) ύψους 3.000, του λείπουν οι μισές αποδείξεις (1.500 ευρώ), τότε, εκτός από το φόρο εισοδήματος που προκύπτει με βάση τη φορολογική κλίμακα, θα κληθεί να πληρώσει ακόμα 150 ευρώ.

Το αποτέλεσμα από αυτές τις ρυθμίσεις είναι ότι πλήττονται περισσότερο όσοι φορολογούμενοι είναι στα πρώτα φορολογικά κλιμάκια, δηλαδή η μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών και συνταξιούχων. Με βάση τη νέα κλίμακα, σε περίπτωση που οι φορολογούμενοι δεν έχουν αποδείξεις, τότε θα κληθούν να πληρώσουν περισσότερο φόρο για ίδια εισοδήματα, ενώ η σχετική επιβάρυνσή φαίνεται στο πίνακα που δημοσιεύει σήμερα ο «Ρ».

Σημείο του φορολογικού νομοσχεδίου που μπορεί να αποδειχθεί «κλειδί» για τις επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης στην κατεύθυνση της πρόσθεσης φοροεπιβάρυνσης των λαϊκών στρωμάτων, είναι η εισαγωγή τεκμηρίων διαβίωσης, ή των λεγόμενων τεκμαρτών (αντικειμενικών) εισοδημάτων. Η αλήθεια είναι ότι επειδή αρκετά χρόνια ο προσδιορισμός του ελάχιστου εισοδήματος μέσω των τεκμηρίων είχε ατονήσει, υπάρχουν πολλοί φορολογούμενοι που δε γνωρίζουν καν περί τίνος πρόκειται. Με μια κουβέντα, τεκμαρτό εισόδημα θεωρείται το ελάχιστο εκείνο ποσό που εκτιμάται ότι αντικειμενικά διαθέτει ο φορολογούμενος, προκειμένου, να συντηρήσει μια σειρά αγαθά που βρίσκονται στην κατοχή του, ή υπηρεσίες που απολαμβάνει.

Σου λέει, για παράδειγμα, δεν μπορείς να δηλώνεις μηδέν εισόδημα και ταυτόχρονα να διατηρείς ολόκληρη βίλα, σκάφος αναψυχής, δυο τρία τζιπ και να έχεις στο σπίτι σου και υπηρετικό προσωπικό. Σωστά; Απόλυτα, μόνο που ο τρόπος που εισάγονται τα τεκμήρια είναι τέτοιος που και πάλι θα την πληρώσει η «μαρίδα», ενώ οι πραγματικά έχοντες θα τη σκαπουλάρουν και πάλι. Αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή η κυβέρνηση δεν έχει σκοπό να θίξει τους εκπροσώπους εκείνων των στρωμάτων και τάξεων που πράγματι ζουν μέσα στη χλιδή, αλλά στοχεύει να αυξήσει τη φορολογική επιβάρυνση των εκατοντάδων χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων, αλλά κι των μισθωτών. Αντί, δηλαδή με τα τεκμήρια, να λειτουργήσουν ως φάκα για όσους πράγματι δεν ξέρουν τι έχουν και πληρώνουν για φόρο εισοδήματος πενταροδεκάρες, το πράγμα λειτουργεί από την ανάποδη. Και για να λειτουργήσει πράγματι από την ανάποδη, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχώρησε σε απίστευτου τύπου αθλιότητες.

Το πρώτο τεκμαρτό - πρωτοφανές και προκλητικό - εισόδημα που καθιερώνεται με το νομοσχέδιο, είναι η λεγόμενη «ελάχιστη ετήσια αντικειμενική δαπάνη». Μιλάμε για τεκμήριο επί της ...αναπνοής του καθενός. Από τη στιγμή που υπάρχεις και αναπνέεις, θεωρείται ότι έχεις εισόδημα 3.000 ευρώ! Επειδή μόνο τσαλαπατώντας τους μισθωτούς και συνταξιούχους, ιδιαίτερα τους χαμηλοαμοιβόμενους μπορούν αυξήσουν τα κρατικά έσοδα αφού δεν έχουν σκοπό να φορολογήσουν τα κέρδη, τις επιχειρήσεις και τους πράγματι μεγαλοεισοδηματίες, το νομοσχέδιο εισάγει την αρχή ότι «η ελάχιστη ετήσια αντικειμενική δαπάνη του φορολογουμένου ορίζεται σε 3.000 ευρώ προκειμένου για τον άγαμο και σε 5.000 ευρώ για τους συζύγους που υποβάλλουν κοινή δήλωση». Καπάκι έρχεται η δεύτερη αθλιότητα.

Το επόμενο τεκμήριο για τον υπολογισμό του τεκμαρτού εισοδήματος, είναι το ίδιο το σπίτι που μένει ο εργαζόμενος - φορολογούμενος. Ενα σπίτι που μπορεί να είναι νοικιασμένο, ή να είναι κληρονομιά από γονιό, ή μπορεί να έχει αγοραστεί με ιδρώτα και αίμα. Σα να μην φτάνουν οι φόροι που πληρώθηκαν όταν αγοράστηκε, να μη φτάνει που κάθε χρόνο πληρώνονται τα τέλη περιουσίας, να μη φτάνει που πλήρωνε τόσα χρόνια ΕΤΑΚ, σου λένε τώρα, αποτελεί και τεκμήριο διαβίωσης. Και όχι μικρό. Για τα πρώτα 80 τετραγωνικά του σπιτιού, υπολογίζουν τεκμαρτό εισόδημα (αντικειμενικό το λένε τώρα) 60 ευρώ το τετραγωνικό (4.800 ευρώ) και για τα υπόλοιπα μέχρι και τα 200 τετραγωνικά, 80 ευρώ το τετραγωνικό. Δηλαδή, αν κάποιος γονιός, με βάση τις ευνοϊκές διατάξεις που ίσχυαν μέχρι και τις αρχές του χρόνου, παραχώρησε με γονική παροχή στο παιδί του ένα διαμέρισμα 100 τετραγωνικών μέτρων, η εφορία θα θεωρεί ότι αυτός ο νέος τώρα, βρέξει χιονίσει, έχει εισόδημα 6.400 ευρώ. Κι αν συνυπολογίσουμε το προηγούμενο τεκμήριο, αυτό της ...αναπνοής, τότε χρεώνεται προκαταβολικά με εισόδημα 9.400 ευρώ.

Και φτάνουμε στο περιβόητο ΙΧ αυτοκίνητο. Αυτό που στις μέρες μας - και στις φυσιολογικές του εκδόσεις - όχι μόνο δεν αποτελεί στοιχείο πλουτισμού και πολυτέλειας, αλλά είναι ένα καθημερινό εργαλείο αντιμετώπισης των πλέον στοιχειωδών αναγκών. Με δοσμένη την ανεπάρκεια των δημόσιων συγκοινωνιών, αλλά και γνωρίζοντας τις δυσκολίες που υπάρχουν στην αγορά εργασίας που κάποιος εργαζόμενος αναγκάζεται να κάνει μεροκάματο σε διαμετρικά αντίθετη τοποθεσία από το μέρος κατοικίας του, ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι το ΙΧ είναι πλέον είδος πρώτης ανάγκης. Κι όμως. Ενώ πριν από μερικά χρόνια η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατάργησε τα τεκμήρια στα ΙΧ αποκλειστικά για να στηρίξει τις αυτοκινητοβιομηχανίες και τους μεγαλοεισαγωγείς, έρχεται η σημερινή και βάζει τεκμήριο 3.000 ευρώ για ΙΧ μέχρι 1.200 κυβικά. Από εκεί και πάνω για κάθε 100 κυβικά μέχρι και τα 2.000, το τεκμήριο αυξάνεται κατά 300 ευρώ.

Με δυο λόγια. Αν ο νέος των 700 ευρώ, που πότε έχει δουλειά και πότε υποαπασχολείται και ο οποίος ...αναπνέοντας, μένει στο σπίτι που του χάρισε ο πατέρας του, έτυχε να έχει κι ένα αυτοκινητάκι 1.200 κυβικών, η Εφορία θα τον καλέσει την ώρα της εκκαθάρισης και θα του ανακοινώσει ότι ναι μεν το ετήσιο πραγματικό εισόδημά του είναι μακράν μικρότερο από 10.000 ευρώ, αλλά βάσει του νομοσχεδίου θα φορολογηθεί σα να είχε εισόδημα 12.600 ευρώ, γιατί έτσι λένε τα χαρτιά: 3.000 ευρώ για «ετήσια δαπάνη φορολογουμένου», συν 9.400 ευρώ επειδή το σπίτι που μένει είναι μεγάλο, συν 3.000 για το ΙΧ. Δε φτάνει, δηλαδή, που ο άνθρωπος περνάει μια ζωή απόλυτα εφαπτόμενη με την ανέχεια και αναγκάζεται να «κάνει το σκατό του παξιμάδι» για να τα φέρει βόλτα, έρχονται από πάνω και οι τιμωροί του ΠΑΣΟΚ και του ζητάνε να πληρώσει φόρο εισοδήματος. Αντί για μέτρα που θα αυξήσουν το πραγματικό του εισόδημα σε επίπεδα που πράγματι να μπορεί να ζει αξιοπρεπώς, τον τιμωρούν επειδή παρά το χαμηλό του εισόδημα διανοήθηκε να αποκτήσει ΙΧ και δε μένει σε τρώγλη των 30 και 40 τετραγωνικών.

Από την άλλη, για να καταλάβουμε το μέγεθος της κυβερνητικής κοροϊδίας και πρόκλησης σε βάρος των εργαζομένων, είναι αρκετό να δούμε τα τεκμήρια με τα οποία «χρεώνονται» αυτοί που πράγματι ζουν μέσα στη χλιδή και την πολυτέλεια.

Για παράδειγμα, κάποιος έχει στη δούλεψή του, υπηρετικό προσωπικό, ή προσωπικό σοφέρ, ή προσωπικό κηπουρό και πάει λέγοντας. Ε, λοιπόν, αυτός ο τύπος, με βάση το νομοσχέδιο θεωρείται ότι έχει «ετήσια αντικειμενική δαπάνη (...) 8.000 ευρώ ανά απασχολούμενο». Τον πιτσιρικά, δηλαδή, το νέο εργαζόμενο που λέγαμε παραπάνω του βάζει τεκμαρτό εισόδημα για το ΙΧ 3.000 ευρώ, ενώ για μια δαπάνη που προϋποθέτει ποιοτικά διαφορετικό επίπεδο διαβίωσης όπως είναι αυτών που διατηρούν βοηθητικό προσωπικό στο σπίτι (αυτοί τους λένε υπηρέτες), το τεκμήριο είναι όλο κι όλο 8.000 ευρώ. Γιατί τέτοια απολυτότητα στις διατυπώσεις; Μα επειδή αν με βάση το νόμο διαθέτεις κάποιον απασχολούμενο, υποτίθεται πως του δίνεις έστω το βασικό μισθό και του πληρώνεις και την ασφάλιση. Η απολυτότητα λοιπόν οφείλεται στο γεγονός ότι ο βασικός μισθός σήμερα είναι 740 ευρώ, οι ετήσιοι μισθοί είναι (μέχρι και αυτή τη στιγμή) δεκατέσσερις, και οι ασφαλιστικές εισφορές περίπου 16% επί του μισθού. Αν γίνουν οι πολλαπλασιασμοί, ο ετήσιος μισθός (740*14) είναι 10.360, ενώ οι ελάχιστες ασφαλιστικές εισφορές (10,60*16%) φτάνουν τα 1.657 ευρώ και άρα το ελάχιστο κόστος για κάθε απασχολούμενο, είναι της τάξης των 12.017 ευρώ. Κι όμως, η κυβέρνηση που κοστολογεί το αυτοκινητάκι των 1.300 κυβικών (που όταν δεν έχεις για βενζίνη το αφήνεις κάτω από την πολυκατοικία σου το πολύ πολύ) με τεκμαρτό εισόδημα 3.000 ευρώ που δε χρειάζονται κιόλας τόσα για να το συντηρήσεις, και το βοηθητικό προσωπικό των πλουσίων με 4.000 ευρώ κάτω από ό,τι κοστίζει με βάση τους εργατικούς νόμους.

Αλλη περίπτωση, που τα τεκμήρια γίνονται το άλλοθι για να παραμείνουν στο απυρόβλητο οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου που ζουν σε ...άλλο κόσμο, είναι οι πισίνες. τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα. Ο καθένας μας γνωρίζει - ή μπορεί να φανταστεί - ότι οι εισοδηματικές ομάδες που μπορούν και ενσωματώνουν τέτοιου είδους χρήσεις, δεν είναι της τάξης των δύο τριών χιλιάρικων το μήνα. Κι όμως, τα περιβόητα τεκμήρια που εισάγει η κυβέρνηση με στόχο όπως μας παραμυθιάζει να πιάσει τη φοβερή και τρομερή φοροδιαφυγή, είναι 19.000 ετήσιο εισόδημα για πισίνες 150 τετραγωνικών μέτρων, 32.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα για την κατοχή αεροπλάνου και 25.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα για την κατοχή ελικοπτέρου. Τέτοια κοροϊδία, τέτοια παραπλάνηση και πρόκληση.

Είναι ολοφάνερο πως οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα θετικό από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Οπως και η προηγούμενη, έτσι και η σημερινή, στην προσπάθειά τους να καλύψουν τα ελλείμματα που δημιουργεί η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, περιοδικά κλιμακώνουν τη φοροεπιδρομή ενάντια στα λαϊκά στρώματα. Κατ' αρχήν, με τη συνεχή αύξηση των πλέον αντιδραστικών φόρων όπως είναι οι έμμεσοι, αλλά κατακρεουργώντας και την έννοια της άμεσης φορολογίας, ως φορολογία που πραγματικά θα φορολογεί με προοδευτικό τρόπο όχι μόνο τα φυσικά πρόσωπα, αλλά και τα επιχειρηματικά κέρδη, την επιχειρηματική περιουσία, την περιουσία της Εκκλησίας κ.ο.κ. Από αυτή την άποψη έχουν σημασία οι προτάσεις που έχει διατυπώσει το ΚΚΕ, από τη σκοπιά των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων και οι οποίες προβλέπουν:

• Να ανέβει άμεσα ο συντελεστής φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου στο 45%.
• Να καταργηθούν οι έμμεσοι φόροι (ΦΠΑ, Ειδικοί Φόροι Κατανάλωσης κλπ.) στο πετρέλαιο θέρμανσης και αγροτικής κίνησης, στα είδη διατροφής, εκπαίδευσης, υγείας και στα οικιακά τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας, ύδρευσης και τηλεπικοινωνιών.
• Να αυξηθεί το αφορολόγητο όριο στα 40. 000 ευρώ για κάθε ζευγάρι και από 5.000 ευρώ για κάθε παιδί.
• Να αναγνωριστούν τα λογιστικά βιβλία ως μοναδική πηγή προσδιορισμού εισοδήματος των ΕΒΕ.
• Η επιδότηση των αγροτών να γίνεται με βάση την παραγωγή και το εισόδημα μέχρι 30.000 ευρώ.